Η αλληλεγγύη στην πράξη

Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη συνολικά δέχονται μαζικές προσφυγικές ροές από τις χώρες της Μ. Ανατολής, κυρίως από την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η αύξηση των ροών οφείλεται τόσο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των κυρίαρχων γεωπολιτικών παικτών του πλανήτη (ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία κτλ) όσο και στην επέκταση της δολοφονικής μηχανής της φονταμενταλιστικής οργάνωσης “Ισλαμικό Κράτος” (ISIS). Αποτέλεσμα του εκρηκτικού αυτού μείγματος είναι οι χιλιάδες των προσφύγων που ξεριζώνονται από τις εστίες τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, των ίδιων και των παιδιών τους. Δεν είναι λίγα άλλωστε τα περιστατικά 

θανατηφόρων ναυαγίων στην θαλάσσια ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. 

Οι κυρίαρχες πολιτικές ελίτ της Ευρώπης, φαίνεται να διαμορφώνουν ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Την δημιουργία μιας 'Ευρώπης - φρούριο', δηλαδή μιας Ευρώπης κλειστών συνόρων, μιας Ευρώπης ακροδεξιάς ρητορικής, που δεν επιθυμεί να αποδεχτεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στο έδαφός της, και όταν το κάνει απαιτεί ως αντάλλαγμα ακόμα και την καταβολή “φόρου” μέσω της κατάσχεσης των πολύτιμων αντικειμένων που φέρουν μαζί τους οι πρόσφυγες (πχ. νόμος Δανίας για κατάσχεση τιμαλφών). Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το στρατό και την αστυνομία να εμποδίζουν τους πρόσφυγες να περάσουν από το έδαφος της μιας χώρας στην άλλη. Οι απειλές και ο κίνδυνος για αλυσιδωτό κλείσιμο των συνόρων είναι πιο ορατός από ποτέ. Η αρχή έγινε με την ΠΓΔΜ να ανακοινώνει το κλείσιμο των συνόρων της για τους Αφγανούς, δημιουργούντας το αδιαχώρητο στον καταυλισμό προσωρινής διαμονής προσφύγων στην Ειδομένη και εγκλωβίζοντας εκατοντάδες Αφγανούς στα σύνορα, μην επιτρέποντάς τους να περάσουν στη Σερβία. Παράλληλα, η τελευταία συμφωνία για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα, κινείται στην ίδια κατεύθυνση, καθώς στοχεύει σε μία στρατιωτικού τύπου λύση της προσφυγικής κρίσης. Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά και φασιστικές ομάδες επιτίθενται κατά των προσφύγων, με τελευταίο χτύπημα τον εμπρησμό στον Μπάουτσεν στο ανατολικό τμήμα της Δρέσδης σε ένα παλιό ξενοδοχείο όπου πρόκειται να λειτουργήσει ως κέντρο φιλοξενίας προσφύγων τον Μάρτιο. 

Απέναντι σε τέτοιες φασιστικές πρακτικές, απέναντι το σχέδιο μιας 'Ευρώπης - φρούριο', οι δυνάμεις του αντιφασισμού, της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αλληλεγγύης σε εγχώριο και ευρωπαϊκό επίπεδο οφείλουμε να οικοδομήσουμε την δική μας αφήγηση και το δικό μας σχέδιο με βάση τις αξίες της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σχέδιο αυτό για μας πρέπει να περιλαμβάνει ανοιχτές δομές φιλοξενίας, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και διαμονής προσφύγων και μεταναστών, αξιοπρεπή διαχείριση προσφυγικών ροών, γρήγορες διαδικασίες παροχής ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων και άνοιγμα ασφαλούς διόδου προς τους τόπους προορισμού των προσφύγων. Μαζί όμως με την αλληλεγγύη, πρέπει να μιλήσουμε ξανά για την ανάγκη οικοδόμησης ενός αντιπολεμικού κινήματος, καθώς ο πόλεμος, οι διωγμοί και ο φόβος είναι αυτοί που ξεριζώνουν ανθρώπους από τον τόπο τους. 

Ο αγώνας για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και ο αγώνας κατά του φασισμού και της ξενοφοβίας είναι για μας αλληλένδετοι. 

Απέναντι στις συντηρητικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων, που συχνά υποστηρίζονται από τους φασίστες (αυτόκλητες επιτροπές κατοίκων σε Β Πειραιά, Κω, Διαβατά Θεσσαλονίκης), η μόνη απάντηση είναι η αλληλεγγύη στην πράξη. Οφείλουμε επομένως να στηρίξουμε τις δομές φιλοξενίας που υπάρχουν με κάθε τρόπο, συγκεντρώνοντας τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και στηρίζοντας με την φυσική μας παρουσία όπου υπάρχει ανάγκη. 

ΜΠΛΟΚΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ...

Μπλόκο σημαίνει ενότητα.

Μπλόκο σημαίνει ο άνεμος δημοκρατικής αλλαγής που φυσάει στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία και την Ισπανία ενάντια στην λιτότητα.

Μπλόκο σημαίνει εκείνες κι εκείνοι που παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία κόντρα στον νεοφιλελευθερισμό και την λιτότητα.

Μπλόκο είμαστε εμείς που παλεύουμε για ένα διαφορετικό Πανεπιστήμιο!

Είμαστε εμείς, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που αντιμετωπίζουμε προβλήματα στην καθημερινότητά μας και επιδιώκουμε να βρεθούμε σε κάθε Σχολή, μαζί με όσους και όσες αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Επιδιώκουμε να βρεθούμε με όποιον και όποια προβληματίζεται για ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά θέματα και επιδιώκει να συζητήσει να σκεφθεί, να οργανωθεί και να δράσει με συλλογικό τρόπο. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει πληγεί με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση της Συνθήκης της Μπολόνια, όσο και από τις πολιτικές των Μνημονίων τα τελευταία χρόνια. Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική έχει ως βασικό στόχο την μετατροπή του Πανεπιστημίου σε χώρο στείρας εξειδίκευσης και γνώσης,· ένα Πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν έχουν δικαίωμα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων,· ένα Πανεπιστήμιο που πέραν της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν χωράει τίποτε άλλο. 

Χρέος δικό μας ο αγώνας για την δημιουργία ενός ανοιχτού, Δημόσιου, Δωρεάν και Δημοκρατικού Πανεπιστημίου

Σε μια περίοδο έντονης υποχρηματοδότησης του Πανεπιστημίου, εμείς διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν μέριμνα για όλους και όλες. Μαζί με όλους εκείνους και εκείνες που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στις εστίες, όλους εκείνους που λόγω οικονομικής δυσπραγίας δυσκολεύονται να φοιτήσουν ή και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους επιδιώκουμε να βρεθούμε και να δώσουμε αυτόν τον αγώνα από κοινού.

Απέναντι στις λογικές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, απέναντι στις “κουτσουρεμένες” κάρτες σίτισης, εμείς διεκδικούμε τη δωρεάν σίτιση όλων των φοιτητών/ –τριών και την απομάκρυνση των ιδιωτικών εταιριών από τις σχολές. Στο Πανεπιστήμιο που εμείς οραματιζόμαστε που  θα έχει οδοδείκτη τις κοινωνικές ανάγκες, 

• Οι φοιτητικές λέσχες θα πρέπει να είναι ανοιχτές τόσο για το σύνολο των φοιτητών και φοιτητριών, όσο και τα τμήματα των πληττόμενων κοινωνικών ομάδων που τις έχουν ανάγκη (π.χ. μετανάστες, άστεγοι). Οι υπάρχουσες φοιτητικές εστίες δεν είναι αρκετές προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των φοιτητών, ενώ παράλληλα, η πλειοψηφία αυτών είναι σε κακή κατάσταση. Είναι ανάγκη, λοιπόν, η εύρεση και αξιοποίηση ανεκμετάλλευτων κτηρίων των πανεπιστημίων ή της τοπικής αυτοδιοίκησης, με σκοπό τη δημιουργία νέων εστιών και κάλυψης των αναγκών περισσότερων φοιτητών / -τριών. 

• Οι δωρεάν μεταφορές αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των διεκδικήσεων του φοιτητικού κινήματος. Θέλουμε να μετακινούμαστε στον τόπο σπουδών μας δωρεάν, αλλά και δωρεάν μεταφορές από και προς τον τόπο καταγωγής μας.

• Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των συμφοιτητών μας με ειδικές ανάγκες και διεκδικούμε την δημιουργία υποδομών που θα επιτρέπουν την πλήρη πρόσβαση τους σε όλους τους χώρους των Ιδρυμάτων, καθώς και την λήψη κάθε μέριμνας για την κάλυψη των εκάστοτε ειδικότερων αναγκών τους.

• Διεκδικούμε, σε χρόνο ενεστώτα, τη δωρεάν διανομή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων για την κάλυψη των αναγκών των μαθημάτων με ευθύνη του Πανεπιστημίου, καθώς και την δημιουργία πλήρως εξοπλισμένου πανεπιστημιακού τυπογραφείου, και πανεπιστημιακών εκδόσεων (εκεί που δεν υπάρχουν) ώστε να μην κερδίζουν υπέρογκα ποσά οι ιδιωτικοί εκδοτικοί οίκοι. Επιπλέον, απέναντι στα δίκτυα σημειώσεων που έχουν δημιουργήσει οι καθεστωτικές δυνάμεις, προτείνουμε αυτοδιαχειριζόμενα ηλεκτρονικά δίκτυα ανταλλαγής σημειώσεων, που θα λειτουργούν σε τελείως διαφορετική λογική.

Παράλληλα, η πανεπιστημιακή έρευνα έχει περάσει -κατ' αποκλειστικότητα σχεδόν- στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να καθοδηγούνται οι εκάστοτε έρευνες ανάλογα με τα συμφέροντα της επιχείρησης που τα χρηματοδοτεί. 

• Δικό μας αίτημα είναι η ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα, και την αξιοποίηση του ερευνητικού έργου για τις ανάγκες της κοινωνίας και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Εντατικοποίηση τέλος!

Δημοκρατία Τώρα.

Θέλουμε μία καθημερινότητα χωρίς άγχος, χωρίς διαρκές τρέξιμο και έξοδα, γεμάτες μέρες με άπειρες ώρες μαθημάτων, μια καθημερινότητα όπου δεν θα μας επιβάλλεται ένα ασφυκτικό και εντατικοποιημένο πλαίσιο σπουδών. 

Θέλουμε ως νέοι και νέες επιστήμονες να συνεισφέρουμε ουσιαστικά στην υπόθεση της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Μιλάμε, λοιπόν, για οργανική σύνδεση των προγραμμάτων σπουδών μας με τις κοινωνικές ανάγκες. Θέλουμε ένα Πανεπιστήμιο το οποίο δε θα είναι κέντρο κατάρτισης, αλλά θα παρέχει κοινωνικά χρήσιμη γνώση. Σε κάθε περίπτωση, διεκδικούμε το Πανεπιστήμιο στο οποίο θα έχουμε λόγο στην διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών μας.

Για εμάς το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ένας δημόσιος χώρος αμφισβήτησης και δημιουργίας. Έτσι, όσον αφορά το δημοκρατικό του χαρακτήρα, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και ο αγώνας που θα δώσουμε, ο αγώνας για τον εκδημοκρατισμό του και την αναζωπύρωση του Φοιτητικού κινήματος, προκειμένου να κάνουμε τις διεκδικήσεις μας υλικές νίκες. Γιατί ένα Πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν, όπως το οραματιζόμαστε, δεν μπορεί να μην λειτουργεί με δημοκρατικό τρόπο.

Οι Γενικές Συνελεύσεις έχουν μετατραπεί σε μικρά κοινοβούλια και με ευθύνη του ΜΑΣ και της ΕΑΑΚ, ενώ την ίδια στιγμή ΔΑΠ και ΠΑΣΠ επενδύουν στην απουσία ζωντανών και ουσιαστικών συλλογικών διαδικασιών, καλλιεργώντας την λογική του ατομικού δρόμου και απαξιώνοντας τες. 

• Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι το κύτταρο δημοκρατίας των Συλλόγων και πρέπει να βρίσκουν χώρο συμμετοχής όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες. Θέλουμε να συζητήσουμε για τα προβλήματα των σχολών μας, την καθηγητική αυθαιρεσία, το περιεχόμενο της γνώσης. Να συζητήσουμε για εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης, για πολιτιστικές και αθλητικές συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου.

Οραματιζόμαστε και διεκδικούμε ένα Πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν, χωρίς ταξικούς φραγμούς και αποκλεισμούς. Οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με πραγματική δημοκρατία και θα παράγει γνώση και έρευνα χρήσιμη για την κοινωνική πλειοψηφία και τις ανάγκες της. Ένα πανεπιστήμιο  που θα αποτελεί χώρο δημοκρατίας και αμφισβήτησης και τόσο η επιστήμη όσο και η έρευνα θα υπηρετούν τις ανάγκες μας και όχι της ελεύθερης αγοράς και του κέρδους. Ένα Πανεπιστήμιο για όλους και όλες μας.

“Μπλόκο” είμαστε οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που πορευόµαστε µε τις δυνάµεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και παλεύουμε για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο παρόν, παλεύουμε για να αλλάξουμε το Πανεπιστήμιο, παλεύουμε για να κερδίζουμε τις Ζωές μας!

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ(;;;) ΚΟΡΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

Η έναρξη της προεκλογικής περιόδου μάλλον σημαίνει για κάποιες δυνάμεις ότι πρέπει να ξαναβρούν το ρόλο τους μετά από ένα μεγάλο διάστημα ανυπαρξίας. Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, πρώτη δύναμη στα ελληνικά Πανεπιστήμια, απελευθερωμένη από τον παλιό της ρόλο ως υπηρέτη της μνημονιακής πολιτικής, προσπαθεί να κάνει μια δυναμική επανεμφάνιση. Ωρυόμενη για την υποτιθέμενη διάλυση των Πανεπιστημίων, λόγω της δέσμευσης των ταμειακών διαθεσίμων, όχι μόνο καταγγέλλει την ενέργεια αυτή, αλλά καλεί και τον κόσμο να βγει στους δρόμους!

Το ζήτημα των αποθεματικών για εμάς είναι διακύβευμα και σίγουρα δεν μπορεί να προσεγγίζεται με λασπολογία, ψέματα και ασύστολη κινδυνολογία. Αυτή η προσέγγιση πιο πολύ αποτελεί μια μικροπολιτική προσέγγιση εν όψει εκλογών, παρά μια προσπάθεια το φοιτητικό κίνημα να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο και να βάλει τις δικές του κόκκινες γραμμές. Σε ένα δύσκολο σημείο της διαπραγμάτευσης, δική μας κόκκινη γραμμή είναι η επιμονή στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, στην παιδεία, τους μισθούς και τις συντάξεις, τα κοινωνικά δικαιώματα, ως απόλυτη προτεραιότητα απέναντι στην εξυπηρέτηση του χρέους και των δανειστών. Οι συλλογικοί αγώνες του φοιτητικού κινήματος, οφείλουν να θέτουν την Παιδεία ξανά στο προσκήνιο, ξεκινώντας από την αξιοποίηση των αποθεματικών από τα ίδια τα ιδρύματα, με βάση των δικό τους δημοκρατικό σχεδιασμό υπό το πρίσμα των κοινωνικών αναγκών. 

Η κατάθεση του πρώτου νομοσχεδίου, αναίρεσης της μνημονιακής κατάντιας του Πανεπιστημίου φαίνεται να φέρνει σε αμηχανία τους συναδέλφους της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Μάλλον η ΔΑΠ ξέχασε τα πέντε χρόνια μνημονιακής πολιτικής, το τί συνέπειες είχαν για το Πανεπιστήμιο, το συντριπτικό κούρεμα των αποθεματικών με το PSI (για λόγους άσχετους με τη λειτουργία τους) και κυρίως την δική της αντιδραστική στάση μέσα στους συλλόγους, προκειμένου να μην απολογηθεί για την καταστροφή που προκάλεσαν οι πολιτικές της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μάλλον επίσης ξέχασε την στάση που κράτησε η ίδια στους αγώνες μέσα στο πανεπιστήμιο ενάντια στην νεοφιλελεύθερη αναπροσαρμογή του (σχέδιο Αθήνα Ι – ΙΙ, ν/σ Διαμαντοπούλου Αρβανιτόπουλου, απολύσεις διοικητικών) υποστηρίζοντας στο σύνολό της αυτή την λογική όπως φαίνεται και από τις θέσεις της για τα ιδρύματα στο «παιδεία 2020». Βέβαια, οι λογικές αυτές που εξυπηρετεί δεν εξαντλούνταν μόνο στην υποστήριξη των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και στις πάγιες πρακτικές που ακολουθεί στην παρέμβασή της στις σχολές με πελατειακά δίκτυα, μπράβους, σπάσιμο συλλογικών διαδικασιών.

Ως Αριστερή Ενότητας θα θέλαμε να τους υπενθυμίσουμε δύο σημεία: Το πρώτο είναι ότι το σάπιο σύστημα που υπηρετούσαν, έχει ηττηθεί μέσα από τους αγώνες του κόσμου και της εργασίας και καμία επικοινωνιακή ντρίπλα και εμπρηστική ανακοίνωση δεν αποτελεί εξιλέωση για την πολιτική δύναμη με την μεγαλύτερη ευθύνη για την διάλυση του Πανεπιστημίου. Το δεύτερο είναι ότι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, διαθέτουν διαδικασίες μέσα από τις οποίες συζητάνε, αγωνίζονται και υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Με αυτές τις διαδικασίες η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν είχε ποτέ καμία σχέση και αυτές ακριβώς τις διαδικασίες θέλουμε εμείς να αξιοποιήσουμε για να δώσουμε τη μάχη της γενιάς μας για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Η αυξανόμενη αστυνομική παρουσία των τελευταίων ημερών στο χώρο του προαυλίου της πρυτανείας, που αποτελούσε ήδη καταπάτηση του πανεπιστημιακού χώρου έφτασε στο αποκορύφωμά της σήμερα το πρωί μετά τις νέες εξελίξεις με την εκκένωση της πρυτανείας του ΕΚΠΑ από δυνάμεις της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, οδηγώντας στην πρώτη ολοκληρωτική άρση ασύλου. Η πρυτανεία του ΕΚΠΑ βρισκόταν υπό κατάληψη από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου με κεντρικό αίτημα την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός αυτό ειδικά σε μια περίοδο που γίνεται προσπάθεια να σπάσει το προηγούμενο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε από τις κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων και που προσπαθούσε να καταστήσει την καταστολή και τον αυταρχισμό καθημερινότητα για το πανεπιστήμιο. Ειδικά, σήμερα ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου καθώς και των τροπολογιών το σύνολο των οποίων ανταποκρίνονταν στα αιτήματα τόσο της απεργίας πείνας όσο και του κινήματος αλληλεγγύης θεωρούμε ότι η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων ήταν ακατανόητη. Κρίνεται μάλιστα ιδιαιτέρως προβληματικό το ότι το γεγονός αυτό συμπίπτει με την επαναφορά στο δημόσιο διάλογο του στόχου για νομοθετική επανακατοχύρωση του ακαδημαϊκού ασύλου, μετά την νομοθετική του κατάργηση από το Ν. Διαμαντοπούλου ο οποίος, ωστόσο, έμεινε απονομιμοποιημένος στα μάτια της φοιτητικής κοινότητας μέσα από τις αλλεπάλληλες καταγγελτικές προς αυτόν αποφάσεις των συλλογικών οργάνων των φοιτητικών συλλόγων. Μόλις χθες Πέμπτη 16/4 ήρθε στη δημοσιότητα το νέο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που προβλέπει μεταξύ άλλων την αναγνώριση του ακαδημαϊκού ασύλου ως απαραίτητου συμπληρώματος της προστασίας του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία επιτρέποντας, με τον τρόπο αυτό να συμπεριλαμβάνονται στην προστατευτική του ισχύ όχι μόνο οι φοιτητικοί αλλά εν γένει οι κοινωνικοί αγώνες. Θεωρούμε, λοιπόν, την επιλογή άρσης του ασύλου, ως μια μεγάλη υποχώρηση εκ μέρους της κυβέρνησης στις πιέσεις μιας συντηρητικής αφήγησης που αναπαράχθηκε στο έπακρον από τα κανάλια της διαπλοκής και την ακροδεξιά αντιπολίτευση όλων των αποχρώσεων καθώς και πως οι πολιτικές ευθύνες χαρακτηρίζουν και την πολιτική ηγεσία και τον ίδιο τον υφυπουργό του υπουργείου Προ. Πο Πανούση.

Ως πολιτική συλλογικότητα που παρεμβαίνει στους φοιτητικούς συλλόγους θεωρούμε πως τα ζητήματα που ανακύπτουν στο εσωτερικό και τους χώρους του πανεπιστημίου δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιλύονται με όρους καταστολής αλλά από την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα. Αυτό, ωστόσο, σημαίνει πως πρέπει να επανεξετάσουμε με σοβαρότητα το πώς οι σύλλογοι θα έχουν πράγματι τον έλεγχο του ασύλου με την έννοια της με δημοκρατικούς όρους οργάνωσης ή/και στήριξης των αγώνων που δίνονται εντός του, είτε φοιτητικών είτε ευρύτερα κοινωνικών παρόλο που δεν καταφέραμε να προασπίσουμε την ουσία του ασύλου είτε απέναντι σε όσους την υποβάθμισαν με τις πρακτικές τους είτε πολύ περισσότερο απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Κάτι τέτοιο, όμως, προϋποθέτει το να ανοίξει η συζήτηση για τις δομές οργάνωσης και εκπροσώπησης του φοιτητικού κινήματος ώστε να μπορούμε να εμποδίζουμε στην πράξη οποιαδήποτε σκέψη για άρση του ασύλου.

Προτάσεις της Αριστερής Ενότητας για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Η Αριστερή Ενότητα, ως δίκτυο αυτόνομων αριστερών σχημάτων, μέσω της παρέμβασης και της δράσης της επιδιώκει την αλλαγή των συσχετισμών μέσα στο πανεπιστήμιο και την διάδοση των αξιών της, στο πλαίσιο της συμβολής της στον ευρύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. 

Τα σχήματά μας παρεμβαίνουν στον κοινωνικό χώρο των πανεπιστημίων. Ωστόσο οι επεξεργασίες και οι αναλύσεις δεν αφορούν μόνο ζητήματα φοιτητικά και ενδοπανεπιστημιακά, αλλά και επιδιώκουμε μέσω της παρέμβασής μας να κάνουμε κτήμα των Φοιτητικών Συλλόγων ζητήματα που αφορούν την κοινωνία στο σύνολό της, και αγώνες που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή. Γι αυτό το λόγο παλεύουμε για την οργανική μας σύνδεση με κοινωνικά κινήματα και διεκδικήσεις, όπως αυτά αναπτύσσονται (μεταναστευτικό, οικολογικά και έμφυλα ζητήματα, ριζοσπαστική οικολογία κτλ) αντιλαμβανόμενες/οι ότι το φοιτητικό σώμα δεν είναι ξένο από την υπόλοιπη κοινωνική κίνηση. Μόνο μέσω αυτής της προσπάθειας σύνδεσης όλων των επιμέρους χειραφετητικών αγώνων μπορούμε να οραματιστούμε μεγάλες ανατροπές και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνία. 

Η Αριστερή Ενότητα έχει επιλέξει να λειτουργεί μέσω αμεσοδημοκρατικών και αυτόνομων δομών και διαδικασιών, στην βάση της συμμετοχικότητας, της συναπόφασης και της συνυλοποίησης. Για εμάς αυτό δεν σημαίνει μόνο την μη εξάρτησή μας από κομματικούς μηχανισμούς, αλλά και την παραγωγή αυτόνομου πολιτικού λόγου ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε κοινωνικού χώρου και της ευρύτερης κοινωνικής κίνησης. Τόσο οι πανελλαδικές όσο και οι κατά τόπους διαδικασίες της Αριστερής Ενότητας βοηθούν στην αλληλεπίδραση μεταξύ των σχημάτων και στην ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών για τις πολιτικές μας επεξεργασίες. Στα πλαίσια αυτά τα παρακάτω πεδία διεκδίκησης που περιγράφονται συμπυκνώνουν επεξεργασίες των σχημάτων μας και εξειδικεύονται από αυτά μέσω της κοινωνικής τους γείωσης. 

Κάλεσμα Αριστερής Ενότητας στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους κατοίκους στις Σκουριές

Από τα αμέτρητα κινηματικά μέτωπα και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις που άνοιξαν τα αγωνιζόμενα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας τα προηγούμενα χρόνια, η αποτροπή της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής αποτελεί ένα κεφάλαιο που όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά επανέρχεται με επιτακτικούς όρους στο προσκήνιο. Η διαφύλαξη του δάσους των Σκουριών από τα επιχειρηματικά σχέδια της Eldorado GOLD δεν αποτελεί απλώς ένα αίτημα της τοπικής κοινότητας, η οποία άλλωστε έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για την τύχη της γης στην οποία ζει, αλλά και κάθε αλληλέγγυου/ας σε όλη την επικράτεια που κατανοεί ότι το φυσικό περιβάλλον δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης οποιουδήποτε τύπου κερδοσκόπων.

Η κατάσταση έχει πάρει πλέον απρόσμενη τροπή, όπως δείχνουν και τα τελευταία γεγονότα στην ΒΑ Χαλκιδική. Την περασμένη εβδομάδα, διμοιρίες ΜΑΤ μαζί με εργαζόμενους στην εξόρυξη μεταλλωρύχους επιτέθηκαν με πέτρες και δακρυγόνα σε διαδήλωση κατοίκων και αλληλέγυων ενάντια στην συνεχιζόμενη καταστροφή του βουνού. Η θέση μας ως Αριστερή Ενότητα για κάθε τύπου επέμβαση των ΜΑΤ είναι δεδομένη: άμεσος παροπλισμός και διάλυση των ειδικών μονάδων καταστολής. Παράλληλα, θεωρούμε πως το Υπουργείο Προ. Πο. οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του για την επέμβαση αυτή και να γνωστοποιήσει υπό ποιές συνθήκες η αστυνομία στη Χαλκιδική λειτουργεί άμεσα υπό τις εντολές της Eldorado GOLD.

Ως Αριστερή Ενότητα, βρισκόμαστε καταστατικά στο πλευρό του κόσμου της εργασίας. Οι τακτικές όμως που ακολουθούν οι μεταλλωρύχοι της Eldorado (επιθέσεις σε ανυπεράσπιστους κατοίκους, πλήρης χειραγώγηση από την επιχείρηση, συναντήσεις με τους φασίστες της ΧΑ ) σκιαγραφούν ένα σύνολο εργατών που δεν ανησυχούν απλά και δικαίως για τις θέσεις τους αλλά έχουν ταχθεί πλήρως με τη πλευρά των εργοδοτών, αποδεχόμενοι να επιτελέσουν την κύρια αιχμή της επικοινωνιακής αλλά και κατασταλτικής τακτικής της εταιρείας. Το δικαίωμα στην εργασία δεν μπορεί να τίθεται αντιπαραθετικά στο μείζον δικαίωμα στο φυσικό περιβάλλον και την ελευθερία των φυσικών αγαθών, πόσο μάλλον όταν οι φορείς του πρώτου επιλέγουν να τραμπουκίζουν κατοίκους.

Ως εκ τούτου, συμμετέχουμε και καλούμε στη συγκέντρωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης στη Χαλκιδική την Πέμπτη 16 Απριλίου, στις 18:00 σταΠροπύλαια.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Ανακοίνωση Πανελλαδικού Συντονιστικού Αριστερής Ενότητας σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ περί ακύρωσης των μετεγγραφών.

Σήμερα, 7/4/2015, δημοσιεύθηκε η απόφαση του ΣτΕ στην προσφυγή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ, της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ και μιας λίστας 115 μελών ΔΕΠ με την οποία το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κρίνει στην ουσία αντισυνταγματικό τον νόμο 4264/2014, ακυρώνοντας έτσι τη δυνατότητα μετεγγραφής για πάρα πολλές κοινωνικές κατηγορίες. Μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή κίνηση, πρέπει να τονίσουμε τα εξής σημεία.

Κατ’αρχήν, πρέπει να τονίσουμε ότι ο νόμος αυτός, παρά το κοινωνικά θετικό πρόσημό του, πέρασε προεκλογικά από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε μια προσπάθεια επηρεασμού συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Παράλληλα, με μια σειρά αποφάσεών του όλο το προηγούμενο διάστημα, το ΣτΕ έχει αποδείξει τη σκληρά συντηρητική και συστημική τοποθέτησή του απέναντι σε καίρια κοινωνικά αιτήματα.