18o αντιρατσιστικό φεστιβάλ

4, 5 και 6 Ιουλίου 2014 στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων
ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ – ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΗ

Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.

Οι πολιτικές επιλογές των μνημονίων και του αυταρχισμού οδηγούν τους ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους και εργαζόμενες από κοινού με τη νεολαία στην εξαθλίωση. Απολύσεις, φτώχεια, ανεργία και τρομοκρατία είναι συνήθεις εικόνες που συνθέτουν την πραγματικότητά μας, φόβος, ανασφάλεια και ματαίωση είναι τα κοινά αισθήματα που βιώνουμε όλο και συχνότερα εμείς «οι από τα κάτω». 

Οι επιθέσεις των φασιστών σε οποιονδήποτε διαφέρει από τους ίδιους και τα νοσηρά τους πρότυπα σε χρώμα, γλώσσα, ιδεολογία, ταυτότητα φύλου και σεξουαλικό προσανατολισμό συμπληρώνουν το φόντο της αντικοινωνικής κυβερνητικής πολιτικής που απαξιώνει τις ζωές μας. 

Μερικές σκέψεις προκειμένου να ορίσουμε θετικά το Πανεπιστήμιο

ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΟΣ…

Θεωρώντας πως τα τελευταία χρόνια έχουν γραφτεί πολλά κείμενα και ανακοινώσεις ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προσπαθούν να επιβάλλουν, τα σχήματα της Αρ.Εν. ΕΚΠΑ, με αφορμή και το προσχέδιο του Οργανισμού του ΕΚΠΑ, κρίναμε αναγκαίο να στρέψουμε την προσοχή της πανεπιστημιακής κοινότητας όχι μόνο στην κριτική των μεταρρυθμίσεων που καταστρέφουν το πανεπιστήμιο αλλά και να προτάξουμε το δικό μας αντιπαράδειγμα του πανεπιστημίου των αναγκών μας.

Ένας χρόνος από το «μαύρο» στην ΕΡΤ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται στις 11 Ιουνίου από το αυταρχικό κλείσιμο της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από το «μαύρο» της αυταρχικής συγκυβέρνησης στην ΕΡΤ. Ένας χρόνος από τη φίμωση του δημόσιου λόγου, εν μια νυκτί.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά την ακροδεξιά εκτροπή του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, με μια πολιτική που συνεχίζεται σε κάθε τομέα, απαγορεύοντας κάθε πιθανή διέξοδο για την πολυφωνία.  Το «μαύρο» στην ΕΡΤ στις 11 Ιουνίου 2013 δεν σηματοδοτεί απλώς το κλείσιμο της ραδιοτηλεόρασης. Σηματοδοτεί επίθεση στη δημοκρατία, αλλά και στα εργασιακά δικαιώματα τόσων εργαζομένων, που βρέθηκαν χωρίς δουλειά μέσα σε μία μέρα.
Προφανώς, η κατάσταση αυτή δεν μας εκπλήσσει. Η  επίθεση στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας είναι κάτι που το αντιμετωπίζουμε από όλο το φάσμα των απολύσεων και διαθεσιμοτήτων στο δημόσιο: από τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ που συνεχίζουν να αγωνίζονται μέχρι την ανατροπή, ως τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων μας. Ο φόβος της απόλυσης και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας συγκροτούν το εργασιακό παρόν και μέλλον.

Νέος Οργανισμός στο ΕΚΠΑ

Τί πραγματικά σημαίνει για το Πανεπιστήμιο και την φοιτητική καθημερινότητα

Παρά το γεγονός ότι πριν τρία χρόνια πέρασε ο νόμος-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, ο οποίος αναδιάρθρωνε ριζικά την δομή και τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, την πρακτική του εφαρμογή την βλέπουμε τώρα να εκτυλίσσεται σταδιακά. Τον τελευταίο χρόνο συστάθηκε η αυταρχική και συγκεντρωτική δομή των Συμβουλίων Ιδρύματος, εφαρμόστηκε, με αλλαγές από το αρχικό πλάνο, το Σχέδιο Αθηνά I (καταργήσεις σχολών, συγχωνεύσεις τμημάτων) και το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν η εν μια νυκτί απόφαση για μαζικές απολύσεις και διαθεσιμότητες σε όλο το φάσμα του Διοικητικού Προσωπικού των ιδρυμάτων.

Το νομικό πλαίσιο που θεσμοθετεί όλες τις αλλαγές που έγιναν στο ΕΚΠΑ, αλλά και αυτές που έπονται, είναι ουσιαστικά το έγγραφο του «Οργανισμού» του ιδρύματος. Πρόκειται δηλαδή για τον εφαρμοστικό κανονισμό του νόμου 4009/2011. Τα βασικά του σημεία προβλέπουν: