ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!

ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ! 

    Εδώ και πέντε μήνες περίπου η πανεπιστημιακή κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με το χειρότερο ίσως νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ψηφιστεί στη μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα νόμο που δρομολογεί την πλήρη κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ένα νόμο που η Υπουργός Παιδείας Διαμαντοπούλου πέρασε από τη Βουλή στα τέλη Αυγούστου (ακριβώς για να μην υπάρξουν πολλές αντιδράσεις από φοιτητές και πανεπιστημιακούς). Η διαδικασία διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας επιτελείται μέσα από τρεις άξονες, που αποτελούν και τις γενικές κατευθύνσεις του νόμου.

 α) Πραγματοποιείται η διάλυση του ενιαίου πτυχίου και η προσαρμογή του προγράμματος σπουδών στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς.

β) Το κράτος αποσύρεται σταδιακά από τη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου και το κάθε ίδρυμα θα πρέπει να βρίσκει μόνο του, τους οικονομικούς πόρους για να λειτουργήσει.

γ) Με τους δύο παραπάνω άξονες, γίνεται ξεκάθαρο ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί σιγά-σιγά σαν επιχείρηση. Αυτό σημαίνει ένα πανεπιστήμιο στο οποίο οι αγώνες θα ποινικοποιούνται, κάτι που επιτελείται με την κατάργηση του ασύλου. Σημαίνει όμως και κάτι άλλο. Σε ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση, όπως είπε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Μάκης Βορίδης, «δεν είναι δυνατόν να συμμετέχουν οι διοικούμενοι στις αποφάσεις της διοίκησης». Εδώ έρχονται να κολλήσουν τα περίφημα Συμβούλια Διοίκησης που σύμφωνα με το νέο νόμο, θα είναι τα ανώτατα διοικητικά όργανα κάθε πανεπιστημιακού ιδρύματος. Θα αποτελούνται από 8 καθηγητές του πανεπιστημίου, ένα φοιτητή-κομπάρσο και 6 «προσωπικότητες» εκτός πανεπιστημίου, οι οποίοι προσδιορίζονται ως επιχειρηματίες, managers, celebrities κλπ.

Η συγκρότηση των Συμβουλίων αυτών θα σημάνει την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου. Αυτοδιοίκητο σημαίνει η λήψη των αποφάσεων για το πανεπιστήμιο να γίνεται από μέλη της κοινότητάς του, δημοκρατικά εκλεγμένα, κάτι που κατοχυρώνεται και από το σύνταγμα. Αντίθετα, τα Συμβούλια Διοίκησης θα ασκούν ουσιαστικά πλέον το σύνολο των διοικητικών αρμοδιοτήτων και η συγκρότησή τους θα αποτελέσει δημοκρατική εκτροπή.
 Ποιες θα είναι, όμως, οι αρμοδιότητές τους; Θα εγκρίνουν τον Οργανισμό του κάθε ιδρύματος, δηλαδή τον κανονισμό της λειτουργίας του, ενώ θα αξιολογούν τα προγράμματα σπουδών και την ερευνητική δραστηριότητα των σχολών. Όπως γίνεται φανερό από την παρουσία των εξωπανεπιστημιακών managers μέσα στα Συμβούλια Διοίκησης, τα όργανα αυτά θα ελέγχουν εάν τα προγράμματα σπουδών και η έρευνα που παράγει το πανεπιστήμιο «συνδέονται» με την αγορά, εάν εξυπηρετούν δηλαδή τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου. Έτσι, θα προσανατολίζουν τα μαθήματα, την επιστημονική γνώση, όχι σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η κοινωνία αλλά σε αυτό που επιτάσσουν τα κέρδη των λίγων, παράγοντας παράλληλα πτυχιούχους ελλιπώς κατηρτησμένους, τους αναλώσιμους και πειθήνιους εργαζόμενους της μετά-μνημόνιο εποχής.
      Ακόμα, τα Συμβούλια Διοίκησης θα επιλέγουν ουσιαστικά και τον πρύτανη αφού θα καταρτίζουν λίστα τριών ατόμων ως υποψηφίων για τη θέση του πρύτανη, αναζητώντας τον και στο διεθνές περιβάλλον (!), ενώ μετά θα τη δίνουν στους καθηγητές του ιδρύματος για να ψηφίσουν τον καλύτερο! Η δημοκρατία στο απόγειό της!
      Βέβαια, τα Συμβούλια Διοίκησης θα εγκρίνουν και τον προϋπολογισμό του ιδρύματος, τιμωρώντας, όπως μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε, με μείωση της χρηματοδότησης, τομείς της δραστηριότητας του πανεπιστημίου που δεν υπηρετούν την αγοραία και τεχνοκρατική αντίληψη. Η σύνδεση με την αγορά και η πεποίθηση ότι καθηγητές και φοιτητές δε θα πρέπει να έχουν λόγο στη λειτουργία του πανεπιστημίου, είναι η αντίληψη πάνω στην οποία βασίζονται τα Συμβούλια Διοίκησης, αλλά και το πνεύμα όλου του νόμου Διαμαντοπούλου. Έτσι, είναι κατανοητό πως εάν εφαρμοστούν τα Συμβούλια Διοίκησης, εφαρμόζεται ο πυρήνας της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια.
      Όλο το προηγούμενο διάστημα και ιδιαίτερα με τις κινητοποιήσεις του Σεπτεμβρίου, το φοιτητικό κίνημα έδειξε τη μαχητική εναντίωσή του στο νόμο Διαμαντοπούλου. Ακόμα, η συνεχής αναβολή των εκλογών για τα εσωτερικά μέλη των Συμβουλίων είναι αποτέλεσμα της διαρκούς πιέσης από τις οργανωμένες δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος και από μεγάλο μέρος των καθηγητών που αντιστέκονται στη διάλυση του πανεπιστημίου. Η Διαμαντοπούλου εκβιάζει τα ιδρύματα πως αν μέχρι τις 15 Γενάρη δεν έχουν εκλέξει τα εσωτερικά μέλη των Συμβουλίων, θα κόψει τη χρηματοδότηση. Ήδη έχουν προκηρυχθεί εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης, στο Πάντειο (26 Γενάρη) και στην ΑΣΟΕΕ (22 Φλεβάρη).

Η απάντησή μας θα είναι αποφασιστική.

-Τα Συμβούλια Διάλυσης του πανεπιστημίου δε θα περάσουν!
-Οι εκλογές για την ανάδειξή τους θα μείνουν στα χαρτιά!
-Αγώνας για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό!

Με όχημα τους συλλογικούς μας αγώνες, θα παλέψουμε για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου σε παιδεία και εργασία!