Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας ΕΜΜΕ
Παρά τις επίμονες προσπάθειες της τρικομματικής κυβέρνησης να πείσει την κοινωνία ότι οι θυσίες της γίνονται για καλό και ότι σύντομα θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Σαμαράς, τα στοιχεία της πραγματικότητας το διαψεύδουν οικτρά. Όταν φοιτητές δολοφονούνται κυριολεκτικά, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, όταν η αύξηση του ποσοστού αυτοκτονιών αγγίζει το 40% και η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60%, όταν 4.000.000 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει…
Η άλλη όψη της πραγματικότητας αφορά τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τις δράσεις αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι απεργίες των εργαζομένων στο μετρό και το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, το πρώτο εργοστάσιο που λειτουργεί αυτοοργανωμένα απο τους εργάτες χωρίς κάποιο αφεντικό, δείχνοντας ότι ένας άλλος τρόπος λειτουργίας της παραγωγής και της οικονομίας είναι εφικτός.
Η απάντηση των κυρίαρχων στις αντιστάσεις έρχεται με δύο τρόπους. Σε πρώτο επίπεδο επιδιώκουν να καταστείλουν κάθε αγώνα, κάθε φωνή αμφισβήτησης με τη βία• επίταξη εργαζομένων (ΠΝΟ και Μετρό), ωμή βία σε τερο επίπεδο διεξάγουν έναν ιδεολογικό πόλεμο, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα δίπολο μεταξύ διαδηλώσεις και απεργίες, εισβολή σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους.
Σε δεύτερο επίπεδο, οι κυρίαρχοι προσπαθούν να συγκροτήσουν ένα δίπολο ανομίας και ασφάλειας, όπου στον πρώτο πόλο τοποθετείτε η Αριστερά, οι κινητοποιήσεις, η «αποσταθεροποίηση της χώρας», η βία, η τρομοκρατία, η ανασφάλεια κ.ά., (ακόμη και τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής), και στο δεύτερο πόλο η τρικομματική συγκυβέρνηση, το εθνικό συμφέρον, η συναίνεση, τα «αναγκαία» μέτρα, η καταστολή, η ασφάλεια. Την υλοποίηση του σχήματος αυτού ανέλαβαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ με το να ρίχνουν λάσπη στους αγώνες και την προσπάθεια «εκλογίκευσης» κάθε αντιλαϊκού μέτρου.
Σχέδιο Αθηνά:
Το σχέδιο Αθηνά προβλέπει μία σειρά καταργήσεων, συγχωνεύσεων και ίδρυση νέων ιδρυμάτων, σχολών και τμημάτων καθώς και επαναπροσέγγιση του αριθμού των εισακτέων βάση των κριτηρίων της αγοράς. Συγκεκριμένα, τα τμήματα μειώνονται κατά 147 (από 533 σε 386) εκ των οποίων τα 53 δεν είχαν περιληφθεί ούτε στο περσινό μηχανογραφικό. Από αυτά τα 20 αποτελούν τμήματα των ΑΕΙ και τα 127 των ΤΕΙ. Καταργούνται 7 ιδρύματα (3 ΑΕΙ και 4 ΤΕΙ), των οποίων τα τμήματα εντάσσονται σε άλλα ιδρύματα, στις ίδιες ή άλλες πόλεις. Προωθείται η δημιουργία ενός ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου που θα περιλαμβάνει 5 Πανεπιστήμια της Αττικής, (Πα.Πει., Πάντειο, ΑΣΟΕΕ, ΓΠΑ και Χαρακόπειο) και θα ονομάζεται «Αδαμάντιος Κοραής» καθώς και την δημιουργία ενός ομοσπονδιακού ΤΕΙ που θα περιλαμβάνει τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά και την ΑΣΠΑΙΤΕ και θα ονομάζεται «Αττικό ΤΕΙ». Τα νέα ιδρύματα θα διοικούνται το καθένα από ένα κεντρικό ομοσπονδιακό Συμβούλιο Διοίκησης, με μέλη των ΣΔ του κάθε Πανεπιστημίου.
Σε ότι αφορά τους εισακτέους γίνονται μεγάλες μειώσεις σε ότι αφορά τα ΤΕΙ αλλά και τις κοινωνικές επιστήμες, ενώ σχετική αύξηση υπάρχει στις Θετικές Επιστήμες και τα Οικονομικά. Οι εισακτέοι μειώνονται κατά 15.000 (76.094 το 2012 κατά Μπαμπινιώτη, 49.600 το 2013 κατά Αρβανιτόπουλο) γεγονός που το υπουργείο κρύβει με λογιστικά κόλπα.
Σε μια πρώτη ανάγνωση μπορούμε να εντοπίσουμε της εσωτερικές αντιφάσεις του ίδιου του σχεδίου. Ενώ χρησιμοποιεί ως μοχλό προώθησης της μεταρρύθμισης το ιδεολόγημα, της εξυγίανσης, του εξορθολογισμού καθώς και σημερινές πραγματικές παθογένειες των δημοσίων Πανεπιστημίων, στην πραγματικότητα δεν απαντάει σε αυτές αλλά τις διατηρεί και τις ενισχύει. Το «συμμάζεμα» των γεωγραφικά διασπαρμένων τμημάτων σε κεντρικά περιφερειακά ιδρύματα αποδεικνύεται ψευδές (π.χ. από ένα τμήμα σε Άρτα, Γρεβενά, Διδυμότειχο, Ναύπακτο κ.ά). Η συγχώνευση των τμημάτων γίνεται κυρίως με κριτήριο της εξοικονόμησης πόρων και σίγουρα όχι με ακαδημαϊκά και παιδαγωγικά κριτήρια (συγχώνευση όλων των ξένων φιλολογιών σε ένα τμήμα). Ο εξορθολογισμός της διοίκησης με καμιά συλλογιστική δεν οδηγεί στη σύσταση ομοσπονδιακού πανεπιστημίου (βλ. Αδαμάντιος Κοραής) που θα έχει ένα συγκεντρωτικό διοικητικό κέντρο για τα πέντε διασκορπισμένα γεωγραφικά και ακαδημαϊκά ομοσπονδιακά ιδρύματα. Τέλος η επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία δεν μπορούν να προωθούνται ελεύθερα όταν είναι σε σύνδεση με την αγορά, καθώς αυτή θέτει όρια και ενισχύει ή όχι ανάλογα με τα κριτήρια κέρδους που μπορεί να προσφέρει κάθε επιστήμη.
Το Σχέδιο υποβαθμίζει τα πτυχία μας συνολικά γιατί:
- Οι συγχωνεύσεις τμημάτων που δεν συγκροτούν ενιαίο γνωστικό αντικείμενο, δημιουργούν εσωτερικές κατευθύνσεις και προετοιμάζουν το δρόμο για τους κύκλους σπουδών και το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, με δυνατότητα παροχής τίτλων σπουδών στα 2 ή 3 χρόνια, εξατομίκευση των πτυχίων και υποχώρηση των ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό. Η βίαιη δημιουργία σχολών, ακόμα και μονοτμηματικών, επιτρέπει νομικά την χορήγηση μεταπτυχιακού και αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για το σπάσιμο των πτυχίων σε κύκλους και την μετέπειτα εισαγωγή διδάκτρων. Σε τμήματα όπως το Πολιτικό που ήδη υπάρχουν κατευθύνσεις, το σπάσιμο του ενιαίου πτυχίου, και η απονομή μερικότερου τίτλου βρίσκεται ακόμα πιο κοντά.
- Στην εντεινόμενη μείωση και υποβάθμιση των υποδομών τόσο των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων όσο και της φοιτητικής μέριμνας (σίτηση, στέγαση, ασφάλεια), το υπουργείο επιλέγει να “στριμώξει” τους φοιτητές των συγχωνευόμενων τμημάτων σε υποδομές που δεν μπορούν να τους υποστηρίξουν αφήνοντας μια σειρά κτηρίων αναξιοποίητα να περιμένουν να ξεπουληθούν (βλ. Χημείο).
- Η γενική τάση μείωσης των εισακτέων που υπήρχε από προηγούμενα χρόνια και η νέα μείωση με βάση το σχέδιο Αθηνά (μείωση κατά 15.000), από τη μία αποτελεί δώρο της κυβέρνησης προς τα κολέγια, μετά και την ισοτίμηση των πτυχίων τους, με την αναγνώριση όλων των επαγγελματικών δικαιωμάτων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο, από την άλλη αποκόπτει ακόμα περισσότερους νέους από τα ανώτατα ιδρύματα οξύνοντας τις ταξικές διακρίσεις και δημιουργώντας το νέο Πανεπιστήμιο των λίγων. Παράλληλα το κλείσιμο περιφερειακών ΤΕΙ, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που έχει δοθεί σε ΝΠΔΔ όπως οι δήμοι, να ιδρύουν κολέγια, κάνει σαφές ότι σχολές που κλείνουν στο όνομα του εξορθολογισμού στην πραγματικότητα θα αντικατασταθούν με αντίστοιχες ιδιωτικές αξιοποιώντας και την εκποίηση των υποδομών που ήδη υπάρχουν. Το γεγονός ότι το ΕΣΠΑ για την παιδεία πλέον θα μοιράζεται ισόποσα ανάμεσα σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα σκιαγραφεί και μια συνολικά νέα κατάσταση που τώρα οικοδομείτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Η γενική τάση για αυταρχικοποίηση των διοικητικών δομών και στα ομοσπονδιακά ιδρύματα και με την κατάργηση των ανεξάρτητων τμημάτων, διαμορφώνει πρόσφορο έδαφος την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων του επόμενου διαστήματος. Η ενιαία διοίκηση και οι ενιαίοι προϋπολογισμοί αποτελούν όχημα για περικοπές εις βάρος των λιγότερο «ανταγωνιστικών» και «παραγωγικών» τμημάτων, χωρίς να εγγυώνται την λειτουργία τους, με κυριότερα τα τμήματα κοινωνικών επιστημών όπως το δικό μας. Παράλληλα, οι απολύσεις που έχουν μπει μπροστά από τον προηγούμενο Δεκέμβρη και προσέκρουσαν στους αγώνες της Πανεπιστημιακής κοινότητας, τώρα μπορούν να ενταθούν στο πλαίσιο του συνολικότερου εξορθολογισμού και των νέων ιδρυμάτων. Εφόσον υπάρχει ισχύουσα πρόβλεψη για εργαζομένους και μέλη ΔΕΠ ανά τμήμα και ίδρυμα οι συγχωνεύσεις, ακόμα και αν μας διαβεβαιώνουν ότι οι εργαζόμενοι και μέλη ΔΕΠ θα ενσωματωθούν, σηματοδοτούν περισσότερες περικοπές και μεγαλύτερη υποβάθμιση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας.
Μήτρα του σχεδίου είναι η ίδια η αντίληψη των κυρίαρχων για το ρόλο της τριτοβάθμιας, η οποία αντιμετωπίζει τη γνώση ως δεξιότητες, τα πανεπιστήμια ως κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που παράγουν και εκπαιδεύουν «δια βίου», εξειδικευμένους, φθηνούς, ευέλικτους και χωρίς δικαιώματα μελλοντικούς εργαζόμενους προς την αγορά, και που ερευνούν τους μελλοντικούς τρόπους άντλησης κέδρους, ενώ παράλληλα θεωρεί και τα ίδια ως πεδίο αγοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, ενισχύονται πιο προσοδοφόροι για την αγορά κλάδοι (θετικές και τεχνολογικές επιστήμες) και υποτιμούνται αυτές που δεν μπορούν να παράξουν άμεσο κέδρος (κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες). Στη κατεύθυνση αυτή το νέο Πανεπιστήμιο όλο και περισσότερο παίρνει διαζύγιο από τις κοινωνικές ανάγκες.
To εν λόγω νομοσχέδιο πρόκειται να κατατεθεί στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής την Τετάρτη 6 Μαρτίου ενώ την επόμενη εβδομάδα θα ληφθεί απόφαση με προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του, χωρίς να περάσει δηλαδή από ψηφοφορία.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Επομένως, το σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι αποκομμένο από την συνολική πολιτική λιτότητας και υποτίμησης της εργασίας, μέσω της υποβάθμισης των πτυχίων. Έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους αποφοίτους-δυνάμει εργαζομένους/ανέργους, αφαιρώντας τους κάθε δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης. Γίνεται, λοιπόν, εμφανές ότι μία συνολική, συνεχής επίθεση στον κόσμο της εργασίας στους φοιτητές και στην νεολαία γενικότερα, μόνο συνολικά μπορεί να απαντηθεί.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
-Καθολική, δημόσια, δωρεάν και δημοκρατική παιδεία, δικαίωμα του κάθε πολίτη
-Σχολές που εξυπηρετούν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της επιστημονικής γνώσης ανά ακαδημαϊκό αντικείμενο, σε σύνδεση πάντα με της ανάγκες της κοινωνίας.
-Συγκρότηση των γνωστικών αντικειμένων, των προγραμμάτων σπουδών και των πτυχίων στη βάση ενιαίων και ολοκληρωμένων επιστημονικών αντικειμένων ανά τμήμα.
-Κάθε τμήμα να καλύπτει ένα γνωστικό αντικείμενο, μιας επιστήμης. Από αυτά τα πτυχία μόνο μπορούν να απορρέουν και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα, που δίνουν και τη δυνατότητα συλλογικών διαπραγματεύσεων.
-Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τη διαδικασία της Μπολόνια και του ΚΕΧΑΕ.
-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανασφάλιστη εργασία και την ανεργία.
-Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Κάτω τα χέρια από το άσυλο.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
- Συμμετοχή στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 7 Μαρτίου στις 12.00 π.μ. στα Προπύλαια
- Κλειστή σχολή την ημέρα του συλλαλητηρίου
- Κοινή συνέλευση με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους του Τμήματός μας την ημέρα που θα ορίσει ο Φ.Σ.
Παρά τις επίμονες προσπάθειες της τρικομματικής κυβέρνησης να πείσει την κοινωνία ότι οι θυσίες της γίνονται για καλό και ότι σύντομα θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Σαμαράς, τα στοιχεία της πραγματικότητας το διαψεύδουν οικτρά. Όταν φοιτητές δολοφονούνται κυριολεκτικά, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, όταν η αύξηση του ποσοστού αυτοκτονιών αγγίζει το 40% και η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60%, όταν 4.000.000 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει…
Η άλλη όψη της πραγματικότητας αφορά τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τις δράσεις αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι απεργίες των εργαζομένων στο μετρό και το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, το πρώτο εργοστάσιο που λειτουργεί αυτοοργανωμένα απο τους εργάτες χωρίς κάποιο αφεντικό, δείχνοντας ότι ένας άλλος τρόπος λειτουργίας της παραγωγής και της οικονομίας είναι εφικτός.
Η απάντηση των κυρίαρχων στις αντιστάσεις έρχεται με δύο τρόπους. Σε πρώτο επίπεδο επιδιώκουν να καταστείλουν κάθε αγώνα, κάθε φωνή αμφισβήτησης με τη βία• επίταξη εργαζομένων (ΠΝΟ και Μετρό), ωμή βία σε τερο επίπεδο διεξάγουν έναν ιδεολογικό πόλεμο, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα δίπολο μεταξύ διαδηλώσεις και απεργίες, εισβολή σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους.
Σε δεύτερο επίπεδο, οι κυρίαρχοι προσπαθούν να συγκροτήσουν ένα δίπολο ανομίας και ασφάλειας, όπου στον πρώτο πόλο τοποθετείτε η Αριστερά, οι κινητοποιήσεις, η «αποσταθεροποίηση της χώρας», η βία, η τρομοκρατία, η ανασφάλεια κ.ά., (ακόμη και τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής), και στο δεύτερο πόλο η τρικομματική συγκυβέρνηση, το εθνικό συμφέρον, η συναίνεση, τα «αναγκαία» μέτρα, η καταστολή, η ασφάλεια. Την υλοποίηση του σχήματος αυτού ανέλαβαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ με το να ρίχνουν λάσπη στους αγώνες και την προσπάθεια «εκλογίκευσης» κάθε αντιλαϊκού μέτρου.
Σχέδιο Αθηνά:
Το σχέδιο Αθηνά προβλέπει μία σειρά καταργήσεων, συγχωνεύσεων και ίδρυση νέων ιδρυμάτων, σχολών και τμημάτων καθώς και επαναπροσέγγιση του αριθμού των εισακτέων βάση των κριτηρίων της αγοράς. Συγκεκριμένα, τα τμήματα μειώνονται κατά 147 (από 533 σε 386) εκ των οποίων τα 53 δεν είχαν περιληφθεί ούτε στο περσινό μηχανογραφικό. Από αυτά τα 20 αποτελούν τμήματα των ΑΕΙ και τα 127 των ΤΕΙ. Καταργούνται 7 ιδρύματα (3 ΑΕΙ και 4 ΤΕΙ), των οποίων τα τμήματα εντάσσονται σε άλλα ιδρύματα, στις ίδιες ή άλλες πόλεις. Προωθείται η δημιουργία ενός ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου που θα περιλαμβάνει 5 Πανεπιστήμια της Αττικής, (Πα.Πει., Πάντειο, ΑΣΟΕΕ, ΓΠΑ και Χαρακόπειο) και θα ονομάζεται «Αδαμάντιος Κοραής» καθώς και την δημιουργία ενός ομοσπονδιακού ΤΕΙ που θα περιλαμβάνει τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά και την ΑΣΠΑΙΤΕ και θα ονομάζεται «Αττικό ΤΕΙ». Τα νέα ιδρύματα θα διοικούνται το καθένα από ένα κεντρικό ομοσπονδιακό Συμβούλιο Διοίκησης, με μέλη των ΣΔ του κάθε Πανεπιστημίου.
Σε ότι αφορά τους εισακτέους γίνονται μεγάλες μειώσεις σε ότι αφορά τα ΤΕΙ αλλά και τις κοινωνικές επιστήμες, ενώ σχετική αύξηση υπάρχει στις Θετικές Επιστήμες και τα Οικονομικά. Οι εισακτέοι μειώνονται κατά 15.000 (76.094 το 2012 κατά Μπαμπινιώτη, 49.600 το 2013 κατά Αρβανιτόπουλο) γεγονός που το υπουργείο κρύβει με λογιστικά κόλπα.
Σε μια πρώτη ανάγνωση μπορούμε να εντοπίσουμε της εσωτερικές αντιφάσεις του ίδιου του σχεδίου. Ενώ χρησιμοποιεί ως μοχλό προώθησης της μεταρρύθμισης το ιδεολόγημα, της εξυγίανσης, του εξορθολογισμού καθώς και σημερινές πραγματικές παθογένειες των δημοσίων Πανεπιστημίων, στην πραγματικότητα δεν απαντάει σε αυτές αλλά τις διατηρεί και τις ενισχύει. Το «συμμάζεμα» των γεωγραφικά διασπαρμένων τμημάτων σε κεντρικά περιφερειακά ιδρύματα αποδεικνύεται ψευδές (π.χ. από ένα τμήμα σε Άρτα, Γρεβενά, Διδυμότειχο, Ναύπακτο κ.ά). Η συγχώνευση των τμημάτων γίνεται κυρίως με κριτήριο της εξοικονόμησης πόρων και σίγουρα όχι με ακαδημαϊκά και παιδαγωγικά κριτήρια (συγχώνευση όλων των ξένων φιλολογιών σε ένα τμήμα). Ο εξορθολογισμός της διοίκησης με καμιά συλλογιστική δεν οδηγεί στη σύσταση ομοσπονδιακού πανεπιστημίου (βλ. Αδαμάντιος Κοραής) που θα έχει ένα συγκεντρωτικό διοικητικό κέντρο για τα πέντε διασκορπισμένα γεωγραφικά και ακαδημαϊκά ομοσπονδιακά ιδρύματα. Τέλος η επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση, η έρευνα και η καινοτομία δεν μπορούν να προωθούνται ελεύθερα όταν είναι σε σύνδεση με την αγορά, καθώς αυτή θέτει όρια και ενισχύει ή όχι ανάλογα με τα κριτήρια κέρδους που μπορεί να προσφέρει κάθε επιστήμη.
Το Σχέδιο υποβαθμίζει τα πτυχία μας συνολικά γιατί:
- Οι συγχωνεύσεις τμημάτων που δεν συγκροτούν ενιαίο γνωστικό αντικείμενο, δημιουργούν εσωτερικές κατευθύνσεις και προετοιμάζουν το δρόμο για τους κύκλους σπουδών και το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, με δυνατότητα παροχής τίτλων σπουδών στα 2 ή 3 χρόνια, εξατομίκευση των πτυχίων και υποχώρηση των ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό. Η βίαιη δημιουργία σχολών, ακόμα και μονοτμηματικών, επιτρέπει νομικά την χορήγηση μεταπτυχιακού και αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για το σπάσιμο των πτυχίων σε κύκλους και την μετέπειτα εισαγωγή διδάκτρων. Σε τμήματα όπως το Πολιτικό που ήδη υπάρχουν κατευθύνσεις, το σπάσιμο του ενιαίου πτυχίου, και η απονομή μερικότερου τίτλου βρίσκεται ακόμα πιο κοντά.
- Στην εντεινόμενη μείωση και υποβάθμιση των υποδομών τόσο των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων όσο και της φοιτητικής μέριμνας (σίτηση, στέγαση, ασφάλεια), το υπουργείο επιλέγει να “στριμώξει” τους φοιτητές των συγχωνευόμενων τμημάτων σε υποδομές που δεν μπορούν να τους υποστηρίξουν αφήνοντας μια σειρά κτηρίων αναξιοποίητα να περιμένουν να ξεπουληθούν (βλ. Χημείο).
- Η γενική τάση μείωσης των εισακτέων που υπήρχε από προηγούμενα χρόνια και η νέα μείωση με βάση το σχέδιο Αθηνά (μείωση κατά 15.000), από τη μία αποτελεί δώρο της κυβέρνησης προς τα κολέγια, μετά και την ισοτίμηση των πτυχίων τους, με την αναγνώριση όλων των επαγγελματικών δικαιωμάτων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο, από την άλλη αποκόπτει ακόμα περισσότερους νέους από τα ανώτατα ιδρύματα οξύνοντας τις ταξικές διακρίσεις και δημιουργώντας το νέο Πανεπιστήμιο των λίγων. Παράλληλα το κλείσιμο περιφερειακών ΤΕΙ, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που έχει δοθεί σε ΝΠΔΔ όπως οι δήμοι, να ιδρύουν κολέγια, κάνει σαφές ότι σχολές που κλείνουν στο όνομα του εξορθολογισμού στην πραγματικότητα θα αντικατασταθούν με αντίστοιχες ιδιωτικές αξιοποιώντας και την εκποίηση των υποδομών που ήδη υπάρχουν. Το γεγονός ότι το ΕΣΠΑ για την παιδεία πλέον θα μοιράζεται ισόποσα ανάμεσα σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα σκιαγραφεί και μια συνολικά νέα κατάσταση που τώρα οικοδομείτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Η γενική τάση για αυταρχικοποίηση των διοικητικών δομών και στα ομοσπονδιακά ιδρύματα και με την κατάργηση των ανεξάρτητων τμημάτων, διαμορφώνει πρόσφορο έδαφος την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων του επόμενου διαστήματος. Η ενιαία διοίκηση και οι ενιαίοι προϋπολογισμοί αποτελούν όχημα για περικοπές εις βάρος των λιγότερο «ανταγωνιστικών» και «παραγωγικών» τμημάτων, χωρίς να εγγυώνται την λειτουργία τους, με κυριότερα τα τμήματα κοινωνικών επιστημών όπως το δικό μας. Παράλληλα, οι απολύσεις που έχουν μπει μπροστά από τον προηγούμενο Δεκέμβρη και προσέκρουσαν στους αγώνες της Πανεπιστημιακής κοινότητας, τώρα μπορούν να ενταθούν στο πλαίσιο του συνολικότερου εξορθολογισμού και των νέων ιδρυμάτων. Εφόσον υπάρχει ισχύουσα πρόβλεψη για εργαζομένους και μέλη ΔΕΠ ανά τμήμα και ίδρυμα οι συγχωνεύσεις, ακόμα και αν μας διαβεβαιώνουν ότι οι εργαζόμενοι και μέλη ΔΕΠ θα ενσωματωθούν, σηματοδοτούν περισσότερες περικοπές και μεγαλύτερη υποβάθμιση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας.
Μήτρα του σχεδίου είναι η ίδια η αντίληψη των κυρίαρχων για το ρόλο της τριτοβάθμιας, η οποία αντιμετωπίζει τη γνώση ως δεξιότητες, τα πανεπιστήμια ως κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που παράγουν και εκπαιδεύουν «δια βίου», εξειδικευμένους, φθηνούς, ευέλικτους και χωρίς δικαιώματα μελλοντικούς εργαζόμενους προς την αγορά, και που ερευνούν τους μελλοντικούς τρόπους άντλησης κέδρους, ενώ παράλληλα θεωρεί και τα ίδια ως πεδίο αγοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, ενισχύονται πιο προσοδοφόροι για την αγορά κλάδοι (θετικές και τεχνολογικές επιστήμες) και υποτιμούνται αυτές που δεν μπορούν να παράξουν άμεσο κέδρος (κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες). Στη κατεύθυνση αυτή το νέο Πανεπιστήμιο όλο και περισσότερο παίρνει διαζύγιο από τις κοινωνικές ανάγκες.
To εν λόγω νομοσχέδιο πρόκειται να κατατεθεί στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής την Τετάρτη 6 Μαρτίου ενώ την επόμενη εβδομάδα θα ληφθεί απόφαση με προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του, χωρίς να περάσει δηλαδή από ψηφοφορία.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Επομένως, το σχέδιο «Αθηνά» δεν είναι αποκομμένο από την συνολική πολιτική λιτότητας και υποτίμησης της εργασίας, μέσω της υποβάθμισης των πτυχίων. Έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους αποφοίτους-δυνάμει εργαζομένους/ανέργους, αφαιρώντας τους κάθε δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης. Γίνεται, λοιπόν, εμφανές ότι μία συνολική, συνεχής επίθεση στον κόσμο της εργασίας στους φοιτητές και στην νεολαία γενικότερα, μόνο συνολικά μπορεί να απαντηθεί.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
-Καθολική, δημόσια, δωρεάν και δημοκρατική παιδεία, δικαίωμα του κάθε πολίτη
-Σχολές που εξυπηρετούν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της επιστημονικής γνώσης ανά ακαδημαϊκό αντικείμενο, σε σύνδεση πάντα με της ανάγκες της κοινωνίας.
-Συγκρότηση των γνωστικών αντικειμένων, των προγραμμάτων σπουδών και των πτυχίων στη βάση ενιαίων και ολοκληρωμένων επιστημονικών αντικειμένων ανά τμήμα.
-Κάθε τμήμα να καλύπτει ένα γνωστικό αντικείμενο, μιας επιστήμης. Από αυτά τα πτυχία μόνο μπορούν να απορρέουν και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα, που δίνουν και τη δυνατότητα συλλογικών διαπραγματεύσεων.
-Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τη διαδικασία της Μπολόνια και του ΚΕΧΑΕ.
-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανασφάλιστη εργασία και την ανεργία.
-Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Κάτω τα χέρια από το άσυλο.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
- Συμμετοχή στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 7 Μαρτίου στις 12.00 π.μ. στα Προπύλαια
- Κλειστή σχολή την ημέρα του συλλαλητηρίου
- Κοινή συνέλευση με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους του Τμήματός μας την ημέρα που θα ορίσει ο Φ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου