Η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών από τον κυβερνητικό συνασπισμό ΝΔ ΠΑΣΟΚ, των οποίων τις επιπτώσεις ζούμε καθημερινά και εντός του πανεπιστημίου, μας βάζει ένα δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς ή θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην κοινωνία και τους αγώνες της; Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα κάνουμε απλά τα μαθήματά μας με σκοπό να πάρουμε ένα πτυχίο χωρίς αντίκρυσμα, ή ένα πανεπιστήμιο- χώρο κοινωνικών διεκδικήσεων και ακαδημαϊκών- πολιτικών ζυμώσεων μεταξύ των εμπλεκομένων;
Αυτή την χρονιά πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Ή αφήνουμε να συνεχιστεί η υποβάθμιση της ζωής και των σπουδών μας και αδιαφορούμε ή αγωνιζόμαστε με όλα τα δυνατά μέσα για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δημοκρατικό, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Περιγράφοντας την επίθεση την οποία δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια, βρίσκουμε μια σειρά από αντιδραστικά νομοθετήματα που περικόπτουν όλο και περισσότερο τους πόρους των ιδρυμάτων, που στερούν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από την φοιτητική μέριμνα και διαγράφουν φοιτητές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί όλο και μεγαλύτερη μάζα φοιτητών να σπουδάσει. Παράλληλα η κατάργηση της συνδιοίκησης του πανεπιστημίου και οι αυταρχικές συμπεριφορές των θεσμικών οργάνων, όπως ο νέος πρύτανης Φορτσάκης, συρρικνώνουν την δημοκρατία και τις συμμετοχικές διαδικασίες μέσα στις σχολές, σκιαγραφώντας την εικόνα του πανεπιστημίου του μέλλοντος, σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα, ενός πανεπιστημίου στο οποίο η πολιτική και ιδεολογική ζύμωση δεν έχουν θέση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο δήθεν ακομμάτιστος κ. Φορτσάκης, ο οποίος ήταν αντίθετος στην ύπαρξη πολιτικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια και υποστήριζε ότι κριτήριο της δράσης του ήταν πάνω απ' όλα η εφαρμογή των νόμων, διετέλεσε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ και τώρα διαπραγματεύεται μια θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Να τον χαιρόμαστε!
Στον αντίποδα αυτής της λογικής για την λειτουργία και την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων βρίσκεται η δική μας αφήγηση για το πανεπιστήμιο της κοινωνίας που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Οι βασικοί άξονες αυτού θα μπορούσαν να περιγραφούν ως εξής:
• εκπαίδευση για όλους και έρευνα στραμμένη στην κοινωνία
• σύνδεση παραγόμενης γνώσης με τις κοινωνικές ανάγκες
• επαναφορά του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου- επαναφορά των θεσμών συνδιοίκησης
• συμμετοχικός προϋπολογισμός
• κατάργηση Συμβουλίων Διοίκησης
• επαναφορά του θεσμού του ασύλου
• ακύρωση διαγραφών και ορίου ν+2
• κατάργηση των ιδιωτικών εργολαβιών στο κομμάτι της μέριμνας- της σίτισης- της φύλαξης
• αύξηση της μερίδας του κρατικού προϋπολογισμού που προορίζεται για την φοιτητική μέριμνα. Δωρεάν σίτιση, εστίες, μεταφορές, συγγράμματα για όλους, επιδότηση στέγασης
• αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα, ώστε να μην αναγκάζονται νέοι επιστήμονες να αναζητούν ευκαιρίες περαιτέρω εκπαίδευσης και έρευνας στο εξωτερικό
Στο δρόμο προς την κατάκτηση των στόχων αυτών είναι η ανάσχεση της μέχρι τώρα ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής μέσω των εκλογών. Η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο όπλο και εργαλείο στα χέρια των εργαζόμενων, των φοιτητών και γενικότερα της νεολαίας για να δουν επιτέλους την ζωή τους να αλλάζει προς το καλύτερο, για να μπορέσουν να διεκδικήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Νόμιζες ότι όλοι είναι ίδιοι επειδή επί 40 χρόνια κυβερνούσαν οι ίδιοι. Ας μη τους χαρίσουμε για άλλη μια φορά το μέλλον μας. Ας επιλέξουμε την ανατροπή!
Αυτή την χρονιά πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Ή αφήνουμε να συνεχιστεί η υποβάθμιση της ζωής και των σπουδών μας και αδιαφορούμε ή αγωνιζόμαστε με όλα τα δυνατά μέσα για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δημοκρατικό, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Περιγράφοντας την επίθεση την οποία δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια, βρίσκουμε μια σειρά από αντιδραστικά νομοθετήματα που περικόπτουν όλο και περισσότερο τους πόρους των ιδρυμάτων, που στερούν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από την φοιτητική μέριμνα και διαγράφουν φοιτητές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί όλο και μεγαλύτερη μάζα φοιτητών να σπουδάσει. Παράλληλα η κατάργηση της συνδιοίκησης του πανεπιστημίου και οι αυταρχικές συμπεριφορές των θεσμικών οργάνων, όπως ο νέος πρύτανης Φορτσάκης, συρρικνώνουν την δημοκρατία και τις συμμετοχικές διαδικασίες μέσα στις σχολές, σκιαγραφώντας την εικόνα του πανεπιστημίου του μέλλοντος, σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα, ενός πανεπιστημίου στο οποίο η πολιτική και ιδεολογική ζύμωση δεν έχουν θέση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο δήθεν ακομμάτιστος κ. Φορτσάκης, ο οποίος ήταν αντίθετος στην ύπαρξη πολιτικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια και υποστήριζε ότι κριτήριο της δράσης του ήταν πάνω απ' όλα η εφαρμογή των νόμων, διετέλεσε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ και τώρα διαπραγματεύεται μια θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Να τον χαιρόμαστε!
Στον αντίποδα αυτής της λογικής για την λειτουργία και την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων βρίσκεται η δική μας αφήγηση για το πανεπιστήμιο της κοινωνίας που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Οι βασικοί άξονες αυτού θα μπορούσαν να περιγραφούν ως εξής:
• εκπαίδευση για όλους και έρευνα στραμμένη στην κοινωνία
• σύνδεση παραγόμενης γνώσης με τις κοινωνικές ανάγκες
• επαναφορά του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου- επαναφορά των θεσμών συνδιοίκησης
• συμμετοχικός προϋπολογισμός
• κατάργηση Συμβουλίων Διοίκησης
• επαναφορά του θεσμού του ασύλου
• ακύρωση διαγραφών και ορίου ν+2
• κατάργηση των ιδιωτικών εργολαβιών στο κομμάτι της μέριμνας- της σίτισης- της φύλαξης
• αύξηση της μερίδας του κρατικού προϋπολογισμού που προορίζεται για την φοιτητική μέριμνα. Δωρεάν σίτιση, εστίες, μεταφορές, συγγράμματα για όλους, επιδότηση στέγασης
• αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την έρευνα, ώστε να μην αναγκάζονται νέοι επιστήμονες να αναζητούν ευκαιρίες περαιτέρω εκπαίδευσης και έρευνας στο εξωτερικό
Στο δρόμο προς την κατάκτηση των στόχων αυτών είναι η ανάσχεση της μέχρι τώρα ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής μέσω των εκλογών. Η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο όπλο και εργαλείο στα χέρια των εργαζόμενων, των φοιτητών και γενικότερα της νεολαίας για να δουν επιτέλους την ζωή τους να αλλάζει προς το καλύτερο, για να μπορέσουν να διεκδικήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Νόμιζες ότι όλοι είναι ίδιοι επειδή επί 40 χρόνια κυβερνούσαν οι ίδιοι. Ας μη τους χαρίσουμε για άλλη μια φορά το μέλλον μας. Ας επιλέξουμε την ανατροπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου