Παρέμβαση της ΑΡ.ΕΝ. ΕΜΜΕ στο Πανελλαδικό Διήμερο

Συμβολή- Παρέμβαση της ΑΡ.ΕΝ. ΕΜΜΕ στο Πανελλαδικό Διήμερο της Αριστερής Ενότητας 

26-27/11

Το τελευταίο διάστημα, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μια σειρά εξελίξεων που έχουν αλλάξει άρδην το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, αλλά έχουν επηρεάσει και την ίδια την κοινωνία. Μετά από μια μαζική 48ωρη απεργία και μια αυθόρμητη δυναμική στάση του κόσμου απέναντι στους εκφραστές της κυρίαρχης πολιτικής του μνημονίου στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να έπεσε αλλά η πολιτική του μνημονίου παρέμεινε μέσα από την νέα κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας».
Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ συνεργάστηκαν για να φέρουν εις πέρας τις αποφάσεις της Συνόδου της 26ης Οκτωβρίου και της νέας δανειακής σύμβασης. Συγκρότησαν μια νέα κυβέρνηση χωρίς καμία νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό, επικεφαλής της οποίας τοποθετήθηκε ο τεχνοκράτης τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος. Έτσι, δημιουργούν στη συνείδηση του λαού το εκβιαστικό δίλημμα ότι αν δεν υλοποιηθούν οι επιταγές της Τρόικα, η χώρα θα καταστραφεί. Εδώ έρχεται ο σωτήρας τραπεζίτης που θα μας βγάλει από την κρίση, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν!


Μέσα σε αυτές τις εξελίξεις, εμείς ως ΑΡ. ΕΝ. καλούμαστε να δράσουμε πιο αποτελεσματικά από ποτέ για να αντιμετωπίσουμε τη συνολικότερη επίθεση που δέχεται η ελληνική κοινωνία. Θεωρούμε ότι πρώτο μέλημά μας πρέπει να είναι η προαγωγή της ενότητας στη δράση μας τόσο στον κοινωνικό μας χώρο, το Πανεπιστήμιο, όσο και σε ολόκληρη την κοινωνία. Μια ενότητα που κρίνεται απαραίτητη για μια συλλογική απάντηση απέναντι στον κατακερματισμό των πολιτικών, εργασιακών, ατομικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Θα πρέπει να γειωθούμε στην κοινωνία, ώστε η δράση μας να καλύπτει κοινωνικές ανάγκες.
Η δράση μας θα πρέπει να απαντά στις καθημερινές ανάγκες των φοιτητών με σκοπό να αγωνιστούν μαζί μας για το δικαίωμά τους στο δωρεάν σύγγραμμα, στη δωρεάν σίτιση και στέγαση και στις δωρεάν μεταφορές. Βέβαια ο αγώνας για του φοιτητικού κινήματος δεν είναι ξεκομμένος (το αντίθετο μάλιστα), για αυτό είναι ζητούμενο η άμεση συμπόρευση και με το εργατικό κίνημα και γενικότερα με την κοινωνία. Αυτή η συμπόρευση μεταφράζεται στη συμμετοχή του φοιτητικού κόσμου στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις λαϊκές συνελεύσεις, στα δίκτυα αλληλεγγύης που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται και φυσικά στην έμπρακτη υποστήριξη. Πέρα από ιδεολογικά υπεραιτήματα, που είναι αμφίβολη η συμβολή τους, θα πρέπει να ανοίξουμε στις σχολές το θέμα π.χ με το χαράτσι και να προσπαθήσουμε να εγγυηθούμε μέσα από τις συλλογικές δράσεις αντίστασης ότι κανένας δεν θα μείνει χωρίς ρεύμα αν δεν πληρώσει το φόρο, καθώς  αποτελεί κοινωνικό αγαθό.
Την ίδια στιγμή, παρατηρούμε ότι η πλειονότητα των φοιτητών αποστρέφεται από τα κοινά, αποπολιτικοποιείται και αδιακρίτως μέμφεται τις συλλογικότητες, τα κόμματα και την οργανωμένη πάλη.


Επιπλέον, μετά τις κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη, επικρατεί ένα κλίμα αποσυσπείρωσης που οφείλεται στην επικράτηση της γραμμής της ΕΑΑΚ και στο κλασικό τρίπτυχο συνέλευση- κατάληψη- διαδήλωση/συντονιστικό, διαδικασίες που δεν εμπλέκουν όλους τους φοιτητές. Όταν οι γενικές συνελεύσεις γίνονται με όρους «ντουντούκας» και τα συντονιστικά γίνονται μια μεταφορά μιας πολιτικής γραμμής ή ακόμη και επιβολή μιας συγκεκριμένης γραμμής, εμείς οφείλουμε να προστατέψουμε τη δημοκρατία στους συλλόγους, αφού μόνο οι ζωντανές διαδικασίες, με την εμπλοκή όλων των φοιτητών θα οδηγήσουν σε μαζικούς αγώνες.


Αν συνυπολογίσουμε ότι πολλοί φοιτητές εργάζονται και γενικά λόγω κρίσης, έχουν μεταβληθεί τα χαρακτηριστικά του Πανεπιστημίου, τότε οφείλουμε να αναπροσαρμόσουμε και την παρέμβασή μας σε αυτό. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο τρόπος με τον οποίο γίνεται σήμερα ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι ξεπερασμένος, αν πρέπει να αναβαθμίσουμε τα μέσα πάλης (να βελτιώσουμε τα υπάρχουσες μορφές) και αν θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια διαφορετικού είδους παρέμβαση όπως συνελεύσεις εργαζομένων για την διευκόλυνση των εργαζομένων φοιτητών, πολιτιστικές εκδηλώσεις, αντι-μαθήματα.


Η πανελλαδική μας διαδικασία γίνεται μέσα στο πλαίσιο το οποίο περιγράψαμε. Αρχικά παρά τις οικονομικές και πρακτικές δυσκολίες καλό θα ήταν το πανελλαδικό της ΑΡ.ΕΝ. να πραγματοποιείται δύο φορές το χρόνο και παράλληλα να γίνονται και συχνότερες διαδικασίες ανά πόλεις και επαρχίες (π.χ. ΑΡ.ΕΝ Αθήνας/Θεσσαλονίκης κλπ.). Σκοπός είναι η καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των σχημάτων, καθώς και η ανταλλαγή εμπειριών- άλλωστε τα προβλήματα ποικίλουν ανάλογα με την πόλη/περιοχή/ίδρυμα. Στο ζήτημα της επικοινωνίας θα βοηθούσε και η δημιουργία ενός forum ΑΡ.ΕΝ το οποίο φυσικά δεν υποκαθιστά τις πολιτικές διαδικασίες, θα βοηθά ωστόσο στην οριζόντια επικοινωνία μεταξύ των σχημάτων πανελλαδικά και θα αποτελεί και μια πηγή πληροφόρησης για την δράση της ΑΡ.ΕΝ.
Για μια επιτυχή παρέμβαση, μέσα και έξω από τις σχολές, η συντονισμένη δράση μεταξύ των σχημάτων είναι αναγκαία. Αντί, λοιπόν, κάθε σχήμα να πραγματοποιεί μια παράσταση διαμαρτυρίας ή μια εκδήλωση κλπ., καλό θα ήταν να επιδιώκει την κοινή οργάνωση τους με άλλα σχήματα. Προφανώς αυτό επαφίεται και στην πρωτοβουλία των μελών του κάθε σχήματος που θα έρχονται σε επικοινωνία.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό, ειδικά μέσα στις συνθήκες της κρίσης, να μην επαναπαυόμαστε για τη δημοκρατική ανασυγκρότηση των διαδικασιών της ΑΡ.ΕΝ. Θεωρούμε ότι είναι προβληματικό τη στιγμή που υπάρχουν τοποθετήσεις, παράλληλα να συγκροτείται και επιτροπή κειμένου που μέσα από πάλη γραμμών μεταξύ των συνιστωσών να δημιουργείται το τελικό κείμενο, το οποίο κατά βάση έχει ελλείμματα και δεν εκφράζει τα μέλη.
Προτείνουμε, λοιπόν, κάθε σχήμα να συμμετέχει στη συνδιαμόρφωση του τελικού κειμένου μέσα από ένα κείμενο συμβολής. Στη συνέχεια η επιτροπή κειμένου, που θα συστήνεται προς το τέλος της διαδικασίας, θα λαμβάνει υπόψη τα κείμενα των σχημάτων (μέσα από την παρουσία ενός μέλους ανά σχήμα). Το κείμενο που θα κατατίθεται θα τίθεται προς ψηφοφορία στα σχήματα, τα οποία θα έχουνε από μία ψήφο. Αυτή η διαδικασία θα ενισχύσει το ρόλο των σχημάτων και θα δίνει τη δυνατότητα σε αυτά να συμμετέχουν ισότιμα στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ΑΡ.ΕΝ. ιδρύθηκε κάτω από το σκεπτικό της ενότητας των αριστερών δυνάμεων μέσα στις σχολές, με βάση την αμεσοδημοκρατία και τον αμοιβαίο σεβασμό για μια ρήξη με τον καπιταλισμό. Η πολυμορφικότητα, η αυτονομία των σχημάτων αλλά και η ενωτική δράση τους, παραμερίζοντας δευτερεύουσες διαφωνίες θα πρέπει να αποτελούν χαρακτηριστικά της ΑΡ.ΕΝ. που πρέπει να τα υπερασπιστούμε.