Ως “ανθρώπινο δικαίωμα ουσιώδες για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” περιγράφεται το νερό από τον ΟΗΕ. Όμως, στα πλαίσια της γενικότερης τάσης για ιδιωτικοποιήσεις, το νερό δεν αποτελεί εξαίρεση. Η δημόσια διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης δικαιώνει τα κεκτημένα, στο όνομα των κοινωνικών αναγκών!
Σαν συνέπεια των μνημονίων, η διαχείριση του νερού στην Πορτογαλία πέρασε σε πολυεθνική, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η ποιότητα του και να αυξηθεί το κόστος χρήσης των υπηρεσιών ύδρευσης. Ανάλογες διατάξεις για την ιδιωτικοποίηση του νερού υπάρχουν βέβαια και στο ελληνικό πακέτο διάσωσης, ενώ πιέσεις προς την ίδια κατεύθυνση δέχονται και άλλες χώρες που βρίσκονται υπό καθεστώς μνημονίων.
Οι επιδιώξεις των “από πάνω” είναι ξεκάθαρες, ασφαλώς. Ο πρόεδρος της Nestle, Peter Brabeck-Letmathe, έχει πει εξάλλου: “Το νερό πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, δεν πρέπει να είναι δημόσιο”. Η Nestle, σημειωτέον, είναι από τις επιχειρήσεις που θα έχουν συμφέροντα στην διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης...
Το οξύμωρο είναι ότι σε χώρες όπως η Γερμανία (κύριος υποστηρικτής των ιδιωτικοποιήσεων), η Ιρλανδία και προσφάτως η Γαλλία, όπου το νερό είχε περάσει σε ιδιώτες, πλέον οι υπηρεσίες επανακρατικοποιούνται. Η προσπάθειά των κυβερνήσεων να ενισχύσουν τα ιδιωτικά κεφάλαια απέτυχε, σε οικονομικό και οικολογικό επίπεδο. Το δυστυχές είναι ότι το δημόσιο θα αναλάβει πλέον τις ζημιές των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις μάλιστα, ένα χρόνο πριν την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεών τους, μείωναν τα κέρδη τους, για να πωληθούν σε χαμηλότερες τιμές στους επιχειρηματίες.
Στην Ελλάδα...
Οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις που επιχειρεί η τρικομματική κυβέρνηση καμία ανάπτυξη δεν επιφέρουν, παρά μόνο αποτελούν ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και διάλυση των κοινωφελών υπηρεσιών. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό με κοινωνική και οικολογική σημασία. Ο υδροφόρος ορίζοντας δεν ανήκει στις επιχειρήσεις. Η διαχείριση των υδρευτικών υπηρεσιών πρέπει να είναι δημόσια, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες.
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δεν αφορά, όμως, μόνο το νερό. Ο Σαμαράς ταξίδεψε στην Κίνα με σκοπό να παραδώσει ουσιαστικά στους ξένους επενδυτές την ελληνική δημόσια περιουσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο έχει περάσει στην κινεζική COSCΟ, η οποία ενδιαφέρεται και για την απόκτηση μεριδίου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Η περίπτωση του ΟΠΑΠ δεν αποτελεί εξαίρεση στην ασκουμένη πολιτική, όπου με αδιαφανείς διαδικασίες η κυβέρνηση μείωσε εσκεμμένα την κερδοφορία του 2012, ώστε να τον “χαρίσει” με μικρότερο τίμημα στους ιδιώτες. Η πώληση έγινε έναντι μιας και μόνο προσφοράς, για την πιο κερδοφόρα για το δημόσιο επιχείρηση.
Ο ΟΤΕ επίσης, είναι σχεδόν πλήρως ιδιωτικοποιήμενος, το ίδιο και το ΤΤ ενώ ακολουθούν ΔΕΗ και ΔΕΠΑ.
Η κυβέρνηση προεξοφλεί μελλοντικές εξελίξεις, χωρίς να αξιολογεί την παροντική κατάσταση. Και φυσικά οι μελλοντικές εξελίξεις αφορούν μόνο τα κέρδη του κεφαλαίου...
Οι μύθοι για τις ιδιωτικοποιήσεις καταρρέουν...
Στο όνομα του προσωρινού “κλεισίματος” της ψαλίδας του ελλείμματος, η οποία θα διογκωθεί σύντομα, κερδοφόρες επιχειρήσεις χάνονται από τα δημόσια χέρια.
Ο μύθος ότι οι τιμές των αγαθών θα μειωθούν, λόγω του αγοραίου ανταγωνισμού, καταρρέει, κοιτώντας λ.χ. τη Γερμανία, όπου οι ανατιμήσεις του νερού γίνονται προς τα πάνω, ή την Πορτογαλία όπου δε λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικές ανάγκες σε καμία περίπτωση.
Οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας, αλλά παράλληλα προκαλούν αύξηση της ανεργίας, καθώς οι ιδιωτικές εταιρείες απολύουν όποιους θεωρούνται “πλεονάζον προσωπικό” στο όνομα των κοστολογικών μειώσεων. Η εκμετάλλευση εργαζομένων γίνεται καθεστώς, ενώ καταργείται η μονιμότητα των υπαλλήλων.
Η μετοχοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών οδηγεί στη μεγιστοποίηση του κέρδους, ώστε να ικανοποιηθούν οι ιδιώτες μέτοχοι, ενώ την ίδια στιγμή ο κοινωφελής χαρακτήρας της επιχείρησης δεν υφίσταται πλέον.
Οι τιμές που καθορίζονται για τα δημόσια αγαθά είναι αυθαίρετες, καθώς ο κοινωνικός έλεγχος στον καθορισμό τους είναι μηδενικός, και το δημόσιο συμφέρον θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους, κάτι που προέρχεται από την πλήρη αδιαφορία για την ανθρώπινη υπόσταση.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ.
ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου