ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ
Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.
Από την πρωτοβάθμια…
Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό.
Το γενικό Λύκειο γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό, ενώ τα ΕΠΑΛ παραδίδονται στα χέρια της αγοράς, καθώς τα προγράμματα σπουδών θα σχεδιάζονται με τη βοήθεια του ΣΕΒ... Η κατάργηση ειδικοτήτων από τα ΤΕΕ στέλνει όλο και πιο πολλά παιδιά από το γυμνάσιο στις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης, μέσα από τις οποίες δε λαμβάνεται γενική παιδεία και προετοιμάζονται οι αυριανοί εργάτες για το καθεστώς ευέλικτης απασχόλησης [τη λέξη εργασία την έχουν εγκαταλείψει προ πολλού].
Το καθεστώς αυτό αυξάνει κατακόρυφα τις μορφωτικές ανισότητες, ενώ την ίδια στιγμή η μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση, οι απολύσεις, η δυσκολία εισαγωγής στην τριτοβάθμια, η απλήρωτη μαθητεία, η χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ στις ιδιωτικές σχολές συμπληρώνουν το αντεκπαιδευτικό παζλ.
Και αφού μπεις στην τριτοβάθμια;
Αν καταφέρει ο μαθητής να λάβει μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, έρχεται αντιμέτωπος με την παντελή έλλειψη φοιτητικής μέριμνας, με έναν εκπαιδευτικό χάρτη, στον οποίο οι μη-ικανές-να-εξυπηρετήσουν-την-αγορά σχολές υποχρηματοδοτούνται, με την εισαγωγή ιδιωτικών πρωτοβουλιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με «σπασμένα» πτυχία, με σχολές που έχουν συσταθεί με χωροταξικά κριτήρια…
Και όχι μόνο… Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.
Μιας και μιλάμε για διαθεσιμότητα…
Διαθεσιμότητα, κινητικότητα -όπως και να το πει κανείς- σημαίνει ανεργία, σημαίνει επισφάλεια, σημαίνει επίθεση στον κόσμο της εργασίας: μια επίθεση που γενικεύεται από τη δημόσια εκπαίδευση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Όταν αποφασίζονται απολύσεις για 1.700 διοικητικούς, καταλαβαίνει κανείς ότι τα κριτήρια μόνο ορθολογικά δεν είναι. Για ακόμη μια φορά επιδίωξη της κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι να «τελειώνει» με την εργατική τάξη, με τις ανθρώπινες ζωές. Το να διώχνεις εν μια νυκτί το 40% των διοικητικών αποδεικνύει εμφατικά ότι για την κυβέρνηση το Παν/μιο δεν έχει καμία αξία. Με 500 διοικητικούς λιγότερους στο ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο θα αδυνατεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες για τη λειτουργία του (εργαστήρια, αίθουσες, βιβλιοθήκες, γραμματεία, ερευνητικό έργο κι άλλα). Η εισαγωγή νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων στις διοικητικές θέσεις προωθείται ήδη, την ίδια στιγμή, με μπλοκάκια, με ατομικές συμβάσεις, με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου.
Πράγματι, ο αριθμός των διοικητικών δε συμμορφώνεται με τους «διεθνείς ποσοτικούς δείκτες», αλλά η παιδεία δεν ανάγεται σε αριθμούς. Δεν «αναβαθμίζεται» με κατακόρυφη μείωση των δαπανών, με μείωση του εκπαιδευτικού -και μη- προσωπικού, με φωτοτυπίες, με τεχνοκρατικές καταρτίσεις, με μαθητείες…
Η παιδεία παλεύουμε είναι δημόσιο αγαθό. Πρέπει –όπως το νερό- να παρέχεται σε όλους δωρεάν.
Δε θέλουμε ευέλικτα εργατικά χέρια. Θέλουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Δε θέλουμε κατάρτιση. Θέλουμε μόρφωση και εκπαίδευση.
Για όλα αυτά στηρίζουμε δυναμικά τον αγώνα των διοικητικών. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολόπλευροι. Μας επιτίθενται συνολικά και πρέπει να παλέψουμε μαζικά. Ο συντονισμός της νεολαίας, των μαθητών, των φοιτητών, των καθηγητών, των εργαζομένων εν γένει σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην αυταρχική πολιτική είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Επιμένουμε σε ένα κοινό πανεκπαιδευτικό μέτωπο, με καθηγητές, φοιτητές διοικητικούς. Αύριο θα είμαστε εμείς στη θέση τους. Με ορίζοντα τη 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 18-19 Σεπτεμβρίου ξεσπάει ένα μαζικό κύμα κινητοποιήσεων. Σε πολλούς κλάδους οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας και το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι κομμάτι τους.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.
Κάτω το πανεπιστήμιο των αγορών. Μαζικοί αγώνες για το πανεπιστήμιο των αναγκών!
Αποφασίζουμε:
-Στήριξη των δράσεων των διοικητικών και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Συντονισμό των δράσεών μας σε κοινό μέτωπο, έπειτα από συνεννόηση.
-Συμμετοχή/ παρουσία του ΦΣ ΕΜΜΕ στη Σύγκλητο τη Δευτέρα 16/9, για να πιέσουμε για εκ νέου κλείσιμο του ΕΚΠΑ.
-Επόμενη ΓΣ την Τρίτη 18/9 στις 13.00
-Συμμετοχή στην απεργιακή συναυλία της ΕΡΤ την Τετάρτη 11/9, στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για τους 3 μήνες του αγώνα των εργαζομένων της δημόσιας ρ/τ.
Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.
Από την πρωτοβάθμια…
Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό.
Το γενικό Λύκειο γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό, ενώ τα ΕΠΑΛ παραδίδονται στα χέρια της αγοράς, καθώς τα προγράμματα σπουδών θα σχεδιάζονται με τη βοήθεια του ΣΕΒ... Η κατάργηση ειδικοτήτων από τα ΤΕΕ στέλνει όλο και πιο πολλά παιδιά από το γυμνάσιο στις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης, μέσα από τις οποίες δε λαμβάνεται γενική παιδεία και προετοιμάζονται οι αυριανοί εργάτες για το καθεστώς ευέλικτης απασχόλησης [τη λέξη εργασία την έχουν εγκαταλείψει προ πολλού].
Το καθεστώς αυτό αυξάνει κατακόρυφα τις μορφωτικές ανισότητες, ενώ την ίδια στιγμή η μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση, οι απολύσεις, η δυσκολία εισαγωγής στην τριτοβάθμια, η απλήρωτη μαθητεία, η χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ στις ιδιωτικές σχολές συμπληρώνουν το αντεκπαιδευτικό παζλ.
Και αφού μπεις στην τριτοβάθμια;
Αν καταφέρει ο μαθητής να λάβει μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, έρχεται αντιμέτωπος με την παντελή έλλειψη φοιτητικής μέριμνας, με έναν εκπαιδευτικό χάρτη, στον οποίο οι μη-ικανές-να-εξυπηρετήσουν-την-αγορά σχολές υποχρηματοδοτούνται, με την εισαγωγή ιδιωτικών πρωτοβουλιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με «σπασμένα» πτυχία, με σχολές που έχουν συσταθεί με χωροταξικά κριτήρια…
Και όχι μόνο… Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.
Μιας και μιλάμε για διαθεσιμότητα…
Διαθεσιμότητα, κινητικότητα -όπως και να το πει κανείς- σημαίνει ανεργία, σημαίνει επισφάλεια, σημαίνει επίθεση στον κόσμο της εργασίας: μια επίθεση που γενικεύεται από τη δημόσια εκπαίδευση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Όταν αποφασίζονται απολύσεις για 1.700 διοικητικούς, καταλαβαίνει κανείς ότι τα κριτήρια μόνο ορθολογικά δεν είναι. Για ακόμη μια φορά επιδίωξη της κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι να «τελειώνει» με την εργατική τάξη, με τις ανθρώπινες ζωές. Το να διώχνεις εν μια νυκτί το 40% των διοικητικών αποδεικνύει εμφατικά ότι για την κυβέρνηση το Παν/μιο δεν έχει καμία αξία. Με 500 διοικητικούς λιγότερους στο ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο θα αδυνατεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες για τη λειτουργία του (εργαστήρια, αίθουσες, βιβλιοθήκες, γραμματεία, ερευνητικό έργο κι άλλα). Η εισαγωγή νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων στις διοικητικές θέσεις προωθείται ήδη, την ίδια στιγμή, με μπλοκάκια, με ατομικές συμβάσεις, με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου.
Πράγματι, ο αριθμός των διοικητικών δε συμμορφώνεται με τους «διεθνείς ποσοτικούς δείκτες», αλλά η παιδεία δεν ανάγεται σε αριθμούς. Δεν «αναβαθμίζεται» με κατακόρυφη μείωση των δαπανών, με μείωση του εκπαιδευτικού -και μη- προσωπικού, με φωτοτυπίες, με τεχνοκρατικές καταρτίσεις, με μαθητείες…
Η παιδεία παλεύουμε είναι δημόσιο αγαθό. Πρέπει –όπως το νερό- να παρέχεται σε όλους δωρεάν.
Δε θέλουμε ευέλικτα εργατικά χέρια. Θέλουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Δε θέλουμε κατάρτιση. Θέλουμε μόρφωση και εκπαίδευση.
Για όλα αυτά στηρίζουμε δυναμικά τον αγώνα των διοικητικών. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι ολόπλευροι. Μας επιτίθενται συνολικά και πρέπει να παλέψουμε μαζικά. Ο συντονισμός της νεολαίας, των μαθητών, των φοιτητών, των καθηγητών, των εργαζομένων εν γένει σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην αυταρχική πολιτική είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Επιμένουμε σε ένα κοινό πανεκπαιδευτικό μέτωπο, με καθηγητές, φοιτητές διοικητικούς. Αύριο θα είμαστε εμείς στη θέση τους. Με ορίζοντα τη 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 18-19 Σεπτεμβρίου ξεσπάει ένα μαζικό κύμα κινητοποιήσεων. Σε πολλούς κλάδους οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας και το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι κομμάτι τους.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.
Κάτω το πανεπιστήμιο των αγορών. Μαζικοί αγώνες για το πανεπιστήμιο των αναγκών!
Αποφασίζουμε:
-Στήριξη των δράσεων των διοικητικών και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Συντονισμό των δράσεών μας σε κοινό μέτωπο, έπειτα από συνεννόηση.
-Συμμετοχή/ παρουσία του ΦΣ ΕΜΜΕ στη Σύγκλητο τη Δευτέρα 16/9, για να πιέσουμε για εκ νέου κλείσιμο του ΕΚΠΑ.
-Επόμενη ΓΣ την Τρίτη 18/9 στις 13.00
-Συμμετοχή στην απεργιακή συναυλία της ΕΡΤ την Τετάρτη 11/9, στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για τους 3 μήνες του αγώνα των εργαζομένων της δημόσιας ρ/τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου