Q&A για τους διοικητικούς

1) Γιατί είναι κλειστό το ΕΚΠΑ;
Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν μαζικές κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας (διοικητικοί-καθηγητές-φοιτητές) εξαιτίας της διαθεσιμότητας των Διοικητικών Υπαλλήλων των Πανεπιστημίων. Τα Α.Ε.Ι. τελούν υπό καθεστώς αναστολής λειτουργίας με απόφαση της Συγκλήτου. Αυτό σημαίνει ότι δε διεξάγεται καμία δραστηριότητα στις σχολές (εγγραφές, εξεταστική, έκδοση πιστοποιητικών, έρευνα κ.ο.κ.). Οι Διοικητικοί Υπάλληλοι με ομόφωνη απόφαση αποφάσισαν να προβούν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με περιφρούρηση των σχολών. 


2) Πώς τους ήρθε να πειράξουν το ΕΚΠΑ και γενικότερα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συνεχής καταστροφή της Ανώτατης Εκπαίδευσης με:
* Εργολάβους να αναλαμβάνουν υπηρεσίες του πανεπιστημίου (καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση κλπ)
* Νέο θεσμικό πλαίσιο (νόμοι Αρβανιτόπουλου και Διαμαντοπούλου)
* Μείωση των χρηματοδοτήσεων τα τελευταία 3 χρόνια κατά 50% και επιπλέον κατά 15% για το 2014
* Παράνομο κούρεμα της περιουσίας των Α.Ε.Ι (P.S.I.)
* Συγχωνεύσεις Τμημάτων και Σχολών (Σχέδιο Αθηνά), το οποίο προβλέπει και τη διαθεσιμότητα των Διοικητικών Υπαλλήλων 

Πόσες βλακείες χωράνε σε μια ανακοίνωση;

Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα: μια μικρή, καθημερινή, συμβατική ανακοίνωση της πρώτης δύναμης της σχολής μας. Για να δούμε, λοιπόν… Πόσες βλακείες μπορούν να χωρέσουν σε μια ανακοίνωση; Ούτε μια, ούτε δύο, μα τέσσερις σε λίγες μόνο προτάσεις…

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΕΜΜΕ
«Έπειτα από Διοικητικό Συμβούλιο, ορίστηκε αύριο ημέρα Τετάρτη 9/10 να πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση στην Καλαμιώτου έπειτα από πιέσεις μας, εφόσον οι άλλες παρατάξεις ζητούσαν τη διεξαγωγή της σε αμφιθέατρα άλλων σχολών- κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό. Απαράβατος όμως όρος μας, όπως είναι άλλωστε και φυσικό, ήταν να λειτουργεί κανονικά το πανεπιστήμιο συνεπώς και η Σχολή. Κάτι τέτοιο όμως δεν αποφασίστηκε από την τελευταία Γενική Συνέλευση των Διοικητικών που έλαβε χώρα.

Καταγγελία στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΡΕΝ ΕΜΜΕ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΦΣ ΕΜΜΕ

Σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης στην παιδεία, στη νεολαία, στον κόσμο της εργασίας, όπου ο ΦΣ ΕΜΜΕ οφείλει να λάβει, σε συντονισμό με άλλους συλλόγους, αγωνιστικές αποφάσεις, η Γενική Συνέλευση και οι διαδικασίες του ΔΣ απαξιώνονται συνεχώς.
Τώρα, που είναι πιο επιτακτικό από ποτέ,  οι φοιτητές να οργανώσουν τη δράση τους, το ανώτερο δημοκρατικό όργανο του Συλλόγου μας, απολαμβάνει την πλήρη απαξίωση. Η ευθύνη βαραίνει προνομιακά την καθεστωτική, πρώτη δύναμη στη σχολή μας, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Επί σειρά συνελεύσεων αρνείται να δώσει το «παρών», αποθαρρύνοντας συχνά πολύ κόσμο από το να έρθει στις διαδικασίες. «Οι αριστεροί θα κλείσουν τις σχολές», είναι η μόνιμη δικαιολογία, μιας παράταξης, που ενώ η κοινωνία και ο λαός ασθμαίνουν, μα αγωνίζονται, επιμένει να αγνοεί τον αγώνα και να καλεί σε ανοιχτές σχολές [ΔΤ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 24/9].

ΓΣ 9/10

ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ

Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.

Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό [Νέο Λύκειο, ΕΠΑΛ, κατάργηση ειδικοτήτων ΤΕΕ, ΣΕΚ, μοίρασμα χρημάτων του ΕΣΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση κ.ο.κ.]
Αν καταφέρει ο μαθητής να λάβει μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, έρχεται αντιμέτωπος με την παντελή έλλειψη φοιτητικής μέριμνας, με έναν εκπαιδευτικό χάρτη, στον οποίο οι μη-ικανές-να-εξυπηρετήσουν-την-αγορά σχολές υποχρηματοδοτούνται, με την εισαγωγή ιδιωτικών πρωτοβουλιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με «σπασμένα» πτυχία, με σχολές που έχουν συσταθεί με χωροταξικά κριτήρια…
Και όχι μόνο… Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον...

                  Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος… 

                                ούτε θα τον τσακίσει ο Σαμαράς!

          Τον τελευταίο καιρό γίνεται αντιληπτή μια συνολική επίθεση της κυβέρνησης στον κόσμο της εργασίας. Οι απολύσεις, η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, η εξαθλίωση δεν έχουν τέλος. Η παιδεία δε θα μπορούσε να μείνει εκτός στόχου. Από τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, μέχρι τη διαθεσιμότητα του 40% των υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, ΕΜΠ και ΑΠΘ, η εκπαίδευση βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο.

           Στο σκηνικό αυτό εξαθλίωσης των υποτελών, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαίρι φασίστα, έρχεται να επικυρώσει τις συνέπειες της πολιτικής του κεφαλαίου. Για εμάς η άνοδος του φασισμού και της Χρυσής Αβγής δεν αποτελεί μεμονωμένο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά συνδέεται άρρηκτα με τη μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται. Η Χρυσή Αβγή εκμεταλλευόμενη το κλίμα της απόγνωσης που επικρατεί, δημιουργεί επίπλαστους εξωτερικούς κι εσωτερικούς εχθρούς. Μετά από πολυάριθμες εγκληματικές ενέργειες και  προπαγάνδα εναντίον των μεταναστών, η Χρυσή Αβγή στρέφεται στον “εσωτερικό εχθρό”, ο οποίος είναι οι αντιφασίστες, οι εργαζόμενοι, οι αριστεροί, ο αγωνιζόμενος λαός.