ΓΣ 9/10

ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ

Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.

Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό [Νέο Λύκειο, ΕΠΑΛ, κατάργηση ειδικοτήτων ΤΕΕ, ΣΕΚ, μοίρασμα χρημάτων του ΕΣΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση κ.ο.κ.]
Αν καταφέρει ο μαθητής να λάβει μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, έρχεται αντιμέτωπος με την παντελή έλλειψη φοιτητικής μέριμνας, με έναν εκπαιδευτικό χάρτη, στον οποίο οι μη-ικανές-να-εξυπηρετήσουν-την-αγορά σχολές υποχρηματοδοτούνται, με την εισαγωγή ιδιωτικών πρωτοβουλιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με «σπασμένα» πτυχία, με σχολές που έχουν συσταθεί με χωροταξικά κριτήρια…
Και όχι μόνο… Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.




Μιας και μιλάμε για διαθεσιμότητα…
Διαθεσιμότητα, κινητικότητα -όπως και να το πει κανείς- σημαίνει ανεργία, σημαίνει επισφάλεια, σημαίνει επίθεση στον κόσμο της εργασίας: μια επίθεση που γενικεύεται από τη δημόσια εκπαίδευση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Πώς τους ήρθε να πειράξουν το ΕΚΠΑ και γενικότερα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συνεχής καταστροφή της Ανώτατης Εκπαίδευσης με:
Εργολάβους να αναλαμβάνουν υπηρεσίες του πανεπιστημίου (καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση κλπ)
 Νέο θεσμικό πλαίσιο (νόμοι Αρβανιτόπουλου και Διαμαντοπούλου)
Μείωση των χρηματοδοτήσεων τα τελευταία 3 χρόνια κατά 50% και επιπλέον κατά 15% για το 2014
Παράνομο κούρεμα της περιουσίας των Α.Ε.Ι (P.S.I.)
Συγχωνεύσεις Τμημάτων και Σχολών (Σχέδιο Αθηνά), το οποίο προβλέπει και τη διαθεσιμότητα των Διοικητικών Υπαλλήλων.

Πόσοι είναι οι εργαζόμενοι στο ΕΚΠΑ;
Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΠΑ αυτή τη στιγμή είναι 1416. Στη διαθεσιμότητα έχει οριστεί ότι πρέπει να βγουν 498. Αν κάνουμε την πράξη μένουν 918 διοικητικοί υπάλληλοι.

Δεν είναι πολλοί οι 1416 εργαζόμενοι;
Αν αναλογιστούμε ότι η αντιστοιχία διοικητικών-φοιτητών είναι 1/100, την ίδια ώρα που στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια η αναλογία είναι 4-10/100, στη Βρετανία 8/100 και στις ΗΠΑ 9,5/100 μάλλον είναι λίγοι. Βάσει αυτής της πράξης το ΕΚΠΑ θα έπρεπε να έχει 1917 εργαζόμενους. Δηλαδή, όχι μόνο δεν μπορεί να απολύσει, αλλά πρέπει και να προσλάβει ακόμα 501 υπαλλήλους για να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες του Ιδρύματος.

Ναι, αλλά χρειάζονται 1416 διοικητικοί υπάλληλοι για να εκδίδουν πιστοποιητικά;
 Στην Ακαδημαϊκή Κοινότητα έχει επικρατήσει η άποψη ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι είναι αυτοί που εκδίδουν βεβαιώσεις σπουδών και περνούν βαθμολογίες στην εξεταστική. Στην ουσία όμως κάτι τέτοιο είναι εντελώς λάθος, καθώς διοικητικοί υπάλληλοι έχουν χαρακτηριστεί από το Υπουργείο και αυτοί που εργάζονται ως ερευνητές του πανεπιστημίου, όπως και άλλες πολλές ειδικότητας οι οποίες στον μέσο φοιτητή είναι παντελώς άγνωστες, αφού δεν συναναστρέφεται με αυτούς τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, προβλέπεται η απόλυση των 2/3 των εργαζομένων σε βιβλιοθήκες, πράγμα το οποίο συνεπάγεται ότι οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες θα υπολειτουργούν, με άμεσες συνέπειες και στο ίδιο το αντικείμενο της ακαδημαϊκής έρευνας.


Πώς θα είναι το πανεπιστήμιο χωρίς Διοικητικούς Υπαλλήλους;
Όπως γίνεται πλέον αντιληπτό εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους διοικητικούς. Αντιθέτως, το μέλλον του ΕΚΠΑ προβλέπεται δυσοίωνο καθώς αυτό που προδιαγράφεται είναι ένα ίδρυμα που θα υπολειτουργεί σε όλο του το φάσμα. Σε διαφορετική περίπτωση αυτό το οποίο βλέπουμε στο απώτερο μέλλον είναι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο να γίνεται απλώς μια ανάμνηση, καθώς αυτό που βλέπουμε τώρα είναι η εισαγωγή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα πανεπιστήμια, κάτι που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπουν δίδακτρα στο προπτυχιακό επίπεδο, πράγμα το οποίο είναι ήδη πραγματικότητα στο μεταπτυχιακό.

Τι να κάνουμε;
Ως φοιτητές και μέλλοντες εργαζόμενοι οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό των διοικητικών, απέναντι στις απολύσεις και την επίθεση που δέχεται το πανεπιστήμιο και γενικότερα η κοινωνία. Στόχος μας πρέπει να γίνει η συγκρότηση ενός κοινού αγώνα φοιτητών-διοικητικών-καθηγητών που θα αποβλέπει στην ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής.


Με 500 διοικητικούς λιγότερους στο ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο θα αδυνατεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες για τη λειτουργία του. Η εισαγωγή νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων στις διοικητικές θέσεις προωθείται ήδη, την ίδια στιγμή, με μπλοκάκια, με ατομικές συμβάσεις, με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου.

Η παιδεία παλεύουμε είναι δημόσιο αγαθό. Πρέπει –όπως το νερό- να παρέχεται σε όλους δωρεάν.
Δε θέλουμε ευέλικτα εργατικά χέρια. Θέλουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Δε θέλουμε κατάρτιση. Θέλουμε μόρφωση και εκπαίδευση.
Κάτω το πανεπιστήμιο των αγορών. Μαζικοί αγώνες για το πανεπιστήμιο των αναγκών!

Στο σκηνικό αυτό εξαθλίωσης, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαίρι φασίστα, έρχεται να επικυρώσει τις συνέπειες της πολιτικής του κεφαλαίου. Για εμάς η άνοδος του φασισμού και της Χρυσής Αυγή δεν αποτελεί μεμονωμένο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά συνδέεται άρρηκτα με τη μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται. Η Χρυσή Αυγή στρέφεται στον «εσωτερικό εχθρό», ο οποίος είναι οι αντιφασίστες, οι εργαζόμενοι, οι αριστεροί, ο αγωνιζόμενος λαός.

Μετά τη σύλληψη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, έρχεται στο φως η εγκληματική τους δράση (με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ να πέφτουν απ' τα σύννεφα), η οποία οδηγεί και στην κατάρρευση της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων: είναι προφανές, ότι η εγκληματική δράση του νεοναζιστικού μορφώματος δεν αντιστοιχεί στις πρακτικές της Αριστεράς, την οποία το επιτελείο του Σαμαρά (Κρανιδιώτης, Βορίδης, Δένδιας) εξακολουθεί να αποκαλεί «άκρο».

H μόνη θεωρία των δύο άκρων που θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε είναι η «κυβέρνηση vs κοινωνία»...

H κυβέρνηση Σαμαρά, στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα προφίλ νομιμότητας συλλαμβάνει βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής. Η αποφυλάκιση τους εντός τριών ημερών, φυσικά, δείχνει ότι η κυβέρνηση καμιά διάθεση δεν έχει να αντιμετωπίσει την άνοδο του φασισμού. Μόνος στόχος της είναι η διαχείριση του, η οποία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της καταστολής και των ναζιστικών μορφωμάτων από το κράτος. Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το αντισυστημικό προφίλ της Χρυσής Αυγής, μόνο αντισυστημικό δεν είναι, καθώς λειτουργεί συμπληρωματικά στην επίθεση της κυβέρνησης σε κάθε μορφή αντίστασης.

Για εμάς φασισμός είναι κάθε μορφή επίθεσης σε όσους προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι ενάντια σε ό,τι τους στερεί τις δημοκρατικές τους ελευθερίες, τα δικαιώματα και μια αξιοπρεπή ζωή.

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον φασισμό κυβέρνησης και Χρυσής Αυγής είναι μέσα από τους συλλογικούς αγώνες. Δεν περιμένουμε από κανένα Σαμαρά να αντιμετωπίσει το φασισμό, διότι η ίδια η πολιτική που ακολούθησε τον έθρεψε και τον ενίσχυσε. Εμείς θα φέρουμε την ανατροπή, εμείς θα φέρουμε και τη νίκη.

Αποφασίζουμε:

-Στήριξη των δράσεων των διοικητικών και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Συντονισμό των δράσεών μας σε κοινό μέτωπο, έπειτα από συνεννόηση.

-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στην αντιφασιστική/ αντικατασταλτική συναυλία της Τετάρτης 9/10, στις 18:00 στα Προπύλαια.

-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 10/9, στις 12:00 στα Προπύλαια.

-Κατάληψη ως την Παρασκευή 11/9, σε συντονισμό με την απεργία των διοικητικών.

arenemme.blogspot.com