Θα μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά μας;

Από τους απεργούς του ΕΚΠΑ

Ο κ. Αρβανιτόπουλος δηλώνει ότι συζητάει, αλλά μόνο με «ανοιχτά» πανεπιστήμια.

Ας δούμε τι σημαίνει πρακτικά «ανοιχτό» Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ας δούμε ορισμένα μόνο από τα κενά που αφήνουν πίσω τους οι εκατοντάδες «πλεονάζο-ντες» εργαζόμενοι, απολύτως ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ –με βάση τα στοιχεία που έχουμε μέχρι στιγμής*:

36 υπηρεσίες του ΕΚΠΑ χάνουν ΟΛΟ το προσωπικό τους.

Άλλες 11 υπηρεσίες χάνουν από 75% και πάνω του προσωπικού τους.

Άλλες 42 χάνουν από 50-75% του προσωπικού τους.

43 υπηρεσίες μένουν χωρίς προϊστάμενο.

Στις Γραμματείες Τμημάτων, που εξυπηρετούν το σύνολο των φοιτητών τους και όλες τις λει-τουργίες των Τμημάτων, ο μέσος όρος απώλειας προσωπικού είναι 67%.

«Βοήθεια! Η κυβέρνηση με κρατά σε ομηρία!»

Από μικροί μάθαμε να καταπίνουμε σιωπηρά την αδικία που μας κάνουν. Είναι μια «κακή συνήθεια», όπως είχε γράψει και ο Μπ. Μπρεχτ, περιγράφοντας τη σκηνή όπου ένας περαστικός είδε ένα μικρό παιδί να κλαίει και το ρώτησε τι συμβαίνει. Όταν εκείνο του αποκρίθηκε ότι ένα άλλο αγόρι του έκλεψε το ένα από τα δύο γρόσια που είχε για να πάει στον κινηματογράφο, εκείνος το ρώτησε αν φώναξε βοήθεια. Το παιδί απάντησε ότι φώναξε κι άρχισε να κλαίει περισσότερο. Κι όταν το ρώτησε αν μπορούσε να φωνάξει πιο δυνατά και το παιδί είπε όχι, ο περαστικός του είπε «τότε δώσε μου και τ’ άλλο». Και πήρε το τελευταίο γρόσι από το χέρι του παιδιού και συνέχισε ξένοιαστος το δρόμο του.

Έτσι και σήμερα. Αισθανόμαστε την αδικία που υπάρχει, μα δεν αντιδρούμε. Παρακολουθούμε τη ζωή μας σα να είναι ταινία κι εμείς είμαστε απλοί θεατές. Πόσες αποφάσεις έχουν παρθεί για εσένα, χωρίς εσένα; Τον τελευταίο καιρό εγώ νιώθω ότι κάποιος άλλος σχεδιάζει τη ζωή μου, ένα σχέδιο που δε μοιάζει με αυτό που εγώ φανταζόμουν. Εγώ φανταζόμουν Πανεπιστήμιο με εργαζόμενους (έτσι δε λειτουργούν τα Πανεπιστήμια;), ένα Πανεπιστήμιο δημόσιο, για όλους, όπου δε θα χρειαστεί να πληρώσω(!) για να πάρω πτυχίο. Ένα Πανεπιστήμιο που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα με στηρίζει υλικά, με σίτιση, στέγαση και μεταφορά. Αντ’ αυτού, η πραγματικότητα είναι άλλη.

Πλαίσιο ΓΣ 19/11/2013

Παρά τις απειλές του υπουργείου Παιδείας, παρά τους εκφοβισμούς για ΜΑΤ στις σχολές μας, παρά τις αντιδραστικές τοποθετήσεις των συγκλητικών τις προηγούμενες μέρες σχετικά με την απεργία, οι διοικητικοί δε φοβήθηκαν, δε σταμάτησαν. Συνεχίζουν με 11 εβδομάδες δυναμικής απεργίας. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καταστείλει τον αγώνα τους, παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης με κάθε τρόπο προσπαθούν να διαβάλλουν τα δίκαια αιτήματά τους, ο αγώνας διαρκείας για το δημόσιο πανεπιστήμιο που θέλουμε μαίνεται.

Ο λαός δεν αντέχει άλλο, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι θα παλέψουν για την ανατροπή. Αυτό απέδειξε και η μεγαλειώδης πορεία της 17ης Νοέμβρη, με κεντρικό αίτημα τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια.

Στα καθ' ημάς...

Tο Δημόσιο Πανεπιστήμιο συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται ώστε τμήματά του να φιλετοποιηθούν προς βορά του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η υποβάθμιση αυτή εξυπηρετεί ταυτόχρονα τη δημιουργία «ευέλικτου», φθηνού και τελικώς αδύνατου να διαπραγματευτεί εργατικού δυναμικού, μέσω κατακερματισμένων πτυχίων και προγραμμάτων σπουδών με την επίφαση μίας δια βίου κατάρτισης. Οι πρώτοι που πλήττονται προς την υλοποίηση αυτού του σκοπού είναι οι υπό απόλυση διοικητικού υπάλληλοι των Πανεπιστημίων, σαφώς έπεται η μείωση των μελών ΔΕΠ κατά 40%, η δραστική μείωση των εισακτέων, η σταδιακή εισαγωγή διδάκτρων και στο προπτυχιακό (στο μεταπτυχιακό υπάρχουν ήδη) και η πλήρης αδυναμία πρόσβασης σε δωρεάν σίτιση και στέγαση.

Πολυτεχνείο...

Πέμπτη 14/11, 19:00, Προαύλιο Πολυτεχνείου: Συναυλία με αφορμή τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Κύκλοι τραγουδιών σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Παρασκευή 15/11, 14:30, Αμφιθέατρο 18, κτίριο Γκίνη Πολυτεχνείου: Εκδήλωση Αριστερής Ενότητας Αθήνας «Ξετυλίγοντας το νήμα των εξεγέρσεων: 40 χρόνια μετά Πανεπιστήμιο και κοινωνικοί αγώνες!».
Ομιλητές/ιες: Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής ΕΚΠΑ-τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Μαργαρίτα Γεραλή, αγωνίστρια στον αντιδικτατορικό αγώνα, Ζαχαρίας Τριγάζης, εργαζόμενος-απεργός ΕΚΠΑ.

Κυριακή: Η πορεία του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι μαζική. Να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία των ημερών μας. Να τους ρίξουμε!εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία  

Για μια ΕΡΤ των «από κάτω»...

7^η Νοέμβρη. Ξημερώματα. Τα ΜΑΤ επεμβαίνουν στο κατειλημμένο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ…

Πέντε μήνες αγώνων, πέντε μήνες κινητοποιήσεων, πέντε μήνες που καθημερινά ο λαός αποδεικνύει την αλληλεγγύη τους στους εργαζομένους της ΕΡΤ, πέντε μήνες που η ΕΡΤ των «από κάτω» λειτουργούσε ως πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεόραση ενοχλούσαν πολύ…

Ο αυταρχισμός της συγκυβέρνησης βάζει λουκέτο στη καγκελόπορτα του ραδιομεγάρου, ύστερα από επέμβαση με χημικά ενάντια σε αλληλέγγυους και εργαζομένους. Εν μια νυκτί, χωρίς να περάσει από τη βουλή η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που κλείνει την ΕΡΤ, η συγκυβέρνηση, χωρίς κανένα ίχνος νομιμοποίησης και δημοκρατίας, εισβάλει με δέκα διμοιρίες ματ στο μέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

Μετά το «μαύρο» πριν από πέντε μήνες, δέκα μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, οι ίδιοι που κλείνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, που μας στερούν τη μόρφωση, την πρόσβαση σε αγαθά, που απολύουν 1.350 διοικητικούς, που μας καταδικάζουν στην επισφάλεια και την ανεργία, βάζουν λουκέτο στην ΕΡΤ των «από κάτω».

Ακτιβισμός στο γραφείο του Αρβανιτόπουλου

Από τον ακτιβισμό των σχημάτων της Αριστερής Ενότητας στο γραφείο του Αρβανιτόπουλου και το Πάντειο!


"...Κι οἱ σύντροφοί τους φτύνανε καὶ τοὺς σταυρῶναν
Κι αὐτοί, γαλήνιοι, τὸ δρόμο παίρνουνε π᾿ ἄκρη δὲν ἔχει
Χωρὶς τὸ βλέμμα τους νὰ σκοτεινιάσει ἢ νὰ λυγίσει
Ὄρθιοι καὶ μόνοι μὲς στὴ φοβερὴ ἐρημία τοῦ πλήθους..."

Πλαίσιο ΓΣ 4/11/2013

Δύο μήνες μετρά, συνάδελφοι, ο αγώνας των διοικητικών: ένας αγώνας που πολλοί περίμεναν να μην κρατήσει, ένας αγώνας που πέρασε μέσα από πιέσεις και εκβιασμούς, μας πάνω από όλα ένας αγώνας για το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο.
Ο αγώνας των διοικητικών σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ δεν είναι ένας κλαδικός αγώνας, με συντεχνιακά χαρακτηριστικά. Είναι ένας αγώνας στο όνομα της παιδείας, στο όνομα του κοινωνικά κεκτημένου αυτού αγαθού.
Όλα όσα έδωσαν στην ανώτατη εκπαίδευση οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με σκοπό τη συναίνεση και τη ψηφοθηρία, τα παίρνουν πίσω στο όνομα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με μοναδικό ευνοούμενο την αγορά.

Εννέα εβδομάδες τώρα ο αγώνας των διοικητικών μετρά νίκες: ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων, που ολοένα κερδίζει τη στήριξη των φοιτητών και των λαϊκών στρωμάτων. Παρά τους εκβιασμούς, την πίεση, τις απογραφές, η απεργία συνεχίζεται. Σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα κεφάλαια που ορέγονται την παιδεία, οι διοικητικοί συνεχίζουν.
Ήδη έχουν αρχίσει πιέσεις από διάφορους συγκλητικούς και μη στην κατεύθυνση των ανοιχτών σχολών. Δικαιολογίες περί χαμένων εξαμήνων δεν έχουν καμία βάση (εξάλλου, τα νομοσχέδια δεν ορίζουν ημερομηνία έναρξης των ακαδημαϊκών ετών). Έχουμε μπροστά μας δυο πράγματα να σταθμίσουμε: Ένα χαμένο εξάμηνο ή χαμένο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι προφανές το πού γέρνει η ζυγαριά…