Δύο μήνες μετρά, συνάδελφοι, ο αγώνας των διοικητικών: ένας αγώνας που πολλοί περίμεναν να μην κρατήσει, ένας αγώνας που πέρασε μέσα από πιέσεις και εκβιασμούς, μας πάνω από όλα ένας αγώνας για το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο.
Ο αγώνας των διοικητικών σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ δεν είναι ένας κλαδικός αγώνας, με συντεχνιακά χαρακτηριστικά. Είναι ένας αγώνας στο όνομα της παιδείας, στο όνομα του κοινωνικά κεκτημένου αυτού αγαθού.
Όλα όσα έδωσαν στην ανώτατη εκπαίδευση οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με σκοπό τη συναίνεση και τη ψηφοθηρία, τα παίρνουν πίσω στο όνομα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με μοναδικό ευνοούμενο την αγορά.
Εννέα εβδομάδες τώρα ο αγώνας των διοικητικών μετρά νίκες: ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων, που ολοένα κερδίζει τη στήριξη των φοιτητών και των λαϊκών στρωμάτων. Παρά τους εκβιασμούς, την πίεση, τις απογραφές, η απεργία συνεχίζεται. Σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα κεφάλαια που ορέγονται την παιδεία, οι διοικητικοί συνεχίζουν.
Ήδη έχουν αρχίσει πιέσεις από διάφορους συγκλητικούς και μη στην κατεύθυνση των ανοιχτών σχολών. Δικαιολογίες περί χαμένων εξαμήνων δεν έχουν καμία βάση (εξάλλου, τα νομοσχέδια δεν ορίζουν ημερομηνία έναρξης των ακαδημαϊκών ετών). Έχουμε μπροστά μας δυο πράγματα να σταθμίσουμε: Ένα χαμένο εξάμηνο ή χαμένο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι προφανές το πού γέρνει η ζυγαριά…
Αλλά ας μην εθελοτυφλούμε… Απέναντι στις λογικές του αριστερισμού, ο βασικός αντίπαλος μας δεν είναι οι ανακοινώσεις των συγκλητικών και οι αποφάσεις των Συγκλήτων –όπως και ποτέ δεν ήταν σύμμαχος. Ο αντίπαλος είναι η πολιτική που γεννά την εσωτερική υποτίμηση, σε όλα τα επίπεδα, και οι εκφραστές της. Με άλλα λόγια, αν δεν παλέψουμε για τη συνολική ανατροπή, άσπρη μέρα δε θα δούμε ούτε στο μέτωπο της παιδείας.
Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.
Με ορίζοντα την απεργία της 6ης Νοέμβρη, ο αγώνας των διοικητικών βρίσκεται σε κεντρικό σημείο. Η συμπόρευση των απεργών με όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους και τους φοιτητές είναι το διακύβευμα για έναν αγώνα νικηφόρο. Ο ΦΣ ΕΜΜΕ δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος. Πρέπει να βγούμε μπροστά και να παλέψουμε ενάντια σε όσους θέλουν να μας κάνουν μια χαμένη γενιά.
Χαμένη γενιά…
…γιατί μας στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση, εισάγοντας πιο εμφατικά ταξικούς φραγμούς ακόμη και στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση (συν τα ζητήματα μέριμνας, διδάκτρων, συγγραμμάτων)…
…γιατί μας έχουν ήδη στρώσει το χαλί του εργασιακού μεσαίωνα με μισθούς των 200 ευρώ (βλέπε Jumbo), χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μαθητεία, με μπλοκάκια, με «μαύρα», με ανεργία 70% στους νέους, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και 7ήμερη δουλειά από 3/11 (επίσημα, γιατί ανεπίσημα…)
Συνάδελφοι, είναι ηλίου φαεινότερο… Μοναδικός κερδισμένος από τη χθεσινή Κυριακή ήταν τα μεγάλα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές. Η Κυριακάτικη Αργία καθιερώθηκε 1908 για πρώτη φορά υπό το βάρος των εργατικών διεκδικήσεων της εποχής. Έναν αιώνα μετά, η αντιδραστική, αυταρχική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων έρχεται να ακυρώσει τα κεκτημένα των εργατικών αγώνων.
Ποτέ την Κυριακή!
Για εμάς φασισμός είναι κάθε μορφή επίθεσης σε όσους προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι ενάντια σε ό,τι τους στερεί τις δημοκρατικές τους ελευθερίες, τα δικαιώματα και μια αξιοπρεπή ζωή.
Τελικά, η μόνη θεωρία των δύο άκρων που θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε είναι η «κυβέρνηση vs κοινωνία»...
H κυβέρνηση στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα προφίλ νομιμότητας συλλαμβάνει βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής, ενώ την ίδια στιγμή, στοχοποιείται η Αριστερά για κινήματα, όπως αυτό στις Σκουριές, ακόμη και για το περιστατικό στο Νέο Ηράκλειο.
Η κυβέρνηση καμιά διάθεση δεν έχει να αντιμετωπίσει την άνοδο του φασισμού. Μόνος στόχος της είναι η διαχείριση του, η οποία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της καταστολής και των ναζιστικών μορφωμάτων από το κράτος. Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το αντισυστημικό προφίλ της Χρυσής Αυγής, μόνο αντισυστημικό δεν είναι, καθώς λειτουργεί συμπληρωματικά στην επίθεση της κυβέρνησης σε κάθε μορφή αντίστασης.
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον φασισμό κυβέρνησης και Χρυσής Αυγής είναι μέσα από τους συλλογικούς αγώνες.
Εμείς θα φέρουμε την ανατροπή, εμείς θα φέρουμε και τη νίκη.
Αποφασίζουμε:
-Στήριξη των δράσεων των διοικητικών και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Συντονισμό των δράσεών μας σε κοινό μέτωπο, έπειτα από συνεννόηση.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στην απεργία της 6ης Νοέμβρη, στις 11:00 στο Μουσείο στην Πατησίων, με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 7/11, στις 12:00 στα Προπύλαια.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού στη Χαλκιδική, στις 9/11, στις 11:00 στα Προπύλαια
-Κατάληψη ως την Παρασκευή 8/11, σε συντονισμό με την απεργία των διοικητικών.
Ο αγώνας των διοικητικών σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ δεν είναι ένας κλαδικός αγώνας, με συντεχνιακά χαρακτηριστικά. Είναι ένας αγώνας στο όνομα της παιδείας, στο όνομα του κοινωνικά κεκτημένου αυτού αγαθού.
Όλα όσα έδωσαν στην ανώτατη εκπαίδευση οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με σκοπό τη συναίνεση και τη ψηφοθηρία, τα παίρνουν πίσω στο όνομα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με μοναδικό ευνοούμενο την αγορά.
Εννέα εβδομάδες τώρα ο αγώνας των διοικητικών μετρά νίκες: ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων, που ολοένα κερδίζει τη στήριξη των φοιτητών και των λαϊκών στρωμάτων. Παρά τους εκβιασμούς, την πίεση, τις απογραφές, η απεργία συνεχίζεται. Σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα κεφάλαια που ορέγονται την παιδεία, οι διοικητικοί συνεχίζουν.
Ήδη έχουν αρχίσει πιέσεις από διάφορους συγκλητικούς και μη στην κατεύθυνση των ανοιχτών σχολών. Δικαιολογίες περί χαμένων εξαμήνων δεν έχουν καμία βάση (εξάλλου, τα νομοσχέδια δεν ορίζουν ημερομηνία έναρξης των ακαδημαϊκών ετών). Έχουμε μπροστά μας δυο πράγματα να σταθμίσουμε: Ένα χαμένο εξάμηνο ή χαμένο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι προφανές το πού γέρνει η ζυγαριά…
Αλλά ας μην εθελοτυφλούμε… Απέναντι στις λογικές του αριστερισμού, ο βασικός αντίπαλος μας δεν είναι οι ανακοινώσεις των συγκλητικών και οι αποφάσεις των Συγκλήτων –όπως και ποτέ δεν ήταν σύμμαχος. Ο αντίπαλος είναι η πολιτική που γεννά την εσωτερική υποτίμηση, σε όλα τα επίπεδα, και οι εκφραστές της. Με άλλα λόγια, αν δεν παλέψουμε για τη συνολική ανατροπή, άσπρη μέρα δε θα δούμε ούτε στο μέτωπο της παιδείας.
Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.
Με ορίζοντα την απεργία της 6ης Νοέμβρη, ο αγώνας των διοικητικών βρίσκεται σε κεντρικό σημείο. Η συμπόρευση των απεργών με όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους και τους φοιτητές είναι το διακύβευμα για έναν αγώνα νικηφόρο. Ο ΦΣ ΕΜΜΕ δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος. Πρέπει να βγούμε μπροστά και να παλέψουμε ενάντια σε όσους θέλουν να μας κάνουν μια χαμένη γενιά.
Χαμένη γενιά…
…γιατί μας στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση, εισάγοντας πιο εμφατικά ταξικούς φραγμούς ακόμη και στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση (συν τα ζητήματα μέριμνας, διδάκτρων, συγγραμμάτων)…
…γιατί μας έχουν ήδη στρώσει το χαλί του εργασιακού μεσαίωνα με μισθούς των 200 ευρώ (βλέπε Jumbo), χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μαθητεία, με μπλοκάκια, με «μαύρα», με ανεργία 70% στους νέους, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και 7ήμερη δουλειά από 3/11 (επίσημα, γιατί ανεπίσημα…)
Συνάδελφοι, είναι ηλίου φαεινότερο… Μοναδικός κερδισμένος από τη χθεσινή Κυριακή ήταν τα μεγάλα πολυκαταστήματα και οι πολυεθνικές. Η Κυριακάτικη Αργία καθιερώθηκε 1908 για πρώτη φορά υπό το βάρος των εργατικών διεκδικήσεων της εποχής. Έναν αιώνα μετά, η αντιδραστική, αυταρχική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων έρχεται να ακυρώσει τα κεκτημένα των εργατικών αγώνων.
Ποτέ την Κυριακή!
Για εμάς φασισμός είναι κάθε μορφή επίθεσης σε όσους προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι ενάντια σε ό,τι τους στερεί τις δημοκρατικές τους ελευθερίες, τα δικαιώματα και μια αξιοπρεπή ζωή.
Τελικά, η μόνη θεωρία των δύο άκρων που θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε είναι η «κυβέρνηση vs κοινωνία»...
H κυβέρνηση στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ένα προφίλ νομιμότητας συλλαμβάνει βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής, ενώ την ίδια στιγμή, στοχοποιείται η Αριστερά για κινήματα, όπως αυτό στις Σκουριές, ακόμη και για το περιστατικό στο Νέο Ηράκλειο.
Η κυβέρνηση καμιά διάθεση δεν έχει να αντιμετωπίσει την άνοδο του φασισμού. Μόνος στόχος της είναι η διαχείριση του, η οποία αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της καταστολής και των ναζιστικών μορφωμάτων από το κράτος. Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το αντισυστημικό προφίλ της Χρυσής Αυγής, μόνο αντισυστημικό δεν είναι, καθώς λειτουργεί συμπληρωματικά στην επίθεση της κυβέρνησης σε κάθε μορφή αντίστασης.
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τον φασισμό κυβέρνησης και Χρυσής Αυγής είναι μέσα από τους συλλογικούς αγώνες.
Εμείς θα φέρουμε την ανατροπή, εμείς θα φέρουμε και τη νίκη.
Αποφασίζουμε:
-Στήριξη των δράσεων των διοικητικών και συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Συντονισμό των δράσεών μας σε κοινό μέτωπο, έπειτα από συνεννόηση.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στην απεργία της 6ης Νοέμβρη, στις 11:00 στο Μουσείο στην Πατησίων, με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 7/11, στις 12:00 στα Προπύλαια.
-Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού στη Χαλκιδική, στις 9/11, στις 11:00 στα Προπύλαια
-Κατάληψη ως την Παρασκευή 8/11, σε συντονισμό με την απεργία των διοικητικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου