Πέμπτη 14/11, 19:00, Προαύλιο Πολυτεχνείου: Συναυλία με αφορμή τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Κύκλοι τραγουδιών σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.
Παρασκευή 15/11, 14:30, Αμφιθέατρο 18, κτίριο Γκίνη Πολυτεχνείου: Εκδήλωση Αριστερής Ενότητας Αθήνας «Ξετυλίγοντας το νήμα των εξεγέρσεων: 40 χρόνια μετά Πανεπιστήμιο και κοινωνικοί αγώνες!».
Ομιλητές/ιες: Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής ΕΚΠΑ-τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Μαργαρίτα Γεραλή, αγωνίστρια στον αντιδικτατορικό αγώνα, Ζαχαρίας Τριγάζης, εργαζόμενος-απεργός ΕΚΠΑ.
Κυριακή: Η πορεία του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι μαζική. Να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία των ημερών μας. Να τους ρίξουμε!εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία
Παρασκευή 15/11, 14:30, Αμφιθέατρο 18, κτίριο Γκίνη Πολυτεχνείου: Εκδήλωση Αριστερής Ενότητας Αθήνας «Ξετυλίγοντας το νήμα των εξεγέρσεων: 40 χρόνια μετά Πανεπιστήμιο και κοινωνικοί αγώνες!».
Ομιλητές/ιες: Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής ΕΚΠΑ-τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Μαργαρίτα Γεραλή, αγωνίστρια στον αντιδικτατορικό αγώνα, Ζαχαρίας Τριγάζης, εργαζόμενος-απεργός ΕΚΠΑ.
Κυριακή: Η πορεία του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι μαζική. Να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία των ημερών μας. Να τους ρίξουμε!εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία
«O αγώνας στο Πολυτεχνείο ήταν αγώνας για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Στον αγώνα αυτό για την δημοκρατία που συσπείρωσε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις διαφάνηκε η επιρροή της ταξικής δυναμικής της ελληνικής κοινωνίας στην επιβολή και την στήριξη της δικτατορίας. Μην ξεχνάμε πως μόλις μερικά χρόνια πριν την επιβολή της δικτατορίας λαμβάνει χώρα μια ταχεία ριζοσπαστικοποίηση του λαού με τους εργάτες να παίρνουν τα συνδικάτα στα χέρια τους, τους νέους να διαδηλώνουν και τον κλοιό γύρω από την αστική ηγεμονία να στενεύει ασφυκτικά. Η διαδικασία αυτή οδηγήθηκε στο αποκορύφωμα της με τα Ιουλιανά, όπου σε διάστημα 70 ημερών πραγματοποιήθηκαν 400 περίπου συγκεντρώσεις. Ήταν τότε που η οξύτητα της ταξικής αντιπαράθεσης οδήγησε την ελληνική αστική τάξη να ζητήσει την συμμετοχή του ξένου παράγοντα για να επιβληθεί στον κόσμο της εργασίας. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως ήταν κυρίως η ένταση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας, οπού αναδείχθηκε μέσα από το αίτημα για δημοκρατία, στα τέλη μιας δεκαετίας που ο ελληνικός καπιταλισμός "ανδρώνονταν" και διεκδικούσε θέση στον διεθνή καταμερισμό, διεκδικούσε την ιδιαίτερη συνάρθρωσή του στο σώμα της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, όπου οδήγησε τους κυρίαρχους να προχωρήσουν στην επιβολή ενός στρατιωτικού καθεστώτος.
Σήμερα, η ταξική δυναμική της ελληνικής κοινωνίας, είναι φανερή σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, πολλοί αντιλαμβάνονται ότι είμαστε μάρτυρες ενός ταξικού πολέμου που κήρυξαν οι πλούσιοι στους φτωχούς. Ζούμε μια διαδικασία πλιατσικολόγησης τόσο του μελλοντικού πλούτου που θα παράξουν οι υποτελείς τάξεις, όσο και του παγιωμένου πλούτου τον οποίο κατέχουν οι τάξεις αυτές σαν περιουσιακά στοιχεία (ακίνητη και κινητή μικροϊδιοκτησία, καταθέσεις, υλικά αγαθά - κρυσταλλωμένη εργασία). Μια επίθεση που για να ολοκληρωθεί απαιτεί την επιβολή ακραίου αυταρχισμού. Στο σημείο αυτό προκύπτει αυτόματα μια αναπόφευκτη σύγκριση του καθεστώτος της χούντας των συνταγματαρχών με την δημοκρατία - κέλυφος που επιβάλλουν οι κυρίαρχες τάξεις σε συνδυασμό με τους δανειστές.
[…] Σήμερα η δημοκρατία, όχι με την γενικευμένη, αφηρημένη της έννοια, αλλά ως κοινωνική πρακτική μπαίνει υπό αμφισβήτηση. Η δημοκρατία των δικαιωμάτων και της συμμετοχής υποκαθίσταται από την "δημοκρατία των αγορών", όπου ψήφος είναι το δολάριο, το ευρώ, το γεν και όποιος τα διαχειρίζεται και τα κατέχει, έχει λόγο, φωνή και συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν κυρίως το ζοφερό μέλλον εμάς των άλλων.
Άρα το αίτημα της δημοκρατίας είναι η μία κόκκινη γραμμή (η άλλη είναι η επίθεση των «από πάνω» στους «από κάτω»), που συνδέει τη φετινή επέτειο με το ίδιο το γεγονός και η εξέγερση είναι ένας ιδιαίτερος δρόμος επίτευξης αυτού του στόχου, εφόσον όλες οι άλλες ατραποί έχουν αποκλειστεί. Εξέγερση μαζική – λαϊκή και όχι κινήσεις "καταδρομικού" τύπου αυτάρεσκα αυτοπροσδιοριζόμενων "πρωτοποριών" οι οποίες συγκροτούνται εκ των προτέρων στο δικό τους φαντασιακό αντί να ορίζονται εκ των υστέρων από τα υλικά αποτελέσματα που θα αφήσουν στην κοινωνική σύγκρουση και την χρησιμότητα τους στον αγώνα για την απελευθέρωση».
Σήμερα, η ταξική δυναμική της ελληνικής κοινωνίας, είναι φανερή σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, πολλοί αντιλαμβάνονται ότι είμαστε μάρτυρες ενός ταξικού πολέμου που κήρυξαν οι πλούσιοι στους φτωχούς. Ζούμε μια διαδικασία πλιατσικολόγησης τόσο του μελλοντικού πλούτου που θα παράξουν οι υποτελείς τάξεις, όσο και του παγιωμένου πλούτου τον οποίο κατέχουν οι τάξεις αυτές σαν περιουσιακά στοιχεία (ακίνητη και κινητή μικροϊδιοκτησία, καταθέσεις, υλικά αγαθά - κρυσταλλωμένη εργασία). Μια επίθεση που για να ολοκληρωθεί απαιτεί την επιβολή ακραίου αυταρχισμού. Στο σημείο αυτό προκύπτει αυτόματα μια αναπόφευκτη σύγκριση του καθεστώτος της χούντας των συνταγματαρχών με την δημοκρατία - κέλυφος που επιβάλλουν οι κυρίαρχες τάξεις σε συνδυασμό με τους δανειστές.
[…] Σήμερα η δημοκρατία, όχι με την γενικευμένη, αφηρημένη της έννοια, αλλά ως κοινωνική πρακτική μπαίνει υπό αμφισβήτηση. Η δημοκρατία των δικαιωμάτων και της συμμετοχής υποκαθίσταται από την "δημοκρατία των αγορών", όπου ψήφος είναι το δολάριο, το ευρώ, το γεν και όποιος τα διαχειρίζεται και τα κατέχει, έχει λόγο, φωνή και συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν κυρίως το ζοφερό μέλλον εμάς των άλλων.
Άρα το αίτημα της δημοκρατίας είναι η μία κόκκινη γραμμή (η άλλη είναι η επίθεση των «από πάνω» στους «από κάτω»), που συνδέει τη φετινή επέτειο με το ίδιο το γεγονός και η εξέγερση είναι ένας ιδιαίτερος δρόμος επίτευξης αυτού του στόχου, εφόσον όλες οι άλλες ατραποί έχουν αποκλειστεί. Εξέγερση μαζική – λαϊκή και όχι κινήσεις "καταδρομικού" τύπου αυτάρεσκα αυτοπροσδιοριζόμενων "πρωτοποριών" οι οποίες συγκροτούνται εκ των προτέρων στο δικό τους φαντασιακό αντί να ορίζονται εκ των υστέρων από τα υλικά αποτελέσματα που θα αφήσουν στην κοινωνική σύγκρουση και την χρησιμότητα τους στον αγώνα για την απελευθέρωση».
[πηγή: barikat.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου