Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κείμενο, ελπίζουμε ο ΦΣ ΕΜΜΕ
να έχει κατορθώσει να «βγάλει» Γενική Συνέλευση, αν και δεν το συνηθίζει…
Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το πλαίσιό μας, σχολεία και
νοσοκομεία κλείνουν, σχολές υποχρηματοδοτούνται, φοιτητές διαγράφονται, μαθητές
απελαύνονται από τα σχολεία τους και τη χώρα, γιατί το κράτος δεν τους δίνει
άδεια παραμονής…
Αυτή τη στιγμή, οι γονείς μας απολύονται και οι φίλοι μας
δουλεύουν «μαύρα», η νεανική ανεργία ξεπερνά το 60%, ο κατώτατος μισθός έχει
μειωθεί 22%, ενώ για τους νέους έχει μειωθεί 32%...
Το σχέδιο υποτίμησης του κόσμου της εργασίας, και δη της
νεολαίας, είναι ένα πραγματικό success story. Το success story της κυβέρνησης
Σαμαρά γεννά πρωτογενή πλεονάσματα εις βάρος των αδύναμων κοινωνικών ομάδων.
Η ανάπτυξη έχει ως βασική της προϋπόθεση –και όχι
αποτέλεσμα- τη μαζική ανεργία, την επισφάλεια. Γι’ αυτό υποτιμάται όχι μόνο το
εργασιακό μας μέλλον, αλλά και η εκπαίδευσή μας.
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία βιώνει την πιο σκληρή επίθεση
από της πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό είναι φανερό μέσα από
τα τεράστια ποσοστά ανεργίας (62% στους νέους), την αύξηση των αυτοκτονιών, την
άνοδο της Χρυσής Αυγής, την όξυνση της καταστολής και την ποινικοποίηση κάθε
μορφής αντίστασης. Σε αυτήν την περίοδο γενικευμένης επίθεσης στην νεολαία και
στον κόσμο της εργασίας δεν θα μπορούσε να λείπει και η επίθεση στην παιδεία.
Την υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυρίαρχων τη
γνωρίζουμε στο επίπεδο του πανεπιστημίου με το νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου
του οποίου συνέχεια αποτελεί ο νόμος Αρβανιτόπουλου (σχέδιο Αθηνά) και θέτει με
τρόπο παραστατικό τη διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ,όπως την νοούν
οι κυρίαρχοι. Αυτός ο νόμος ουσιαστικά έρχεται να «συμμαζέψει» το πανεπιστήμιο
χωρίς κανένα σεβασμό στο ακαδημαϊκό αντικείμενο του κάθε τμήματος και της κάθε
σχολής καθώς συγχώνευσε και κατήργησε τμήματα ή και ολόκληρες σχολές με μόνο
γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς και το κέρδος παραμερίζοντας έτσι τις ανάγκες
της κοινωνίας..