ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ της Αριστερής Ενότητας ΕΜΜΕ
για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ
Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κείμενο, ελπίζουμε ο ΦΣ ΕΜΜΕ να έχει κατορθώσει να «βγάλει» Γενική Συνέλευση, αν και δεν το συνηθίζει…
Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το πλαίσιό μας, σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, σχολές υποχρηματοδοτούνται, φοιτητές διαγράφονται, μαθητές απελαύνονται από τα σχολεία τους και τη χώρα, γιατί το κράτος δεν τους δίνει άδεια παραμονής…
Αυτή τη στιγμή, οι γονείς μας απολύονται και οι φίλοι μας δουλεύουν «μαύρα», η νεανική ανεργία ξεπερνά το 60%, ο κατώτατος μισθός έχει μειωθεί 22%, ενώ για τους νέους έχει μειωθεί 32%...
Το σχέδιο υποτίμησης του κόσμου της εργασίας, και δη της νεολαίας, είναι ένα πραγματικό success story. Το success story της κυβέρνησης Σαμαρά γεννά πρωτογενή πλεονάσματα εις βάρος των αδύναμων κοινωνικών ομάδων.
Η ανάπτυξη έχει ως βασική της προϋπόθεση –και όχι αποτέλεσμα- τη μαζική ανεργία, την επισφάλεια. Γι’ αυτό υποτιμάται όχι μόνο το εργασιακό μας μέλλον, αλλά και η εκπαίδευσή μας.
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία βιώνει την πιο σκληρή επίθεση από της πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό είναι φανερό μέσα από τα τεράστια ποσοστά ανεργίας (62% στους νέους), την αύξηση των αυτοκτονιών, την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την όξυνση της καταστολής και την ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης. Σε αυτήν την περίοδο γενικευμένης επίθεσης στην νεολαία και στον κόσμο της εργασίας δεν θα μπορούσε να λείπει και η επίθεση στην παιδεία.
Την υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυρίαρχων τη γνωρίζουμε στο επίπεδο του πανεπιστημίου με το νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου του οποίου συνέχεια αποτελεί ο νόμος Αρβανιτόπουλου (σχέδιο Αθηνά) και θέτει με τρόπο παραστατικό τη διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ,όπως την νοούν οι κυρίαρχοι. Αυτός ο νόμος ουσιαστικά έρχεται να «συμμαζέψει» το πανεπιστήμιο χωρίς κανένα σεβασμό στο ακαδημαϊκό αντικείμενο του κάθε τμήματος και της κάθε σχολής καθώς συγχώνευσε και κατήργησε τμήματα ή και ολόκληρες σχολές με μόνο γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς και το κέρδος παραμερίζοντας έτσι τις ανάγκες της κοινωνίας..
Το επόμενο μέτωπο επίθεσης της κυβερνητικής πολιτικής στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνθέτουν οι απολύσεις των διοικητικών, οι εξωτερικές αξιολογήσεις και οι εσωτερικοί κανονισμοί. Ο τρίμηνος μεγαλειώδης αγώνας των διοικητικών, αξίωνε να εμπλέξει τους 3 πυλώνες της πανεπιστημιακής κοινότητας(καθηγητές, φοιτητές, εργαζόμενοι), και κατόρθωσε την καθυστέρηση της εφαρμογής των διαθεσιμοτήτων. Ωστόσο, έπεσε θύμα του απεργοσπαστικού μηχανισμού ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ –ΔΑΚΕ .
Οι εσωτερικοί κανονισμοί και οι εξωτερικές αξιολογήσεις έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όπως αυτό μπαίνει εμφατικά ήδη από την Μπολόνια και μετασχηματίζεται μέσα από την μνημονιακή πολιτική.
Αυτό το οποίο μπαίνει εμφατικά ήδη από τη Μπολόνια (1999) είναι η μεταβολή της αντίληψης για τη γνώση ειδικά και την παιδεία ευρύτερα. Αυτό συγκεκριμενοποιείται μέσα από τους στόχους οι οποίοι μπαίνουν από τη Μπολόνια και αποβλέπουν στο μετασχηματισμό του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης συνολικότερα. Εμείς όμως οφείλουμε να αντιληφθούμε τη συγκεκριμένη αλλαγή συναρτήσει του συνολικού σχεδίου της εσωτερικής υποτίμησης που εκφράζει η τομή του μνημονίου εν γένει. Αναλυτικότερα η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με καταλύτη τις μνημονιακές πολιτικές έτσι όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται και εντός του νόμου παράγει τρία βασικά αποτελέσματα τα οποία είναι: η αλλαγή του τι μαθαίνουμε, πώς μαθαίνουμε και με τι όρους βγαίνουμε στην αγορά εργασίας. Ήδη από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι μεταβάλλεται το ακαδημαϊκό αντικείμενο το οποίο κατακερματίζεται και χάνει κάθε έννοια ακαδημαϊκής πειθάρχησης, σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς, οι οποίες εντάσσουν τις έννοιες της ανταγωνιστικότητας, της απασχολησιμότητας και της κινητικότητας.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη γένεση ενός «πανεπιστημίου της αγοράς». Αυτό ωστόσο δε σημαίνει απαραίτητα μόνο τη συνολική ιδιωτικοποίηση ιδρυμάτων, αλλά τόσο τη φιλετοποίηση τμημάτων του πανεπιστημίου, την ιδιωτικοποίηση δηλαδή παροχών αλλά και εργασιακών σχέσεων σε μερικό επίπεδο, όσο και την εισαγωγή μίας νέας λογικής, της λογικής της δια βίου μάθησης (δια βίου κατάρτισης) που αποτελεί μεταφορά του κόστους ειδίκευσης από τον εργοδότη στον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος εν ολίγοις βρίσκεται σε όλη του τη ζωή σε μια διαδικασία συλλογής δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων.
Στη κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός τέτοιου πανεπιστημίου υποβαθμίζονται οι προπτυχιακές σπουδές καθώς σπάνε σε δύο κύκλους και βάλλεται η δημοκρατία σε όλες τις δομές του πανεπιστημίου προκειμένου ένα τέτοιο σχέδιο να είναι υλοποιήσιμο (προσβολή του αυτοδιοίκητου, κατάργηση ασύλου, υποβάθμιση των συλλογικών διαδικασιών, συμβούλια ιδρύματος, εσωτερικοί κανονισμοί και αξιολόγηση).
Το ζήτημα της φοιτητικής μέριμνας, φυσικά είναι εκείνο που απασχολεί τους φοιτητές, καθώς η καθημερινότητά τους είναι εξ' ολοκλήρου διαφορετική απ' ό,τι λίγα χρόνια πριν. Τώρα πια, η ανάγκη σίτισης, στέγασης, μεταφοράς και ιατρικής περίθαλψης είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Αποτελεί γεγονός ότι κάθε χρόνο τα κριτήρια ώστε να βγάλει κάρτα σίτισης ο φοιτητής ή να γίνει δεκτός σε φοιτητική εστία, γίνονται ακόμα πιο απαιτητικά, με αποτέλεσμα φέτος να υπάρξει μείωση κατά 60% των καρτών σίτισης. Ακόμη, οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν σε καθημερινή βάση τις μεταφορές τους αλλά και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τα οποία θεωρούνται δημόσια αγαθά.
Όλα αυτά δεν είναι τίποτα λιγότερο από το οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης Σαμαρά (βλέπε success story) ενάντια στη νεολαία ώστε να προωθήσει το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου και των δημόσιων αγαθών που προσφέρει και την ένταξη των εργολαβιών μέσα σε αυτό. Όσον αφορά το τμήμα των ΕΜΜΕ, διαχρονικό πια πρόβλημα είναι το κτιριακό, όπου το υπουργείο χρόνια τώρα μας έχει υποσχεθεί και μας τάζει το κτίριο στο Γρυπάρειο. Για άλλη μια φορά φέτος ακούσαμε ότι μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου θα έχουμε μπει, αλλά το νέο κτίριο μάλλον παραμένει ένα άπιαστο όνειρο...
Η απαξίωση του πτυχίου μας δεν συνιστά μία μακρινή «απειλή». Αντιθέτως, βιώνεται καθημερινά από τους απόφοιτους του τμήματος, οι οποίοι αδυνατούν να εξαργυρώσουν τους κόπους τόσων ετών με μία θέση εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη προκήρυξη της ΝΕΡΙΤ για την πρόσληψη 132 δημοσιογράφων. Σύμφωνα με τα κριτήρια αξιολόγησης, ο απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. τυγχάνει παρόμοιας αντιμετώπισης με τον απόφοιτο οποιαδήποτε άλλης σχολής. Δηλαδή, στο κατεξοχήν εργασιακό χώρο των Μ.Μ.Ε., δηλαδή τη δημόσια τηλεόραση, οι απόφοιτοι των ανώτατων σχολών δημοσιογραφίας ισούνται με τους απόφοιτους για παράδειγμα, των βαλκανικών και τουρκικών σπουδών! Φυσικά, ως φοιτητές των ΕΜΜΕ δεν διαθέταμε καμία αυταπάτη για το «ποιόν» και το «ρόλο» της ΝΕΡΙΤ. Όντας αποκύημα της κυβερνητικής αυταρχικής πολιτικής, θα συγκροτηθεί βάσει συμφεροντολογικών και ρουσφετολογικών ιδεοληψιών. Απλά, τα γεγονότα επιβεβαιώνουν τις εικασίες μας.
Το σκηνικό διάλυσης και ταξικής επίθεσης στην παιδεία έρχονται να συμπληρώσουν οι διαγραφές 18.000 φοιτητών από τον Ιούνιο, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι παράγοντες που συνδέονται με την εργασία ή την οικονομική/ οικογενειακή κατάσταση των φοιτητών. Αυτοί οι φοιτητές ωστόσο δεν κοστίζουν τίποτα στο υπουργείο και την κυβέρνηση, μιας και δεν δικαιούνται καν συγγράμματα. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδυάζουν τη φοιτητική ζωή, με τις σπουδές και την κάλυψη των αναγκών τους, θα μπορούν να ολοκληρώνουν με ευκολία τις σπουδές τους. Οι υπόλοιποι, δηλαδή όσοι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δεν τα βγάζουν πέρα, διαγράφονται από το Πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα δε χάνουν μόνο τη φοιτητική τους ταυτότητα, αλλά πολύ περισσότερο, χάνουν τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να ελπίζουν για το μέλλον.
Ο Φοιτητικός μας Σύλλογος οφείλει να λάβει αποφασιστική δράση για το ζήτημα των διαγραφών φοιτητών.
Στις 19-20 Μαρτίου, απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθ’ ότι στις 22 Μάρτη είναι η καταληκτική ημερομηνία για τους χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον περασμένο Ιούνιο. Είναι η πρώτη φορά μετά από 103 χρόνια που αν τους αφήσουμε θα πραγματοποιηθούν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Και δεν θα είναι οι τελευταίοι.Έπονται οι υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων που βγήκαν σε διαθεσιμότητα λίγους μήνες αργότερα (διοικητικοί υπάλληλοι ΑΕΙ, καθαρίστριες).
Επειδή μας αφορά, επειδή το ίδιο και χειρότερο εργασιακό μέλλον απειλεί κι εμάς, καλούμε το ΦΣ ΕΜΜΕ να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις που κανονίζουν οι εργαζόμενοι.
Ζητάμε: Καμία απόλυση – Ασφάλιση – Αξιοπρεπείς μισθούς για όλους
Καμία διαγραφή σε κανένα φοιτητή των ΕΜΜΕ ή άλλων σχολών – Κανείς ταξικός φραγμός στην παιδεία
Άμεση μετεγκατάσταση όλου του τμήματος στο Γρυπάρειο Μέγαρο - Αναβάθμιση εγκαταστάσεων
Επέκταση των διαθέσιμων συγγραμμάτων της βιβλιοθήκης και διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας, πρόσληψη βιβλιοθηκονόμων και διοικητικού προσωπικού
Απόσυρση των διδάκτρων που αναμένεται να επιβληθούν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα – Αύξηση της χρηματοδότησης από το υπουργείο - Παροχή πόρων για την αγορά πέραν του ενός διαθέσιμου συγγράμματος ανά μάθημα
Δωρεάν σίτιση και μεταφορές για όλους τους φοιτητές - Διεύρυνση των κριτηρίων για τις φοιτητικές εστίες - Δημιουργία εκ νέου φοιτητικών εστιών, καινούριες υποδομές, με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης
Μη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας των πανεπιστημίων - Αύξηση των διαθέσιμων πόρων για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
Αποφασίζουμε: Παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία την Πέμπτη 20/3 στις 10:30 μ.μ. για το κτηριακό ζήτημα.
Κινητοποίηση έξω από το Γρυπάρειο Μέγαρο την Τετάρτη 19/3 στις 10:00 και στη συνέχεια συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στις 11:00 στο συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Νέα Γενική Συνέλευση αμέσως μετά την εξεταστική.
Συμμετοχή στην αντιρατσιστική-αντιφασιστική πορεία στις 22/3 στη 13.00 στα Προπύλαια.
Συμμετοχή στο πανευρωπαϊκό αντιφασιστικό τριήμερο στην Αθήνα (Καλών Τεχνών) στις 11-13 Απρίλη.
για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ
Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κείμενο, ελπίζουμε ο ΦΣ ΕΜΜΕ να έχει κατορθώσει να «βγάλει» Γενική Συνέλευση, αν και δεν το συνηθίζει…
Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το πλαίσιό μας, σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, σχολές υποχρηματοδοτούνται, φοιτητές διαγράφονται, μαθητές απελαύνονται από τα σχολεία τους και τη χώρα, γιατί το κράτος δεν τους δίνει άδεια παραμονής…
Αυτή τη στιγμή, οι γονείς μας απολύονται και οι φίλοι μας δουλεύουν «μαύρα», η νεανική ανεργία ξεπερνά το 60%, ο κατώτατος μισθός έχει μειωθεί 22%, ενώ για τους νέους έχει μειωθεί 32%...
Το σχέδιο υποτίμησης του κόσμου της εργασίας, και δη της νεολαίας, είναι ένα πραγματικό success story. Το success story της κυβέρνησης Σαμαρά γεννά πρωτογενή πλεονάσματα εις βάρος των αδύναμων κοινωνικών ομάδων.
Η ανάπτυξη έχει ως βασική της προϋπόθεση –και όχι αποτέλεσμα- τη μαζική ανεργία, την επισφάλεια. Γι’ αυτό υποτιμάται όχι μόνο το εργασιακό μας μέλλον, αλλά και η εκπαίδευσή μας.
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία βιώνει την πιο σκληρή επίθεση από της πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό είναι φανερό μέσα από τα τεράστια ποσοστά ανεργίας (62% στους νέους), την αύξηση των αυτοκτονιών, την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την όξυνση της καταστολής και την ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης. Σε αυτήν την περίοδο γενικευμένης επίθεσης στην νεολαία και στον κόσμο της εργασίας δεν θα μπορούσε να λείπει και η επίθεση στην παιδεία.
Την υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυρίαρχων τη γνωρίζουμε στο επίπεδο του πανεπιστημίου με το νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου του οποίου συνέχεια αποτελεί ο νόμος Αρβανιτόπουλου (σχέδιο Αθηνά) και θέτει με τρόπο παραστατικό τη διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ,όπως την νοούν οι κυρίαρχοι. Αυτός ο νόμος ουσιαστικά έρχεται να «συμμαζέψει» το πανεπιστήμιο χωρίς κανένα σεβασμό στο ακαδημαϊκό αντικείμενο του κάθε τμήματος και της κάθε σχολής καθώς συγχώνευσε και κατήργησε τμήματα ή και ολόκληρες σχολές με μόνο γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς και το κέρδος παραμερίζοντας έτσι τις ανάγκες της κοινωνίας..
Το επόμενο μέτωπο επίθεσης της κυβερνητικής πολιτικής στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνθέτουν οι απολύσεις των διοικητικών, οι εξωτερικές αξιολογήσεις και οι εσωτερικοί κανονισμοί. Ο τρίμηνος μεγαλειώδης αγώνας των διοικητικών, αξίωνε να εμπλέξει τους 3 πυλώνες της πανεπιστημιακής κοινότητας(καθηγητές, φοιτητές, εργαζόμενοι), και κατόρθωσε την καθυστέρηση της εφαρμογής των διαθεσιμοτήτων. Ωστόσο, έπεσε θύμα του απεργοσπαστικού μηχανισμού ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ –ΔΑΚΕ .
Οι εσωτερικοί κανονισμοί και οι εξωτερικές αξιολογήσεις έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όπως αυτό μπαίνει εμφατικά ήδη από την Μπολόνια και μετασχηματίζεται μέσα από την μνημονιακή πολιτική.
Αυτό το οποίο μπαίνει εμφατικά ήδη από τη Μπολόνια (1999) είναι η μεταβολή της αντίληψης για τη γνώση ειδικά και την παιδεία ευρύτερα. Αυτό συγκεκριμενοποιείται μέσα από τους στόχους οι οποίοι μπαίνουν από τη Μπολόνια και αποβλέπουν στο μετασχηματισμό του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης συνολικότερα. Εμείς όμως οφείλουμε να αντιληφθούμε τη συγκεκριμένη αλλαγή συναρτήσει του συνολικού σχεδίου της εσωτερικής υποτίμησης που εκφράζει η τομή του μνημονίου εν γένει. Αναλυτικότερα η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με καταλύτη τις μνημονιακές πολιτικές έτσι όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται και εντός του νόμου παράγει τρία βασικά αποτελέσματα τα οποία είναι: η αλλαγή του τι μαθαίνουμε, πώς μαθαίνουμε και με τι όρους βγαίνουμε στην αγορά εργασίας. Ήδη από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι μεταβάλλεται το ακαδημαϊκό αντικείμενο το οποίο κατακερματίζεται και χάνει κάθε έννοια ακαδημαϊκής πειθάρχησης, σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς, οι οποίες εντάσσουν τις έννοιες της ανταγωνιστικότητας, της απασχολησιμότητας και της κινητικότητας.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη γένεση ενός «πανεπιστημίου της αγοράς». Αυτό ωστόσο δε σημαίνει απαραίτητα μόνο τη συνολική ιδιωτικοποίηση ιδρυμάτων, αλλά τόσο τη φιλετοποίηση τμημάτων του πανεπιστημίου, την ιδιωτικοποίηση δηλαδή παροχών αλλά και εργασιακών σχέσεων σε μερικό επίπεδο, όσο και την εισαγωγή μίας νέας λογικής, της λογικής της δια βίου μάθησης (δια βίου κατάρτισης) που αποτελεί μεταφορά του κόστους ειδίκευσης από τον εργοδότη στον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος εν ολίγοις βρίσκεται σε όλη του τη ζωή σε μια διαδικασία συλλογής δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων.
Στη κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός τέτοιου πανεπιστημίου υποβαθμίζονται οι προπτυχιακές σπουδές καθώς σπάνε σε δύο κύκλους και βάλλεται η δημοκρατία σε όλες τις δομές του πανεπιστημίου προκειμένου ένα τέτοιο σχέδιο να είναι υλοποιήσιμο (προσβολή του αυτοδιοίκητου, κατάργηση ασύλου, υποβάθμιση των συλλογικών διαδικασιών, συμβούλια ιδρύματος, εσωτερικοί κανονισμοί και αξιολόγηση).
Το ζήτημα της φοιτητικής μέριμνας, φυσικά είναι εκείνο που απασχολεί τους φοιτητές, καθώς η καθημερινότητά τους είναι εξ' ολοκλήρου διαφορετική απ' ό,τι λίγα χρόνια πριν. Τώρα πια, η ανάγκη σίτισης, στέγασης, μεταφοράς και ιατρικής περίθαλψης είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Αποτελεί γεγονός ότι κάθε χρόνο τα κριτήρια ώστε να βγάλει κάρτα σίτισης ο φοιτητής ή να γίνει δεκτός σε φοιτητική εστία, γίνονται ακόμα πιο απαιτητικά, με αποτέλεσμα φέτος να υπάρξει μείωση κατά 60% των καρτών σίτισης. Ακόμη, οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν σε καθημερινή βάση τις μεταφορές τους αλλά και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τα οποία θεωρούνται δημόσια αγαθά.
Όλα αυτά δεν είναι τίποτα λιγότερο από το οργανωμένο σχέδιο της κυβέρνησης Σαμαρά (βλέπε success story) ενάντια στη νεολαία ώστε να προωθήσει το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης του πανεπιστημίου και των δημόσιων αγαθών που προσφέρει και την ένταξη των εργολαβιών μέσα σε αυτό. Όσον αφορά το τμήμα των ΕΜΜΕ, διαχρονικό πια πρόβλημα είναι το κτιριακό, όπου το υπουργείο χρόνια τώρα μας έχει υποσχεθεί και μας τάζει το κτίριο στο Γρυπάρειο. Για άλλη μια φορά φέτος ακούσαμε ότι μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου θα έχουμε μπει, αλλά το νέο κτίριο μάλλον παραμένει ένα άπιαστο όνειρο...
Η απαξίωση του πτυχίου μας δεν συνιστά μία μακρινή «απειλή». Αντιθέτως, βιώνεται καθημερινά από τους απόφοιτους του τμήματος, οι οποίοι αδυνατούν να εξαργυρώσουν τους κόπους τόσων ετών με μία θέση εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη προκήρυξη της ΝΕΡΙΤ για την πρόσληψη 132 δημοσιογράφων. Σύμφωνα με τα κριτήρια αξιολόγησης, ο απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. τυγχάνει παρόμοιας αντιμετώπισης με τον απόφοιτο οποιαδήποτε άλλης σχολής. Δηλαδή, στο κατεξοχήν εργασιακό χώρο των Μ.Μ.Ε., δηλαδή τη δημόσια τηλεόραση, οι απόφοιτοι των ανώτατων σχολών δημοσιογραφίας ισούνται με τους απόφοιτους για παράδειγμα, των βαλκανικών και τουρκικών σπουδών! Φυσικά, ως φοιτητές των ΕΜΜΕ δεν διαθέταμε καμία αυταπάτη για το «ποιόν» και το «ρόλο» της ΝΕΡΙΤ. Όντας αποκύημα της κυβερνητικής αυταρχικής πολιτικής, θα συγκροτηθεί βάσει συμφεροντολογικών και ρουσφετολογικών ιδεοληψιών. Απλά, τα γεγονότα επιβεβαιώνουν τις εικασίες μας.
Το σκηνικό διάλυσης και ταξικής επίθεσης στην παιδεία έρχονται να συμπληρώσουν οι διαγραφές 18.000 φοιτητών από τον Ιούνιο, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι παράγοντες που συνδέονται με την εργασία ή την οικονομική/ οικογενειακή κατάσταση των φοιτητών. Αυτοί οι φοιτητές ωστόσο δεν κοστίζουν τίποτα στο υπουργείο και την κυβέρνηση, μιας και δεν δικαιούνται καν συγγράμματα. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδυάζουν τη φοιτητική ζωή, με τις σπουδές και την κάλυψη των αναγκών τους, θα μπορούν να ολοκληρώνουν με ευκολία τις σπουδές τους. Οι υπόλοιποι, δηλαδή όσοι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δεν τα βγάζουν πέρα, διαγράφονται από το Πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα δε χάνουν μόνο τη φοιτητική τους ταυτότητα, αλλά πολύ περισσότερο, χάνουν τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να ελπίζουν για το μέλλον.
Ο Φοιτητικός μας Σύλλογος οφείλει να λάβει αποφασιστική δράση για το ζήτημα των διαγραφών φοιτητών.
Στις 19-20 Μαρτίου, απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθ’ ότι στις 22 Μάρτη είναι η καταληκτική ημερομηνία για τους χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον περασμένο Ιούνιο. Είναι η πρώτη φορά μετά από 103 χρόνια που αν τους αφήσουμε θα πραγματοποιηθούν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Και δεν θα είναι οι τελευταίοι.Έπονται οι υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων που βγήκαν σε διαθεσιμότητα λίγους μήνες αργότερα (διοικητικοί υπάλληλοι ΑΕΙ, καθαρίστριες).
Επειδή μας αφορά, επειδή το ίδιο και χειρότερο εργασιακό μέλλον απειλεί κι εμάς, καλούμε το ΦΣ ΕΜΜΕ να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις που κανονίζουν οι εργαζόμενοι.
Ζητάμε: Καμία απόλυση – Ασφάλιση – Αξιοπρεπείς μισθούς για όλους
Καμία διαγραφή σε κανένα φοιτητή των ΕΜΜΕ ή άλλων σχολών – Κανείς ταξικός φραγμός στην παιδεία
Άμεση μετεγκατάσταση όλου του τμήματος στο Γρυπάρειο Μέγαρο - Αναβάθμιση εγκαταστάσεων
Επέκταση των διαθέσιμων συγγραμμάτων της βιβλιοθήκης και διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας, πρόσληψη βιβλιοθηκονόμων και διοικητικού προσωπικού
Απόσυρση των διδάκτρων που αναμένεται να επιβληθούν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα – Αύξηση της χρηματοδότησης από το υπουργείο - Παροχή πόρων για την αγορά πέραν του ενός διαθέσιμου συγγράμματος ανά μάθημα
Δωρεάν σίτιση και μεταφορές για όλους τους φοιτητές - Διεύρυνση των κριτηρίων για τις φοιτητικές εστίες - Δημιουργία εκ νέου φοιτητικών εστιών, καινούριες υποδομές, με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης
Μη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας των πανεπιστημίων - Αύξηση των διαθέσιμων πόρων για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
Αποφασίζουμε: Παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία την Πέμπτη 20/3 στις 10:30 μ.μ. για το κτηριακό ζήτημα.
Κινητοποίηση έξω από το Γρυπάρειο Μέγαρο την Τετάρτη 19/3 στις 10:00 και στη συνέχεια συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στις 11:00 στο συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Νέα Γενική Συνέλευση αμέσως μετά την εξεταστική.
Συμμετοχή στην αντιρατσιστική-αντιφασιστική πορεία στις 22/3 στη 13.00 στα Προπύλαια.
Συμμετοχή στο πανευρωπαϊκό αντιφασιστικό τριήμερο στην Αθήνα (Καλών Τεχνών) στις 11-13 Απρίλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου