Ένα, και στο χέρι...

Και ενώ το τμήμα μας δεν έχει ούτε αίθουσες για μάθημα, ούτε τη σωστή υλικοτεχνική υποδομή, ούτε επαρκές διοικητικό προσωπικό και σε λίγο δεν θα ‘χει όλους τους φοιτητές του [βλ. διαγραφές], ακόμη μια φορά η πραγματικότητα ξεπερνά τον ίδιο της τον εαυτό…

Το κτηριακό ζήτημα παραμένει άλυτο, το Γρυπάρειο δεν έχει στατική μελέτη από τον σεισμό του 1999, παρά μόνο προφορικές βεβαιώσεις, δεν υπάρχει χώρος για να μπορεί ο Φοιτητικός Σύλλογος να κάνει τις συνελεύσεις και τις διαδικασίες του, τις εκδηλώσεις και τα δρώμενά του…

Η βιβλιοθήκη μας έχει αβέβαιο μέλλον, καθώς το νέο οργανόγραμμα του Πανεπιστημίου δεν προβλέπει βιβλιοθήκη ΕΜΜΕ, δεν έχουμε χρηματοδότηση την τελευταία διετία, δεν έχουμε καν υπολογιστές για να μπορούν όλοι όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στα σχετικά σεμινάρια…

Η κυβέρνηση προαναγγέλει το σχέδιο Αθηνά ΙΙ, τα επαγγελματικά δικαιώματα του πτυχίου μας δεν είναι εξασφαλισμένα, εκεί έξω έτσι κι αλλιώς επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας, η επισφάλεια και η ανεργία είναι καθεστώς, νέα μέτρα που απειλούν την αξιοπρέπειά μας περνούν  καθημερινά…

Και ενώ έχουμε πολλές αφορμές και αιτίες για να είναι ο ΦΣ ενωμένος και να διεκδικεί μαζικά, η προεδρία του τμήματος αποφασίζει να μας στερεί το δικαίωμα αυτό, και χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ΓΣ ούτε των καθηγητών, αναστέλλει όλες τις λειτουργίες του τμήματος, με αφορμή την κατάληψη της 111 αίθουσας, στις 28/4.

Συμπιέσαμε τις εξεταστικές μας, κάνουμε δύο απανωτά εξάμηνα, για να κλείνει τώρα η σχολή, χωρίς πλήρη ενημέρωση ούτε για το ζήτημα και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση. Η κατάσταση αυτή έρχεται να επιβαρύνει και το εξάμηνο και τη φοιτητική καθημερινότητα, δε λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες μας και ο ΦΣ γίνεται  έρμαιο αυτής της πρωτοφανούς αντίδρασης με το lock out.

Απαιτούμε να ανοίξει η σχολή τώρα, ώστε ο σύλλογος μαζικά να κάνει τη γενική συνέλευσή του και να λάβει τις αποφάσεις του ενωμένος. 

Αλλά για να είμαστε ξεκάθαροι: Κάποιοι επιλέγουν να «στέλνουν τη μπάλα στην εξέδρα» από όλα τα σοβαρά ζητήματα του τμήματος και με περίσσιο εγωισμό να διεκδικούν τα μικροσυμφέροντά τους. Ο ΦΣ ΕΜΜΕ δικαιούται να έχει χώρο που θα διαχειρίζεται και θα χρησιμοποιεί όπως κρίνει. O Σύλλογος μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του μπορει να παιρνει αποφάσεις και να οριζει τη δράση του. Κινήσεις πεφωτισμένων πρωτοποριών υποβαθμίζουν τόσο τον ΦΣ όσο και τα μέσα πάλης που μοιάζουν συγκρουσιακά, αλλά χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου της σχολής καταντάνε σκόρπιοι ακτιβισμοί, δίχως περαιτέρω στόχευση.

Οι συνελεύσεις μας είναι το ανώτατο δημοκρατικό μας όργανο, οι συλλογικοί μας αγώνες το ισχυρότερο βέλος στη φαρέτρα μας. 

ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΑΟΡΑΤΟΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ