Συγκυρία
Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγαλύτερης επίθεσης που έχει εξαπολυθεί από τους κυρίαρχους προς τους υποτελείς στη μεταπολεμική περίοδο. Στην ελληνική πραγματικότητα αυτή έρχεται να μεταφραστεί με το πολιτικό σχέδιο το οποίο εισάγει νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας, η οποία μετασχηματίζεται βιαίως και εναρμονίζεται με τις επιταγές του κεφαλαίου. Αυτό είναι το Μνημόνιο.
Η μνημονιακή πολιτική επιτίθεται στο φάσμα της κοινωνίας και αμφισβητεί τις κατακτήσεις δεκαετιών και το όποιο κοινωνικό κράτος είχε δομηθεί κατά τα προηγούμενα χρόνια. Στα πλαίσια αυτής της επίθεσης αναιρείται η έννοια των κοινωνικών παροχών εν γένει. Εντολοδόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. είναι η απονομιμοποιημένη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία διαβλέποντας την πτώση της, υιοθετεί μια ρητορεία τρομοκρατίας στην προσπάθειά της να ολοκληρώσει το σχέδιο πάνω στο οποίο έχει δεσμευτεί. Από την επίθεση αυτή δε θα μπορούσε να λείπει η Εκπαίδευση. Στα δικά μας αυτό εισάγεται με τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, οι οποίοι στοχεύουν στη διάλυση του Πανεπιστημίου. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Πρυτανεία του ΕΚΠΑ, η στάση του νέου πρύτανη Φορτσάκη, και η συνέχιση της υλοποίησης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, μας φέρνουν κάθε μέρα, όλο και πιο κοντά στο Πανεπιστήμιο που οραματίζονται για εμάς χωρίς εμάς.
Πανεπιστήμιο ΑΕ
Είναι αρκετά τα παραδείγματα της βίαιης εισβολής των επιχειρηματικών λογικών στις ζωές μας. Από την πρόσβαση στις δομές υγείας οι οποίες έχουν ιδιωτικοποιηθεί σχεδόν εξολοκλήρου, από το πεδίο της κοινωνικής πρόνοιας όπου η ασφάλιση περνά στα χέρια των ιδιωτών, ως ακόμη και τις μεταφορές: όλα αυτά αποδεικνύουν το πόσο βαθιά το «χέρι της αγοράς» έχει εισχωρήσει στις ζωές μας.
Κάπως έτσι διαμορφώνεται και η κατάσταση στην εκπαίδευση. Πλέον, το κόστος σπουδών μετακυλύεται στις πλάτες των φοιτητών και το δικαίωμα στη μόρφωση γίνεται πια προσωπική υπόθεση του καθενός, αντί συνολικής μέριμνας του κράτους. Οι εργολαβίες έχουν εισχωρήσει σε όλα τα επίπεδα της φοιτητικής μέριμνας με κυριότερο παράδειγμα τη σίτιση και τη στέγαση.
Η συνέχιση των σπουδών μόνο για όσους μπορούν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά βάρη αλλά και στον εντατικοποιημένο ρυθμό σπουδών, είναι πλέον καθεστώς. Αυτό συμβαίνει γιατί, κατ' απόλυτη αναλογία, όπως σε μια ιδιωτική επιχείρηση δεν χωρούν οι συλλογικές διεκδικήσεις και κάθε είδους συλλογική διαδικασία διώκεται και ποινικοποιείται, έτσι ακριβώς και στο Πανεπιστήμιο των επιχειρήσεων η συλλογική ζωή αποτελεί εμπόδιο για την αύξηση των κερδών τους. Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται σε εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών που δεν καταλήγουν σε ένα σαφές επιστημονικό αντικείμενο, συλλογή ατομικών προσόντων εναρμονισμένων με τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς και τελικά κανένα περιθώριο για κατοχύρωση κλαδικών επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Δεν είναι όμως μόνο τα οικονομικά βάρη στις πλάτες των φοιτητών και η διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων, αλλά και ο πλουτισμός των "επιχειρηματιών της εκπαίδευσης" χάρη σε αυτά. Έτσι, για κάθε κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης που εκχωρείται στους ιδιώτες ένα νέο πεδίο κερδοφορίας σε βάρος μας ανοίγεται για αυτούς. Ο φοιτητής πλέον αντιμετωπίζεται σαν καταναλωτής και πηγή εσόδων για τον εκάστοτε επιχειρηματία.
«Νόμος και Τάξη»
Την προηγούμενη Πέμπτη γίναμε μάρτυρες τραγικών γεγονότων, καθώς ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Φορτσάκης λειτουργώντας ως ο «ανώτατος άρχων» λες και το Πανεπιστήμιο είναι το τσιφλίκι του, αποφάσισε να κάνει lock out στο ΝΟΠΕ, με την πρόφαση πως με αυτή του την κίνηση θα αποφευχθούν βίαια επεισόδια εν όψει και της επετείου της 17ης Νοεμβρίου. Αποκορύφωμα αυτού ήταν ο τραυματισμός δύο φοιτητών στο κεφάλι από τις δυνάμεις των ΜΑΤ έξω από τη Νομική, επειδή προσπάθησαν να μπουν στη σχολή τους. Και η τακτική Φορτσάκη δεν σταματάει εδώ εκφράζοντας στο έπακρο την κυβερνητική πολιτική, προχωράει με τακτικίστικες κινήσεις στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και τη δημιουργία ενός Πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς.
Τελευταίο του «κατόρθωμα», η νέα του απόφαση για την διεξαγωγή ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος, που έχει ως στόχο την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και των γενικών συνελεύσεων. Αλήθεια, τι φοβάται ο Φορτσάκης και παίρνει μια τέτοια απόφαση; Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι η φωνή και η έκφραση των φοιτητών και οι γενικές συνελεύσεις το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων, γι’αυτό είναι απαράδεκτο να τίθεται έστω και σαν πιθανότητα η κατάργησή τους. Μήπως ο Φορτσάκης και η κυβέρνησή του επιδιώκουν τη μετατροπή των φοιτητών σε πειθήνια όργανα, χωρίς ανησυχίες και προβληματισμούς για το τι γίνεται στο Πανεπιστήμιο τους αλλά και γενικότερα στην κοινωνία τους. Επίσης, το ηλεκτρονικό αυτό δημοψήφισμα είναι ένα σύστημα τόσο διάτρητο, καθώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τη γνησιότητα του αποτελέσματος και δικαιολογημένα οι φοιτητές εκφράζουν την έντονη αντίθεσή τους, φοβούμενοι ότι η απόφαση θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και στις επιθυμίες του Φορτσάκη. Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα για ακόμα μια φορά η προσπάθεια της κυβέρνησης για τη δημιουργία Πανεπιστημίων για την ελίτ της κοινωνίας, βάζοντας σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους που εξυπηρετούν τους σκοπούς της.
Διαγραφές φοιτητών
Η κυβέρνηση συνεχίζει την επιθετική της πολιτική προχωρώντας στο μέτρο της διαγραφής των «αιώνιων φοιτητών». Ο υπουργός Παιδείας δεν μας εξηγεί γιατί εμμένει στο μέτρο αυτό αν και δεν επιβαρύνουν σε τίποτα το κρατικό κορβανά εφόσον οι φοιτητικές παροχές διακόπτονται μετά το προβλεπόμενο έτος φοίτησης. Είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι ένας τόσο μεγάλος αριθμός φοιτητών που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους, το κάνουν μόνο και μόνο επειδή είναι «αδιάφοροι και τεμπέληδες». Η κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως για τα αίτια που οδηγούν τους νέους αυτούς ανθρώπους στην εγκατάλειψη των ονείρων τους και της εκπλήρωσης των σχεδίων τους. Το γεγονός ότι η εγκατάλειψη αυτή σχετίζεται με οικονομικούς παράγοντες που ωθούν τα νέα παιδιά στην εύρεση εργασίας βλέπουμε πως αφήνει παγερά αδιάφορη την κυβέρνηση η οποία διαπομπεύει με κάθε τρόπο τους ανθρώπους αυτούς λέγοντας πως «Είναι τεμπέληδες, άχρηστοι! Είναι αιώνιοι και αιώνιο βάρος για την κοινωνία».
Όλα αυτά αποτελούν ένα πλήγμα στη φοιτητική πραγματικότητα εφόσον νέοι άνθρωποι των οποίων οι οικογένειες αιμορραγούν οικονομικά για να σπουδάσουν έρχονται αντιμέτωποι με δυσχέρειες για τις οποίες δεν είναι υπαίτιοι οι ίδιοι.
Γενική Απεργία στις 27 Νοέμβρη
Την Πέμπτη 27 Νοέμβρη, τα πρωτοβάθμια σωματεία έχουν συγκαλέσει 24ωρη γενική απεργία ενάντια στην καταστροφική για τον ελληνικό λαό πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Η απεργία αυτή θα αποτελέσει την ευκαιρία, για κάθε αγανακτισμένο εργαζόμενο, αλλά και άνεργο, να εκφράσει την δυσαρέσκεια και την μετατρέψει σε οργανωμένο αγώνα ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές.
Εν όψει λοιπόν, των νέων σκληρών μέτρων που πρόκειται να εφαρμόσει η Κυβέρνηση, η γενική απεργία αυτή πρέπει να γίνει καταλύτης για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, και όσων τις στηρίζουν.
Διεκδικούμε:
• Καμία διαγραφή κανενός φοιτητή και καμίας φοιτήτριας.
• Δωρεάν σπουδές για όλους και αύξηση του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ.
• Δικαίωμα όλων των φοιτητών και φοιτητριών σε δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Καμία εταιρία security στις Σχολές μας.
• Καμία εργολαβία στα Πανεπιστήμιά μας.
• Καμία διάσπαση των ακαδημαϊκών μας αντικειμένων, των πτυχίων μας και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων.
• Άμεση παραίτηση της πρυτανικής αρχής του ΕΚΠΑ
Αποφασίζουμε:
• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 26/11, ημέρα απεργίας των δημοσιογράφων, και την Πέμπτη 27/11, ημέρα της γενικής απεργίας
• Συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στην γενική απεργία την Πέμπτη 27/11
• Συντονισμός με άλλους ΦΣ και εργαζομένους στην βάση των αποφάσεων τους
• Άμεση σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης Τμήματος –παρουσία φοιτητών- για να μην επαναληφθεί στο επόμενο εξάμηνο το πρόβλημα με τα σεμινάρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου