«σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή»(«Στη Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», Δ. Σαββόπουλος)

                                 

Η 25^η Γενάρη αποτελεί μία τομή τόσο για όλη την ελληνική κοινωνία όσο όμως κι για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Αυτή η τομή έχει πολλές διαστάσεις και αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Εν προκειμένω, αλλάζει τους όρους συζήτησης και επομένως τους όρους παραγωγής πολιτικής. Στα καθ’ ημάς αυτό συνεπάγεται ότι το φοιτητικό κίνημα περνάει από θέση άμυνας σε θέση επίθεσης. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι θα πρέπει να προσανατολιστούν σε διαδικασίες που θα προάγουν ένα θετικό πρόταγμα με άξονα τις ανάγκες των φοιτητών και των φοιτητριών. Ως τώρα το Φοιτητικό Κίνημα συστηνόταν πάνω σε πλατφόρμες δομημένες από τα πριν, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν προωθητικά για τις διεκδικήσεις του Φοιτητικού Κινήματος και απλώς κάλυπταν μικροπολιτικές σκοπιμότητες των επιμέρους δυνάμεων. Αυτή η πραγματικότητα διαμόρφωνε μία κατάσταση που απομόνωνε όλο και περισσότερο το Φοιτητικό Κίνημα από την κοινωνία και το οποίο κατέληγε να περιορίζει το ρεπερτόριο δράσης του γύρω από το τρίπτυχο Συνελεύσεις - Διαδηλώσεις - Καταλήψεις. 

Προφανώς, ωστόσο, σε αντιδραστικές πολιτικές οι υποτελείς απαντούν σε πρώτο χρόνο με την εναντίωσή τους σε αυτές. Η ανάδειξη μίας Κυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που πλέον η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας μπορεί στο σήμερα να κάνει πολιτική με παραγωγικό και υλικό αποτύπωμα. Αυτό συμβαίνει μέσω της διεύρυνσης του δημοσίου χώρου, αναβάθμισης των υπαρχουσών δομών εκπροσώπησης και δημιουργία νέων.   

Το νεοφιλελεύθερο δόγμα το οποίο ακολουθήθηκε πιστά από το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ειδικά κατά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, χαρακτηρίστηκε από περιστολή του δημοσίου χώρου και των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, συρρίκνωση έως και εξαφάνιση των χώρων εκπροσώπησης και βίαιη καταστολή. Μία πτυχή αυτής της εικόνας ήταν και ο πόλεμος του τεχνοκρατισμού έναντι της πολιτικής.  

Η απάντηση σε όλα αυτά για την πολιτική μέσα στις Σχολές μας είναι πάνω στην βάση που ήδη περιγράφηκε. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να κινηθούμε στην κατεύθυνση της αναδιοργάνωσης του Φοιτητικού Κινήματος και ανασύστασης των διαδικασιών των Φοιτητικών Συλλόγων. Αυτό σημαίνει δημοκρατική εμβάθυνση προς την αναβάθμιση και την παγίωση των υπαρχουσών δομών των Φοιτητικών Συλλόγων. Παράλληλα θα πρέπει να μπούμε σε διαδικασία δημιουργίας νέων χώρων διαβούλευσης, οι οποίοι θα αποτελέσουν σημείο συνάντησης των τριών πυλώνων του Πανεπιστημίου (Καθηγητές, Φοιτητές και Εργαζόμενοι). 

Σε αυτή τη βάση θεωρούμε ότι βρίσκεται και η ανασυγκρότηση και ανασύσταση του πανελλαδικού 3^{βαθμίου} οργάνου. Ο λόγος για την Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας (ΕΦΕΕ). Το οργανωτικό σχήμα που προβλέπεται για την ΕΦΕΕ είναι το εξής: Σε πρώτο βαθμό οι φοιτητές οργανώνονται στους φοιτητικούς συλλόγους κάθε σχολής ή τμήματος, οι οποίοι αποτελούν πρωτοβάθμια σωματεία, με όργανά τους τη Γενική Συνέλευση κάθε τμήματος και το Διοικητικό Συμβούλιο. Σε δεύτερο βαθμό συναντάμε τους φοιτητικούς συλλόγους σε επίπεδο πανεπιστημίου, οι οποίοι στην ουσία αποτελούν ένωση των επιμέρους φοιτητικών συλλόγων των διαφόρων τμημάτων. Τέλος, σε τρίτο βαθμό βρίσκεται η περίφημη Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος (ΕΦΕΕ), η οποία αποτελεί ένωση όλων των φοιτητικών συλλόγων της χώρας και έχει ως όργανα το Πανσπουδαστικό Συνέδριο και το Κεντρικό Συμβούλιο, το οποίο εκλέγεται από το Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Να σημειωθεί ότι η ΕΦΕΕ συστάθηκε το 1963 και με ευθύνη των δυνάμεων της ΠΑΣΠ, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΠΚΣ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 παρουσιάζεται μία εκφυλιστική κατάσταση που οδηγεί το 1996 στην τελευταία σύνοδο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Έως σήμερα τύποις υφίσταται ως ένα είδος διαπαραταξιακής «συνεννόηση» σε ό,τι αφορά την ημερομηνία διεξαγωγής των Φοιτητικών Εκλογών. Το γεγονός ότι έως τώρα δεν έχει υπάρξει η ανασύστασή του, φέρει τη σφραγίδα ευθύνης τόσο των καθεστωτικών δυνάμεων όσο και των δυνάμεων της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ οι οποίες για λόγους μικροπολιτικής γίνονται τροχοπέδη σε αυτή την κατεύθυνση. Ως Αριστερή Ενότητα για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω θεωρούμε μείζον ζήτημα να επανακινηθεί η συζήτηση γύρω από το 3^βάθμιο σωματείο των φοιτητών.