Κάλεσμα στη ΓΑΔΑ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Εργαζομένων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Εδώ και 3 μήνες οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια αγωνίζονται για το δικαίωμα στη δουλειά υπερασπιζόμενοι, ταυτόχρονα, τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επιστρατεύθηκε ο εκφοβισμός και η συκοφαντία, επιχειρήθηκε να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, οι συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» με πρόθυμες «πλειοψηφίες», συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και «φρόνιμες» πολιτικές δυνάμεις. Και αφού όλες οι προηγούμενες προσπάθειες συνάντησαν το υψηλό φρόνημα των διοικητικών υπαλλήλων καταλήγοντας στο κενό, ανέσυραν από τα σκοτάδια της ιστορίας «το συνδικαλιστικό της Ασφάλειας» επιδιώκοντάς την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.

Γνωρίζουν καλά πως η πολιτική της κοινωνικής βαρβαρότητας δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει νομιμοποίηση στις συνειδήσεις των εργαζομένων γι αυτό  και επιλέγουν τον αυταρχισμό, πιστεύοντας πως  έτσι θα καμφθούν οι αντιστάσεις, οι φωνές θα σωπάσουν.

Να σου πω μια ιστορία....

«Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα κάπου στη Μεσόγειο –θες από τύχη και ατυχία να είναι πρώτη στη σειρά, θες από σχέδιο- επιχειρήθηκε το εξής: επίθεση στη μισθωτή εργασία και τη νεολαία, ενίσχυση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, επίθεση στο δημόσιο, ελεύθερο λόγο, απαγόρευση ελευθεριών και δικαιωμάτων. Η αλλιώς «εσωτερική υποτίμηση».

Το σχέδιο στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Τέτοια επιτυχία που κανείς δεν την περίμενε. Για να φανταστείς η λεγόμενη «κρίση» έγινε τέτοια ευκαιρία, που το 2012 οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας υπερπολλαπλασίαν τα κέρδη τους, ενώ την ίδια στιγμή 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι ζούσαν κοντά στα όρια της φτώχειας.

-«Να το κάνουμε κι εμείς», είπαν διάφοροι από διπλανές χώρες, που αναζητούσαν χρόνια μια ευκαιρία, ώστε, οι δυστυχείς, να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να ξεφορτωθούν τα χρέη τους.

Καταγγελία ΑΡΕΝ εμμε στο ΠΑΜΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΠΑΜΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Μετά από 14 βδομάδες συνεχούς απεργίας και αγώνα , κατά τις οποίες οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΚΠΑ ήρθαν σε ευθεία σύγκρουση με το υπουργείο , την κυβέρνηση και συνολικά την μνημονιακή πολιτική του ξεπουλήματος και της ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων , οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ δημοσιεύουν δελτίο τύπου σύμφωνα με το οποίο καλούν τους απεργούς σε : προσωρινή αναστολή των κινητοποιήσεων και ταυτόχρονα καλούμε όλους τους συναδέλφους σε αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση σε περίπτωση που η κυβέρνηση αθετήσει τις δεσμεύσεις της.

Στην πιο δύσκολη καμπή του αγώνα τους , οι διοικητικοί , τη στιγμή που έχουν καταφέρει να είναι σε άμεση διαπραγμάτευση με τον υπουργό , τη στιγμή που έχουν συσπειρώσει γύρω από τον αγώνα τους το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας ( φοιτητές ,καθηγητές ) , ενώ παράλληλα βρίσκονται αντιμέτωποι με τα αστικά μέσα ενημέρωσης τα οποία υπονομεύουν με κάθε τρόπο τον αγώνα τους για δωρεάν και δημόσιο πανεπιστήμιο , φαίνεται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν και τους κάθε λογής «εργατοπατέρες » οι οποίοι προσπαθούν να κόψουν και να ράψουν τους στόχους του αγώνα τους . Η στάση αυτή από μέρους των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είναι άκρως προβληματική , γιατί στηρίζεται σε μια προφορική δέσμευση του υπουργού « στο λόγo της τιμής του » , κάτι που σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζει τους εργαζόμενους .

Πλαίσιο 5/12

Δεκέμβριος του 2008. Ένας χρόνος φτάνει στο τέλος του. Bιώνουμε τις πρώτες συνέπειες της κρίσης και έντονη καταστολή. Δεκέμβριος του 2013. Αντιμετωπίζουμε το πιο αυταρχικό πρόσωπο των «από πάνω» και της πολιτικής τους, που προσπαθούν να κάνουν την κρίση ευκαιρία. Πώς; Υποτιμώντας τις ζωές μας όλο και πιο έντονα, με επίθεση σε κάθε επίπεδο. Και τα καταφέρνουν… Δεν είναι τυχαίο ότι εκατοντάδες μεγαλοεπιχειρήσεις το 2012 πολλαπλασίασαν τα κέρδη τους. Η νεολαία από τη μεριά της, νιώθει ολοένα και περισσότερο την πίεση που της ασκείται, ξέρει ότι θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της…

Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι. Ένας 15χρονος μαθητής, θύμα της κρατικής καταστολής, δολοφονήθηκε γιατί δεν ανεχόταν την αυθαιρεσία της. Οι επόμενες μέρες που ακολούθησαν με τη νεολαία να εξεγείρεται, ήταν ο απόηχος που άφησε η σφαίρα. Ήταν η κοινώς αποδεκτή σκέψη ότι η σφαίρα αυτή θα ανέτρεπε το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό της χώρας, θα διατάρασσε την «κανονικότητα» και τη νηνεμία στην οποία είχε βυθιστεί η νεολαία. Η έκρηξη του Δεκέμβρη ήταν το «ως εδώ» και το ξέσπασμα των νέων απέναντι στην πολιτική της τότε κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας. Από το εκπαιδευτικό σύστημα που τους ωθούσε στην εντατικοποίηση και τον ανταγωνισμό, μέχρι και την κατάπνιξη κάθε διαμαρτυρίας τους από τις δυνάμεις καταστολής.

Θα μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά μας;

Από τους απεργούς του ΕΚΠΑ

Ο κ. Αρβανιτόπουλος δηλώνει ότι συζητάει, αλλά μόνο με «ανοιχτά» πανεπιστήμια.

Ας δούμε τι σημαίνει πρακτικά «ανοιχτό» Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ας δούμε ορισμένα μόνο από τα κενά που αφήνουν πίσω τους οι εκατοντάδες «πλεονάζο-ντες» εργαζόμενοι, απολύτως ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ –με βάση τα στοιχεία που έχουμε μέχρι στιγμής*:

36 υπηρεσίες του ΕΚΠΑ χάνουν ΟΛΟ το προσωπικό τους.

Άλλες 11 υπηρεσίες χάνουν από 75% και πάνω του προσωπικού τους.

Άλλες 42 χάνουν από 50-75% του προσωπικού τους.

43 υπηρεσίες μένουν χωρίς προϊστάμενο.

Στις Γραμματείες Τμημάτων, που εξυπηρετούν το σύνολο των φοιτητών τους και όλες τις λει-τουργίες των Τμημάτων, ο μέσος όρος απώλειας προσωπικού είναι 67%.

«Βοήθεια! Η κυβέρνηση με κρατά σε ομηρία!»

Από μικροί μάθαμε να καταπίνουμε σιωπηρά την αδικία που μας κάνουν. Είναι μια «κακή συνήθεια», όπως είχε γράψει και ο Μπ. Μπρεχτ, περιγράφοντας τη σκηνή όπου ένας περαστικός είδε ένα μικρό παιδί να κλαίει και το ρώτησε τι συμβαίνει. Όταν εκείνο του αποκρίθηκε ότι ένα άλλο αγόρι του έκλεψε το ένα από τα δύο γρόσια που είχε για να πάει στον κινηματογράφο, εκείνος το ρώτησε αν φώναξε βοήθεια. Το παιδί απάντησε ότι φώναξε κι άρχισε να κλαίει περισσότερο. Κι όταν το ρώτησε αν μπορούσε να φωνάξει πιο δυνατά και το παιδί είπε όχι, ο περαστικός του είπε «τότε δώσε μου και τ’ άλλο». Και πήρε το τελευταίο γρόσι από το χέρι του παιδιού και συνέχισε ξένοιαστος το δρόμο του.

Έτσι και σήμερα. Αισθανόμαστε την αδικία που υπάρχει, μα δεν αντιδρούμε. Παρακολουθούμε τη ζωή μας σα να είναι ταινία κι εμείς είμαστε απλοί θεατές. Πόσες αποφάσεις έχουν παρθεί για εσένα, χωρίς εσένα; Τον τελευταίο καιρό εγώ νιώθω ότι κάποιος άλλος σχεδιάζει τη ζωή μου, ένα σχέδιο που δε μοιάζει με αυτό που εγώ φανταζόμουν. Εγώ φανταζόμουν Πανεπιστήμιο με εργαζόμενους (έτσι δε λειτουργούν τα Πανεπιστήμια;), ένα Πανεπιστήμιο δημόσιο, για όλους, όπου δε θα χρειαστεί να πληρώσω(!) για να πάρω πτυχίο. Ένα Πανεπιστήμιο που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα με στηρίζει υλικά, με σίτιση, στέγαση και μεταφορά. Αντ’ αυτού, η πραγματικότητα είναι άλλη.

Πλαίσιο ΓΣ 19/11/2013

Παρά τις απειλές του υπουργείου Παιδείας, παρά τους εκφοβισμούς για ΜΑΤ στις σχολές μας, παρά τις αντιδραστικές τοποθετήσεις των συγκλητικών τις προηγούμενες μέρες σχετικά με την απεργία, οι διοικητικοί δε φοβήθηκαν, δε σταμάτησαν. Συνεχίζουν με 11 εβδομάδες δυναμικής απεργίας. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καταστείλει τον αγώνα τους, παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης με κάθε τρόπο προσπαθούν να διαβάλλουν τα δίκαια αιτήματά τους, ο αγώνας διαρκείας για το δημόσιο πανεπιστήμιο που θέλουμε μαίνεται.

Ο λαός δεν αντέχει άλλο, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι θα παλέψουν για την ανατροπή. Αυτό απέδειξε και η μεγαλειώδης πορεία της 17ης Νοέμβρη, με κεντρικό αίτημα τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια.

Στα καθ' ημάς...

Tο Δημόσιο Πανεπιστήμιο συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται ώστε τμήματά του να φιλετοποιηθούν προς βορά του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η υποβάθμιση αυτή εξυπηρετεί ταυτόχρονα τη δημιουργία «ευέλικτου», φθηνού και τελικώς αδύνατου να διαπραγματευτεί εργατικού δυναμικού, μέσω κατακερματισμένων πτυχίων και προγραμμάτων σπουδών με την επίφαση μίας δια βίου κατάρτισης. Οι πρώτοι που πλήττονται προς την υλοποίηση αυτού του σκοπού είναι οι υπό απόλυση διοικητικού υπάλληλοι των Πανεπιστημίων, σαφώς έπεται η μείωση των μελών ΔΕΠ κατά 40%, η δραστική μείωση των εισακτέων, η σταδιακή εισαγωγή διδάκτρων και στο προπτυχιακό (στο μεταπτυχιακό υπάρχουν ήδη) και η πλήρης αδυναμία πρόσβασης σε δωρεάν σίτιση και στέγαση.

Πολυτεχνείο...

Πέμπτη 14/11, 19:00, Προαύλιο Πολυτεχνείου: Συναυλία με αφορμή τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Κύκλοι τραγουδιών σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Παρασκευή 15/11, 14:30, Αμφιθέατρο 18, κτίριο Γκίνη Πολυτεχνείου: Εκδήλωση Αριστερής Ενότητας Αθήνας «Ξετυλίγοντας το νήμα των εξεγέρσεων: 40 χρόνια μετά Πανεπιστήμιο και κοινωνικοί αγώνες!».
Ομιλητές/ιες: Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής ΕΚΠΑ-τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Μαργαρίτα Γεραλή, αγωνίστρια στον αντιδικτατορικό αγώνα, Ζαχαρίας Τριγάζης, εργαζόμενος-απεργός ΕΚΠΑ.

Κυριακή: Η πορεία του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι μαζική. Να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία των ημερών μας. Να τους ρίξουμε!εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία  

Για μια ΕΡΤ των «από κάτω»...

7^η Νοέμβρη. Ξημερώματα. Τα ΜΑΤ επεμβαίνουν στο κατειλημμένο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ…

Πέντε μήνες αγώνων, πέντε μήνες κινητοποιήσεων, πέντε μήνες που καθημερινά ο λαός αποδεικνύει την αλληλεγγύη τους στους εργαζομένους της ΕΡΤ, πέντε μήνες που η ΕΡΤ των «από κάτω» λειτουργούσε ως πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεόραση ενοχλούσαν πολύ…

Ο αυταρχισμός της συγκυβέρνησης βάζει λουκέτο στη καγκελόπορτα του ραδιομεγάρου, ύστερα από επέμβαση με χημικά ενάντια σε αλληλέγγυους και εργαζομένους. Εν μια νυκτί, χωρίς να περάσει από τη βουλή η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που κλείνει την ΕΡΤ, η συγκυβέρνηση, χωρίς κανένα ίχνος νομιμοποίησης και δημοκρατίας, εισβάλει με δέκα διμοιρίες ματ στο μέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

Μετά το «μαύρο» πριν από πέντε μήνες, δέκα μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, οι ίδιοι που κλείνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, που μας στερούν τη μόρφωση, την πρόσβαση σε αγαθά, που απολύουν 1.350 διοικητικούς, που μας καταδικάζουν στην επισφάλεια και την ανεργία, βάζουν λουκέτο στην ΕΡΤ των «από κάτω».

Ακτιβισμός στο γραφείο του Αρβανιτόπουλου

Από τον ακτιβισμό των σχημάτων της Αριστερής Ενότητας στο γραφείο του Αρβανιτόπουλου και το Πάντειο!


"...Κι οἱ σύντροφοί τους φτύνανε καὶ τοὺς σταυρῶναν
Κι αὐτοί, γαλήνιοι, τὸ δρόμο παίρνουνε π᾿ ἄκρη δὲν ἔχει
Χωρὶς τὸ βλέμμα τους νὰ σκοτεινιάσει ἢ νὰ λυγίσει
Ὄρθιοι καὶ μόνοι μὲς στὴ φοβερὴ ἐρημία τοῦ πλήθους..."

Πλαίσιο ΓΣ 4/11/2013

Δύο μήνες μετρά, συνάδελφοι, ο αγώνας των διοικητικών: ένας αγώνας που πολλοί περίμεναν να μην κρατήσει, ένας αγώνας που πέρασε μέσα από πιέσεις και εκβιασμούς, μας πάνω από όλα ένας αγώνας για το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο.
Ο αγώνας των διοικητικών σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ δεν είναι ένας κλαδικός αγώνας, με συντεχνιακά χαρακτηριστικά. Είναι ένας αγώνας στο όνομα της παιδείας, στο όνομα του κοινωνικά κεκτημένου αυτού αγαθού.
Όλα όσα έδωσαν στην ανώτατη εκπαίδευση οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με σκοπό τη συναίνεση και τη ψηφοθηρία, τα παίρνουν πίσω στο όνομα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με μοναδικό ευνοούμενο την αγορά.

Εννέα εβδομάδες τώρα ο αγώνας των διοικητικών μετρά νίκες: ένα ενιαίο μέτωπο εργαζομένων, που ολοένα κερδίζει τη στήριξη των φοιτητών και των λαϊκών στρωμάτων. Παρά τους εκβιασμούς, την πίεση, τις απογραφές, η απεργία συνεχίζεται. Σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα κεφάλαια που ορέγονται την παιδεία, οι διοικητικοί συνεχίζουν.
Ήδη έχουν αρχίσει πιέσεις από διάφορους συγκλητικούς και μη στην κατεύθυνση των ανοιχτών σχολών. Δικαιολογίες περί χαμένων εξαμήνων δεν έχουν καμία βάση (εξάλλου, τα νομοσχέδια δεν ορίζουν ημερομηνία έναρξης των ακαδημαϊκών ετών). Έχουμε μπροστά μας δυο πράγματα να σταθμίσουμε: Ένα χαμένο εξάμηνο ή χαμένο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι προφανές το πού γέρνει η ζυγαριά…

Q&A για τους διοικητικούς

1) Γιατί είναι κλειστό το ΕΚΠΑ;
Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν μαζικές κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας (διοικητικοί-καθηγητές-φοιτητές) εξαιτίας της διαθεσιμότητας των Διοικητικών Υπαλλήλων των Πανεπιστημίων. Τα Α.Ε.Ι. τελούν υπό καθεστώς αναστολής λειτουργίας με απόφαση της Συγκλήτου. Αυτό σημαίνει ότι δε διεξάγεται καμία δραστηριότητα στις σχολές (εγγραφές, εξεταστική, έκδοση πιστοποιητικών, έρευνα κ.ο.κ.). Οι Διοικητικοί Υπάλληλοι με ομόφωνη απόφαση αποφάσισαν να προβούν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με περιφρούρηση των σχολών. 


2) Πώς τους ήρθε να πειράξουν το ΕΚΠΑ και γενικότερα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συνεχής καταστροφή της Ανώτατης Εκπαίδευσης με:
* Εργολάβους να αναλαμβάνουν υπηρεσίες του πανεπιστημίου (καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση κλπ)
* Νέο θεσμικό πλαίσιο (νόμοι Αρβανιτόπουλου και Διαμαντοπούλου)
* Μείωση των χρηματοδοτήσεων τα τελευταία 3 χρόνια κατά 50% και επιπλέον κατά 15% για το 2014
* Παράνομο κούρεμα της περιουσίας των Α.Ε.Ι (P.S.I.)
* Συγχωνεύσεις Τμημάτων και Σχολών (Σχέδιο Αθηνά), το οποίο προβλέπει και τη διαθεσιμότητα των Διοικητικών Υπαλλήλων 

Πόσες βλακείες χωράνε σε μια ανακοίνωση;

Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα: μια μικρή, καθημερινή, συμβατική ανακοίνωση της πρώτης δύναμης της σχολής μας. Για να δούμε, λοιπόν… Πόσες βλακείες μπορούν να χωρέσουν σε μια ανακοίνωση; Ούτε μια, ούτε δύο, μα τέσσερις σε λίγες μόνο προτάσεις…

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΕΜΜΕ
«Έπειτα από Διοικητικό Συμβούλιο, ορίστηκε αύριο ημέρα Τετάρτη 9/10 να πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση στην Καλαμιώτου έπειτα από πιέσεις μας, εφόσον οι άλλες παρατάξεις ζητούσαν τη διεξαγωγή της σε αμφιθέατρα άλλων σχολών- κάτι το οποίο δεν είναι εφικτό. Απαράβατος όμως όρος μας, όπως είναι άλλωστε και φυσικό, ήταν να λειτουργεί κανονικά το πανεπιστήμιο συνεπώς και η Σχολή. Κάτι τέτοιο όμως δεν αποφασίστηκε από την τελευταία Γενική Συνέλευση των Διοικητικών που έλαβε χώρα.

Καταγγελία στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΡΕΝ ΕΜΜΕ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΦΣ ΕΜΜΕ

Σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης στην παιδεία, στη νεολαία, στον κόσμο της εργασίας, όπου ο ΦΣ ΕΜΜΕ οφείλει να λάβει, σε συντονισμό με άλλους συλλόγους, αγωνιστικές αποφάσεις, η Γενική Συνέλευση και οι διαδικασίες του ΔΣ απαξιώνονται συνεχώς.
Τώρα, που είναι πιο επιτακτικό από ποτέ,  οι φοιτητές να οργανώσουν τη δράση τους, το ανώτερο δημοκρατικό όργανο του Συλλόγου μας, απολαμβάνει την πλήρη απαξίωση. Η ευθύνη βαραίνει προνομιακά την καθεστωτική, πρώτη δύναμη στη σχολή μας, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Επί σειρά συνελεύσεων αρνείται να δώσει το «παρών», αποθαρρύνοντας συχνά πολύ κόσμο από το να έρθει στις διαδικασίες. «Οι αριστεροί θα κλείσουν τις σχολές», είναι η μόνιμη δικαιολογία, μιας παράταξης, που ενώ η κοινωνία και ο λαός ασθμαίνουν, μα αγωνίζονται, επιμένει να αγνοεί τον αγώνα και να καλεί σε ανοιχτές σχολές [ΔΤ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 24/9].

ΓΣ 9/10

ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ

Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.

Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό [Νέο Λύκειο, ΕΠΑΛ, κατάργηση ειδικοτήτων ΤΕΕ, ΣΕΚ, μοίρασμα χρημάτων του ΕΣΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση κ.ο.κ.]
Αν καταφέρει ο μαθητής να λάβει μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, έρχεται αντιμέτωπος με την παντελή έλλειψη φοιτητικής μέριμνας, με έναν εκπαιδευτικό χάρτη, στον οποίο οι μη-ικανές-να-εξυπηρετήσουν-την-αγορά σχολές υποχρηματοδοτούνται, με την εισαγωγή ιδιωτικών πρωτοβουλιών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με «σπασμένα» πτυχία, με σχολές που έχουν συσταθεί με χωροταξικά κριτήρια…
Και όχι μόνο… Η αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, με φόντο τα «κομμένα» συγγράμματα, τα δίδακτρα που ετοιμάζουν για όσους ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια φοίτησης, την αναζήτηση χρηματοδότησης από το ίδιο το ίδρυμα, αναδεικνύουν ποιος είναι ο σκοπός: η αποδυνάμωση της γνώσης, της εκπαίδευσης, της νεολαίας, ώστε οι νέοι «να κουμπώσουν» στο παζλ των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της επισφάλειας, της διαθεσιμότητας.

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον...

                  Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος… 

                                ούτε θα τον τσακίσει ο Σαμαράς!

          Τον τελευταίο καιρό γίνεται αντιληπτή μια συνολική επίθεση της κυβέρνησης στον κόσμο της εργασίας. Οι απολύσεις, η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, η εξαθλίωση δεν έχουν τέλος. Η παιδεία δε θα μπορούσε να μείνει εκτός στόχου. Από τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, μέχρι τη διαθεσιμότητα του 40% των υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, ΕΜΠ και ΑΠΘ, η εκπαίδευση βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο.

           Στο σκηνικό αυτό εξαθλίωσης των υποτελών, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαίρι φασίστα, έρχεται να επικυρώσει τις συνέπειες της πολιτικής του κεφαλαίου. Για εμάς η άνοδος του φασισμού και της Χρυσής Αβγής δεν αποτελεί μεμονωμένο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά συνδέεται άρρηκτα με τη μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται. Η Χρυσή Αβγή εκμεταλλευόμενη το κλίμα της απόγνωσης που επικρατεί, δημιουργεί επίπλαστους εξωτερικούς κι εσωτερικούς εχθρούς. Μετά από πολυάριθμες εγκληματικές ενέργειες και  προπαγάνδα εναντίον των μεταναστών, η Χρυσή Αβγή στρέφεται στον “εσωτερικό εχθρό”, ο οποίος είναι οι αντιφασίστες, οι εργαζόμενοι, οι αριστεροί, ο αγωνιζόμενος λαός.

Πλαίσιο για ΓΣ 23/9

ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ
Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και «ελπιδοφόρες» να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.

Από την πρωτοβάθμια…
Αυτό που αξίζει να προσέξουμε είναι ότι η υποβάθμιση της παιδείας ξεκινά από πολύ νωρίς στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν δεν υπάρχουν θέσεις για όλα τα παιδιά στα νηπιαγωγεία, όταν στα δημοτικά δεν υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι, ειδικά στην περιφέρεια, όταν στα γυμνάσια και στα λύκεια απολύουν συνολικά 16.000 καθηγητές. Στο νέο σχέδιο για τη β΄ βάθμια ακολουθείται πιστά το σκεπτικό του χωρισμού της εκπαίδευσης σε γενική και επαγγελματική, μόλις μετά το γυμνάσιο, μ’ ένα σκληρά ταξικό διαχωρισμό.

Παρέμβαση στο υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης

 Παρέμβαση Αριστερής Ενότητας στις 17/6 στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης

ΑΠΟΛΥΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥΣ

Αυτό το Σεπτέμβρη, 1700 διοικητικοί πανεπιστημιακοί υπάλληλοι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.

Η κυβέρνηση της μνημονιακής καταστροφής, που οδηγεί στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του ελληνικού λαού, σε συνεργασία με την Τρόικα, βγάζει σε διαθεσιμότητα το 40% των εργαζομένων του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Ε.Μ.Πολυτεχνείου και του Αριστοτέλειου Π.Θ. Αυτές οι απολύσεις, δεν είναι ξέχωρες από την συνολική και εντεινόμενη επίθεση στην Παιδεία. Τη στιγμή που καθηγητές απολύονται, μαθητές και γονείς εξωθούνται σε έναν αγώνα επιβίωσης μέσα στο νέο σχολείο – έκτρωμα (1165 λιγότερα ολοήμερα σχολεία), που η τεχνική εκπαίδευση έχει αντικατασταθεί από μαθητεία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (ήδη 2.500 απολύσεις διδασκόντων), από το στόχαστρο της κυβέρνησης δε θα μπορούσε να λείπει και το Πανεπιστήμιο. Μετά τη διάλυση φοιτητικών δικαιωμάτων δεκαετιών (σίτιση-στέγαση-συγγράμματα) σειρά έχουν οι εργαζόμενοι στα Ιδρύματα. Η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει για την αναγκαιότητα απόλυσης 1.700 διοικητικών του Πανεπιστημίου, υποστηρίζοντας ότι πλεονάζουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν επαρκούν για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών των ΑΕΙ/ΤΕΙ. Με τις απολύσεις αυτές, που τις βαφτίζουν “διαθεσιμότητα”, τόσο στους Διοικητικούς, όσο και στους καθηγητές, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για τις απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημοσίου, την στιγμή που η ανεργία αγγίζει το 30%, και έχει ξεπεράσει το 65% στους νέους. Οι απολύσεις ωστόσο, δεν αποτελούν απλά απόπειρα να γεμίσει η “δεξαμενή της κινητικότητας” που κυβέρνηση και τρόικα σχεδίασαν και εφαρμόζουν. Στοχεύει ταυτόχρονα και στον κατακερματισμό των διοικητικών υπηρεσιών των Ιδρυμάτων και την επακολουθούμενη παραχώρηση της διαχείρισης σε ιδιώτες.

Η προσπάθεια αναδιάρθρωσης όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης μόνο τυχαία δε μπορεί να θεωρηθεί. Η κυβέρνηση σήμερα προετοιμάζει τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί η κερδοφορία των κυρίαρχων την επόμενη μέρα, γεγονός που ήδη συμβαίνει εν μέσω κρίσης. Η νέα μνημονιακή εκπαίδευση, που προσπαθούν να δημιουργήσουν, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές της σύγχρονης αγοράς εργασίας, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών, παράγοντας ευέλικτο εργατικό δυναμικό χωρίς κανένα δικαίωμα συλλογικών διεκδικήσεων. Με αυτή λοιπόν τη στόχευση, το καθολικό δικαίωμα στην παιδεία, μετατρέπεται σε προνόμιο για λίγους. Την ίδια ώρα αυτή η μνημονιακή εκπαίδευση δημιουργεί τη γνώση - εμπόρευμα, που θα χρησιμοποιείται αλλά και θα παράγεται καθ υπόδειξη της αγοράς.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ελπίζουν ότι τα προγράμματά τους, τα μνημόνια, βρίσκονται στην ολοκλήρωσή τους. Το success story του Σαμαρά είναι το Μνημόνιο 3 και στόχος του η ακόμα μεγαλύτερη μετακύλιση του βάρους της κρίσης στις δυνάμεις τις εργασίας. Και πράγματι θα τα κατάφερναν, αν ο λαός δεν τους κήρυσσε αυτό το διαρκή και ανυποχώρητο πόλεμο. Ένα πόλεμο με στόχο την αξιοπρέπεια και μοναδικό πιθανό αποτέλεσμα τη νίκη.

Φοιτητές, καθηγητές, μαθητές και εργαζόμενοι, με κοινούς αγώνες και κοινές διεκδικήσεις στεκόμαστε ανάχωμα στο σχέδιο της κυβέρνησης που μας οδηγεί στην εξαθλίωση μέρα με τη μέρα.

Η παιδεία δεν βολεύεται με λιγότερο ουρανό

[σχήματα ΑΡΕΝ Πολιτικού, ΕΜΜΕ, Παιδαγωγικού]

Πλαίσιο ΓΣ 11/9/2013 [διοικητικοί-παιδεία]

ΠΛΑΙΣΙΟ της ΑΡΕΝ για τη ΓΣ του ΦΣ ΕΜΜΕ

Από ένα ομολογουμένως «καυτό καλοκαίρι», όπου ο Σαμαράς «έδωσε ρέστα» υλοποιώντας το success story των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, δε θα μπορούσε να λείπει η παιδεία. Τρία καλοκαίρια τώρα –για να τους είναι πιο εύκολο- χτυπούν συνεχώς τη δημόσια εκπαίδευση. Πρώτα ν. Διαμαντοπούλου, μετά ν. Αρβανιτόπουλου, φέτος «νέο Σχολείο» και διοικητικοί.
Όσο νέες, καινοτόμες και ελπιδοφόρες να παρουσιάζουν τις αλλαγές αυτές ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου πρωτότυπες: βασίζονται σε όσα η Μπολόνια [1999] και η έκθεση του ΟΟΣΑ [2000] είχαν προστάξει εδώ και χρόνια, δηλαδή ισοπέδωση της δημόσιας, δωρεάν, γενικής εκπαίδευσης, σύνδεση παιδείας με την αγορά, ανταγωνιστικότητα, εντατικοποίηση.

Αλληλεγγύη στους διοικητικούς!

Σήμερα η Σύγκλητος αποφάσισε αναστολή λειτουργίας του ΕΚΠΑ, στη συνεδρίαση για τις απολύσεις των διοικητικών. Στα ΑΕΙ έχουν εξαγγελθεί περίπου 1.700 «διαθεσιμότητες». Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους διοικητικούς υπαλλήλους και τους υπαλλήλους των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Απαιτούμε να μην υπάρξει καμία απόλυση και καλούμε όλο το ΦΣ να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις στο πλευρό των διοικητικών και να στηρίξει κοινές συνελεύσεις, μετά από συνεννόηση, με καθηγητές και παν/κους υπαλλήλους.
Η αντιλαϊκή πολιτική απολύσεων και εξαθλίωσης δεν θα περάσει! Ο ΦΣ ΕΜΜΕ να σταθεί στο πλευρό των διοικητικών. ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΕΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑ!

Αστοί, νοικοκυραίοι, εστιάτορες και καφετζήδες

"Σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο" είναι το σύνθημα που γράφει στη σημαία της η αστική τάξη, αυτή η παρακμιακή αστική τάξη που γνωρίζει πλέον να αυξάνει τα κέρδη της μόνο χάρη σε προνόμια: χάρη στους μισθούς πείνας που επιβάλλουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, στις φοροαπαλλαγές, τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή, την εύκαμπτη και ανυπεράσπιστη, και για αυτό υπάκουη εργασιακή δύναμη, στη διάλυση των θεσμών προστασίας των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων. Πρόσφατο δείγμα της παρακμής της επιχειρηματικής τάξης, η δήλωση των εστιατόρων και των καφετζήδων ότι δεν προτίθενται να μετατρέψουν σε μείωση των τιμών την αναγγελθείσα μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Πρόκειται για γλαφυρό παράδειγμα της ανικανότητας της επιχειρηματικής τάξης, μικρής και μεγάλης, να διατυπώσει και να ακολουθήσει μια ηγεμονική πολιτική, δηλαδή μια πολιτική που θα μπορούσε να εμφανίσει την επιδίωξη του ιδιοτελούς συμφέροντος της επιχειρηματικής τάξης ως συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας.
Βρισκόμαστε πλέον σε μια εκπληκτική ιστορική φάση κατά την οποία η κυρίαρχη αστική τάξη και ο ταπεινός δούλος της, η παλαιά μικροαστική τάξη, όχι μόνο δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν το γενικό συμφέρον (έστω ως έμμεση και στρεβλή έκφραση του δικού τους εγωιστικού συμφέροντος), αλλά δεν το θεωρούν και αναγκαίο -ούτε και έχουν την ευφυία να μην επιδεικνύουν το γυμνό συμφέρον τους. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ηγεμονικής κρίσης και το ερώτημα που μπορούμε πλέον να θέτουμε είναι με ποιο τρόπο αυτή η ηγεμονική κρίση μπορεί να μετατραπεί (ή να μην μετατραπεί) σε επαναστατική κατάσταση.

Τι πληρώνουν σε άλλες χώρες για τη δημόσια τηλεόραση;

 Ένα από τα ψέματα της κυβέρνησης για το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι η ύπαρξη του ανταποδοτικού τέλους. Στην Ελλάδα, το τέλος είναι στα 51,60 ευρώ και πληρώνεται τμηματικά μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις της περιόδου των μνημονίων, έχουν χαρατσώσει όλη την κοινωνία με απίστευτους φόρους και παράλληλα μας κοροϊδεύουν καταφανώς, κλείνοντας την ΕΡΤ για να «εξοικονομήσουν» πόρους. Έτσι, για άλλη μια φορά τη γλιτώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις επιδιώκουν η μια κοινωνική ομάδα να επιτίθεται στην άλλη (κοινωνικός αυτοματισμός).

Ο υπουργός Οικονομικών προανήγγειλε τη μείωση του ανταποδοτικού τέλους λόγω του κλεισίματος της ΕΡΤ. Για να δούμε όμως τι πληρώνουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πολίτες για τους δικούς του εθνικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΣ με θεμα τις εξελίξεις στην ΕΡΤ

Μετά από τέσσερις επιστρατεύσεις εργαζομένων, μετά την προληπτική επιστράτευση των καθηγητών της δευτεροβάθμιας, σε λιγότερο από ένα μήνα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου καταργείται η δημόσια τηλεόραση.
Χωρίς τη δεδηλωμένη, με τον πλέον πραξικοπηματικό τρόπο, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ απολύουν ΟΛΟΥΣ τους εργαζομένους στην δημόσια τηλεόραση, καταστρατηγώντας ακόμη μια φορά το Σύνταγμα με ΠΝΠ. Ρίχνοντας «μαύρο», απαξιώνουν πλήρως τη δημόσια τηλεόραση, που ανήκει στο λαό, σε όλους εμάς.
Συγκεκριμένα, στις  11 το βράδυ της Τρίτης με αιφνιδιαστική απόφαση, και μετά τις καθησυχαστικές κοροϊδίες του Κεδίκογλου, κλείνουν οι διακόπτες της δημόσιας τηλεόρασης. Όλα τα κτήρια, ακόμη και στην επαρχία, περικυκλώνονται από ΜΑΤ, που απειλούν με αυτόφωρες συλλήψεις και προσαγωγές. Ακόμη και ο 902, που μετέδιδε ΕΡΤ «κόπηκε». Όλη η περιουσία της δημόσιας τηλεόρασης μεταβιβάζεται στο κράτος, έτοιμη να ξεπουληθεί, στην ίδια λογική των ιδιωτικοποιήσεων.
Από χθες, πλήθος κόσμου έχει συρρεύσει στο Ραδιομέγαρο για να στηρίξει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων.

Η αλληλεγγύη τους μας δείχνει το δρόμο. Η ΕΡΤ δεν είναι η εξαίρεση.

Η περίπτωση της δημόσιας τηλεόρασης είναι ο κανόνας της πολιτικής που θα ακολουθείται από  ‘δω και πέρα, μιας πολιτικής καταστολής, αυταρχισμού, φίμωσης. Την θέση της δημόσιας ΕΡΤ ετοιμάζεται να λάβει ένας εκτελεστικός φορέας της κυβερνητικής προπαγάνδας, μια ΥΕΝΕΔ. Το περιστατικό θυμίζει Πολυτεχνείο.
Μετά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, την καταλήστευση μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων, ακολουθεί η κατάργηση του δικαιώματος στην πλουραλιστική ενημέρωση. Η ενημέρωση πλέον θα παρέχεται από τα εκτελεστικά όργανα της κυβέρνησης και τα συμφέροντα των καπιταλιστικών ομίλων.
Χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν στο δρόμο της ανεργίας και της επισφάλειας από σήμερα. Αυτό, όμως, είναι το μέλλον που μας περιμένει όλους μας. Ένα μέλλον χωρίς δημόσια τηλεόραση, με «μαύρα» ή μπλοκάκια στην καλύτερη, με μισθούς πείνας, με φίμωση κάθε προσπάθειας διεκδίκησης, με 50% ανεργία στα ΜΜΕ και κοντά στο 70% νεανική ανεργία.

Είναι ώρα να αντισταθούμε. Αν όχι τώρα, πότε;
ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΡΤ. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις όλων των απεργών στα ΜΜΕ.
Ο αγώνας τους είναι δικός μας. Είναι αγώνας όλου του λαού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
Συμμετοχή του ΦΣ ΕΜΜΕ στο κάλεσμα κινητοποίησης της ΕΡΤ.

Συμμετοχή στη γενική απεργία της Πέμπτης  13/6 και αναβολή της εξεταστικής την ίδια μέρα.

Συμμετοχή σε κάθε κινηματικό κόμβο στο πλάι των εργαζομένων της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά και κάθε κλάδου που διεκδικεί δικαίως τα εργασιακά δικαιώματά του, κάθε κλάδου που διεκδικεί στο τώρα το δικό μας εργασιακό μέλλον.

Θα πούμε το νερό νεράκι!

Ως “ανθρώπινο δικαίωμα ουσιώδες για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” περιγράφεται το νερό από τον ΟΗΕ. Όμως, στα πλαίσια της γενικότερης τάσης για ιδιωτικοποιήσεις, το νερό δεν αποτελεί εξαίρεση. Η δημόσια διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης δικαιώνει τα κεκτημένα, στο όνομα των κοινωνικών αναγκών!
Σαν συνέπεια των μνημονίων, η διαχείριση του νερού στην Πορτογαλία πέρασε σε πολυεθνική, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η ποιότητα του και να αυξηθεί το κόστος χρήσης των υπηρεσιών ύδρευσης. Ανάλογες διατάξεις για την ιδιωτικοποίηση του νερού υπάρχουν βέβαια και στο ελληνικό πακέτο διάσωσης, ενώ πιέσεις προς την ίδια κατεύθυνση δέχονται και άλλες χώρες που βρίσκονται υπό καθεστώς μνημονίων.
Οι επιδιώξεις των “από πάνω” είναι ξεκάθαρες, ασφαλώς. Ο πρόεδρος της Nestle, Peter Brabeck-Letmathe, έχει πει εξάλλου: “Το νερό πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, δεν πρέπει να είναι δημόσιο”. Η Nestle, σημειωτέον, είναι από τις επιχειρήσεις που θα έχουν συμφέροντα στην διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης...

Πλαίσιο για ΓΣ 22/5

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΣ ΤΟΥ ΦΣ ΕΜΜΕ

Πριν 10 μέρες ήρθαμε αντιμέτωποι για ακόμη μια φορά με το αληθινό πρόσωπο της αυταρχικής κυβέρνησης. Ήρθαμε αντιμέτωποι με την τέταρτη επιστράτευση σε διάστημα ενάμιση έτους (εργαζόμενοι στα βυτιοφόρα, στο μετρό, ναυτεργάτες και τώρα καθηγητές της δευτεροβάθμιας). Η διαφορά της επιστράτευσης αυτής από τις προηγούμενες έγκειται στον ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ της χαρακτήρα. Πριν καν οι κατά τόπους ΕΛΜΕ αποφασίζουν αν θα στηρίξουν την πρόταση της ΟΛΜΕ για απεργία την ημέρα των Πανελληνίων (14/5) ο ίδιος ο Σαμαράς επιτέθηκε ευθέως απέναντί στους καθηγητές αποστέλλοντας φύλλα πορείας. Όποιος δε συμμορφωνόταν με το αυταρχικό κυβερνητικό μέτρο θα έχανε τη δουλειά του και θα φυλακίζονταν για τρεις μήνες.
Απέναντι στην επιστράτευση, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ως γνήσιες εργοδοτικές οργανώσεις, ξεπούλησαν το κίνημα με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ο συνδικαλισμός αυτός όμως έχει πεθάνει....
Μέσα από την έκβαση της περίπτωσης της ΟΛΜΕ βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα όρια του συνδικαλισμού. Η ατομική λογική και η αυτονομία των συνδικαλιστικών χώρων αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Ο αγώνας χρειάζεται συντονισμό και ταξική συνείδηση της θέσης στην οποία ως λαός βρισκόμαστε. Το σύνθημα ή ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ επιβεβαιώνεται ακόμη μία φορά.
Το μέτρο της αντισυνταγματικής επιστράτευσης (για τη νομιμοποίηση της οποίας ετοιμάζουν και συνταγματική αναθεώρηση) δείχνει το τι καλείται να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα από 'δω και μπρος. Κάθε εργατικός αγώνας δεν μπορεί και δε θα είναι ατομικός, περιχαρακωμένος, συντεχνιακός. Η επιστράτευση δεν αφορά την επίθεση της τρικομματικής “προνομιακά” σε ένα κλάδο. Αποδεικνύει πως ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι θα έρχονται αντιμέτωποι με την πολιτική αυτή: μια πολιτική ποινικοποίησης των απεργιών, των δίκαιων διεκδικήσεων, των αγώνων.

Σταθείτε πλάι στους καθηγητές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΚΤΟΣ ΤΑΞΗΣ

Σταθείτε πλάι στους καθηγητές, ακόμη και η απειλή απεργίας έχει στρέψει όλους τους υποστηρικτές των μνημονίων πάνω τους. Θα τους σπιλώσουν, θα τους χλευάσουν «για τις δύο παραπάνω ώρες που αρνούνται να δουλέψουν», θα τους διασύρουν «τους βολεμένους ΔΥ με τις τρίμηνες διακοπές», θα τους απαξιώσουν «αυτούς που δεν σκέφτονται την αγωνία παιδιών και γονιών». Αυτοί που δεν είδαν ποτέ εκπαιδευτικό να παλεύει, να κοπανιέται, να γελάει, να κλαίει, να τσακώνεται, να τραγουδά και να χορεύει μαζί με τα παιδιά του, αυτοί που δεκάρα δεν δίνουν για το μέλλον κανενός παιδιού, οι χορτάτοι που αρνούνταν τις λιποθυμίες από την πείνα στα σχολεία, αυτοί που έκαναν τους μαθητές αριθμούς και τους έκοψαν δασκάλους, σχολεία, βιβλία, ενισχυτικές διδασκαλίες, την ειδική αγωγή, ξένες γλώσσες, δωρεάν μετακινήσεις, πετρέλαιο το χειμώνα, αυτοί θα πέσουν να φάνε όποια ικμάδα αξιοπρέπειας και αγώνα πάει να σταθεί απέναντί τους.

Σταθείτε δίπλα σε όποιον αντισταθεί, σε όποιον γίνει φλόγα για να γίνει το σκοτάδι λάμψη.

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ.

17 Aπριλίου στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αριστερή Ενότητα

Μένουμε εδώ και αγωνιζόμαστε
για το Πανεπιστήμιο και την κοινωνία των αναγκών μας

Ήδη από την ψήφιση και την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου, αλλά και πιο έντονα με τη συνέχιση της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η κοινωνία βιώνει την πιο σκληρή επίθεση των τελευταίων ετών. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, ανεργία, κατάρρευση κοινωνικού κράτους, πλήρης κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και η όξυνση της καταστολής και η ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης συνθέτουν ένα ασφυκτικό σκηνικό για την πλειοψηφία της κοινωνίας. 

Απέναντι σε όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκαν πολύμορφες κοινωνικές κινητοποιήσεις, από τις μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις και παρελάσεις μέχρι το κίνημα των πλατειών και τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών. Η ριζοσπαστικοποίηση αυτή, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα που προκύπτει για την αριστερά να παίξει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις του μέλλοντος, δημιουργούν προοπτικές ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται και της εξαθλίωσης που αυτές παράγουν.
Ειδικά, οι νέοι και οι νέες βρίσκονται στο επίκεντρο της επίθεσης, αντιμετωπίζοντας αδιέξοδα στην καθημερινότητά τους, κάτι που ισχύει όχι μόνο για τους φοιτητές, αλλά και για τους μαθητές (υποσιτισμός, έλλειψη προσωπικού και υποδομών στα σχολεία, σχολική διαρροή) και τους νέους εργαζόμενους (6 στους 10 νέους είναι άνεργοι, ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, μετανάστευση).

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

5 KAI 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΘΗΣΕΙΟ

Την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί το 1ο κεντρικό Φεστιβάλ των Σχημάτων της Αριστερής Ενότητας Αθήνας στο χώρο πλησίον του σταθμού ΗΣΑΠ στο Θησείο.


Ευκαιρία να συζητήσουμε για το Πανεπιστήμιο, την κοινωνία και τη νεολαία και να βγάλουμε χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα στη μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής λιτότητας, όπως αυτή εκφράζεται και μέσα στο Πανεπιστήμιο. Ευκαιρία να αναδείξουμε ένα διαφορετικό πολιτιστικό αντιπαράδειγμα κόντρα στη κυρίαρχη κουλτούρα μέσα και έξω από τις σχολές. Να οικοδομήσουμε μια πολιτιστική αντιπρόταση βασισμένη στη δημιουργικότητά μας και τη συλλογική μας δράση. Ευκαιρία να προβληματιστούμε για το πως το Πανεπιστήμιο θα γίνει ξανά ένας ζωντανός κοινωνικός χώρος, με δομές αλληλεγγύης, αυτό-οργάνωσης, ζωντανές και δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες.

Κεντρικές εκδηλώσεις:

Παρασκευή στις 18:00 «Το Πανεπιστήμιο της κρίσης και η απάντησή μας»

Σάββατο στις 18:00 «Οι κοινωνικές αντιστάσεις και η στρατηγική της αριστεράς απέναντι στην κρίση»

 Στο χώρο του φεστιβάλ θα υπάρχουν εκθέσεις, workshops,  μεταναστευτικές κουζίνες, πάρτυ και ρεμπέτικο γλέντι…

Μια αποκάλυψη για το ναζιστικό παρελθόν της Χρυσής Αυγής

Μια αποκάλυψη για το ναζιστικό παρελθόν της Χρυσής Αυγής
Είναι γνωστό πως η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί ενεργό μέλος του Ευρωπαϊκού Εθνικού Μετώπου (ENF), μιας άτυπης φασιστικής Διεθνούς, που εκπροσωπεί φασιστικά κόμματα και οργανώσεις από 13 ευρωπαϊκές χώρες και ιδρύθηκε  το 2004 ενόψει ευρωεκλογών. Δεν είναι γνωστό, όμως, ότι η ΧΑ είχε προσχωρήσει, από τις απαρχές της, στην ακραία ναζιστική-εθνικοσοσιαλιστική (μαύρη) Διεθνή Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη (New European Order [NEO] ή  Nouvel Ordre Européen).

Μικρή ιστορική αναδρομή

Η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη δημιουργήθηκε το 1951, ως διάσπαση μιας προηγούμενης πανευρωπαϊκής νεοναζιστικής συμμαχίας, του Europäische Soziale Bewegung (ESB), επειδή η τελευταία δεν ήταν αρκετά «ριζοσπαστική» στα ζητήματα της «υπεράσπισης της βιολογικής ακεραιότητας των λευκών Ευρωπαϊκών λαών και του αντικομμουνισμού». Οι διαφωνούντες προχώρησαν στη δική τους συνδιάσκεψη, τον Σεπτέμβριο του 1951 στη Ζυρίχη, και τη δημιουργία της Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης, η οποία, στη διακήρυξή της, ήταν περισσότερο σαφής: Καλούσε για «πόλεμο ενάντια στους μπολσεβίκους Μογγόλους και τους καπιταλιστές νέγρους, στο καθήκον του λευκού ανθρώπου για την φυλετική επιβίωση και το Aufartung».

Πλαίσιο για ΓΣ 27/3

Πρόταση πλαισίου για απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ. EMME 27/03/13

Παρά τις επίμονες προσπάθειες της τρικομματικής κυβέρνησης να  πείσει την κοινωνία ότι οι θυσίες  της γίνονται για το «καλό» μας και ότι σύντομα θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο κ. Σαμαράς, τα στοιχεία της πραγματικότητας το διαψεύδουν οικτρά.  Όταν φοιτητές δολοφονούνται κυριολεκτικά, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, όταν η αύξηση του ποσοστού αυτοκτονιών αγγίζει το 40% και η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60%, όταν 4.000.000 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει…

Μια άλλη όψη της πραγματικότητας αφορά τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τις δράσεις αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι απεργίες των εργαζομένων στο μετρό και το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, το πρώτο εργοστάσιο που λειτουργεί από τους εργάτες χωρίς κάποιο αφεντικό, δείχνοντας ότι ένας άλλος τρόπος λειτουργίας της παραγωγής και της οικονομίας είναι εφικτός.  Οι απεργίες των γιατρών και των υγειονομικών υπαλλήλων, οι κινητοποιήσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα μπλόκα των αγροτών στους κεντρικούς οδικούς κόμβους, δείχνουν ότι ο λαός θέλει να συγκρουστεί με τους καταπιεστές του, να διεκδικήσει την απελευθέρωσή του.

Εκδήλωση για τα ΜΜΕ και τη Δημοκρατία

Με τους Κωνσταντίνο Μπάρκα (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ) και Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο (δημοσιογράφος στο Unfollow)

Παρασκευή 8/3/2013, Ιπποκράτους 7, στις 12:00 το μεσημέρι


(event: http://www.facebook.com/events/498089833591244/?ref=notif&notif_t=plan_user_invited)

ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΣ 5/3

Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας  ΕΜΜΕ

Παρά τις επίμονες προσπάθειες της τρικομματικής κυβέρνησης να  πείσει την κοινωνία ότι οι θυσίες  της γίνονται για καλό και ότι σύντομα θα επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Σαμαράς, τα στοιχεία της πραγματικότητας το διαψεύδουν οικτρά.  Όταν φοιτητές δολοφονούνται κυριολεκτικά, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, όταν η αύξηση του ποσοστού αυτοκτονιών αγγίζει το 40% και η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60%, όταν 4.000.000 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει…

Η άλλη όψη της πραγματικότητας αφορά τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τα δίκτυα αλληλεγγύης, τις δράσεις αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι απεργίες των εργαζομένων στο μετρό και το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, το πρώτο εργοστάσιο που λειτουργεί αυτοοργανωμένα απο τους εργάτες χωρίς κάποιο αφεντικό, δείχνοντας ότι ένας άλλος τρόπος λειτουργίας της παραγωγής και της οικονομίας είναι εφικτός.

Η απάντηση των κυρίαρχων στις αντιστάσεις έρχεται με δύο τρόπους. Σε πρώτο επίπεδο επιδιώκουν να καταστείλουν κάθε αγώνα, κάθε φωνή αμφισβήτησης με τη βία• επίταξη εργαζομένων (ΠΝΟ και Μετρό), ωμή βία σε τερο επίπεδο διεξάγουν έναν ιδεολογικό πόλεμο, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα δίπολο μεταξύ διαδηλώσεις και απεργίες, εισβολή σε κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους.
 Σε δεύτερο επίπεδο, οι κυρίαρχοι προσπαθούν να συγκροτήσουν ένα  δίπολο ανομίας και ασφάλειας, όπου στον πρώτο πόλο τοποθετείτε η Αριστερά, οι κινητοποιήσεις, η «αποσταθεροποίηση της χώρας», η βία, η τρομοκρατία, η ανασφάλεια κ.ά., (ακόμη και τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής), και στο δεύτερο πόλο η τρικομματική συγκυβέρνηση, το εθνικό συμφέρον, η συναίνεση, τα «αναγκαία» μέτρα, η καταστολή, η ασφάλεια. Την υλοποίηση του σχήματος αυτού ανέλαβαν  τα κυρίαρχα ΜΜΕ με το να ρίχνουν λάσπη στους αγώνες και την προσπάθεια «εκλογίκευσης» κάθε αντιλαϊκού μέτρου.

Κάλεσμα σε ΓΣ την Τρίτη 5/3

Όταν φοιτητές δολοφονούνται κυριολεκτικά στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, όταν πολυεθνικές συζητούν με την κυβέρνηση να θεσμοθετηθεί μισθός-χαρτζιλίκι των 300 ευρώ με νόμο, όταν προτείνουν να κάνουμε τα Πανεπιστήμιά μας "μεικτά", σαν να μην έφταναν οι ως τώρα αξιώσεις τους εις βάρος της δημόσιας, δωρεάν παιδείας, όταν υγεία και κοινωνική πρόνοια τείνουν να γίνουν άγνωστες λέξεις, όταν η αστυνομία συλλαμβάνει χωρίς λόγο νεαρούς μουσικούς, όταν η αυταρχική ολίσθηση και η αστυνομοκρατία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο...

...εμείς γιατί καθόμαστε ακόμα;

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 

ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ ΣΤΙΣ 15:00

Το δίλημμα είναι ένα: Εξαθλίωση ή ανατροπή!

Σχέδιο «ΑΘΗΝΑ»

Τί παίζει με το σχέδιο «ΑΘΗΝΑ»;

Σε μια περίοδο συνολικής αναδιάταξης των κοινωνικών συσχετισμών ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου της ανώτατης εκπαίδευσης, προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι στρατηγικός στόχος των από πάνω. Η όξυνση των ταξικών διαχωρισμών στην εκπαίδευση, το Πανεπιστήμιο των λίγων, η παράδοση των ιδρυμάτων στις λειτουργίες της αγοράς, η αυταρχικοποίηση της διοίκησης τους, σκιαγραφούν το νέο Πανεπιστήμιο των αγορών.

Την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου σε συνέντευξη τύπου του Υπουργείου Παιδείας παρουσιάστηκε το σχέδιο Αθηνά για ΑΕΙ και ΤΕΙ, το οποίο προβλέπει μία σειρά καταργήσεων, συγχωνεύσεων και ίδρυση νέων ιδρυμάτων, σχολών και τμημάτων καθώς και επαναπροσέγγιση του αριθμού των εισακτέων βάση των κριτηρίων της αγοράς.

21/01: Πλαίσιο ΑΡΕΝ για τη γενική συνέλευση του ΦΣ ΕΜΜΕ

Γυρίσαμε από τις διακοπές των γιορτών για να «ανακαλύψουμε» ότι πλέον φοιτούμε σε μια νέα σχολή, τη σχολή Επιστημών Αγωγής και Επικοινωνίας. Όχι πώς δεν το ξέραμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί…

Όπως ο περίφημος ν. Διαμαντοπούλου πέρασε εν μια νυκτί το καλοκαίρι, έτσι και η συγχώνευση ΕΜΜΕ-ΠΤΔΕ-ΤΕΑΠΗ έγινε μέσα στις γιορτές, με απόφαση η οποία ελήφθη σε μια χαώδη διαδικασία –βλ. Σύγκλητο- στις 27 Δεκεμβρίου του 2012. Σύμφωνα με τον ν. αυτό δεν μπορούν να υπάρχουν αυτόνομα τμήματα, παρά όλα πρέπει να εντάσσονται σε μια σχολή.
Στην ΓΣΤ πριν τις γιορτές (αρχές Δεκέμβρη), αποφασίστηκε από την πλειοψηφία των καθηγητών να διεκδικήσει την ένταξη των ΕΜΜΕ στη ΝΟΠΕ και ετοίμασε ένα φάκελο με ακαδημαϊκά κριτήρια που να δικαιολογεί την επιλογή αυτή. Εμείς από την πλευρά μας διαφωνήσαμε διότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι η διαδικασία – εξπρές που ακολουθείται γίνεται ξεκάθαρα για να εξυπηρετηθεί η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Για να το πούμε απλά: το υπουργείο εκβιάζει τα τμήματα με όπλο τον νόμο Διαμαντοπούλου (απειλή διακοπής της χρηματοδότησης) και εμείς κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου στους καθηγητές ότι υποταγή στο ρυθμό της κυβέρνησης δεν εξασφαλίζει τίποτα ούτε στη σχολή, ούτε τις ανάγκες των φοιτητών και εργαζομένων. Τα κριτήρια φυσικά δεν είναι ακαδημαϊκά, σε καμία περίπτωση. Η συγχώνευση έγινε μόνο με οικονομικούς, λογιστικούς όρους.
Τι σημαίνει αυτό; Η συγχώνευση αυτή σε πρώτο επίπεδο είναι διοικητική. Πλέον η νέα αυτή σχολή έχει δική της κοσμητεία, δηλαδή δική της διοικητική αρχή, ενώ πριν δεν είχε καθόλου. Ουσιαστικά, επιχειρείται –για πρώτη φορά με πραγματικούς, απτούς όρους- η εφαρμογή ενός νέου χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Περί κράτους και εκπαίδευσης – Τι και ποιοι είναι οι ΙΜΚ;

"Ο Αλτουσέρ Λουί, Γάλλος μαρξιστής φιλόσοφος, θεωρεί ότι η ταξική πάλη στο πολιτικό επίπεδο έχει την κρισιμότερη σημασία. Η πολιτική μάχη είναι το επίδικο σημείο γύρω από το οποίο περιστρέφεται όλη η συζήτηση. Αν η εργατική τάξη καταφέρει να επικρατήσει πολιτικά, δηλαδή καταφέρει να πάρει στα χέρια της την κρατική εξουσία, τότε θα έχει κάνει το πρώτο κρίσιμο βήμα προς την οικοδόμηση μιας κοινωνίας διαφορετικού τύπου, δηλαδή μιας κοινωνίας που θα επικρατούν διαφορετικού τύπου σχέσεις σ’ όλα τα επίπεδα. Ο κρίσιμος θεσμός του πολιτικού επιπέδου δεν είναι άλλος από το κράτος: το κράτος είναι το όργανο μέσω του οποίου η αστική τάξη ασκεί εξουσία. Ο Αλτουσέρ, ακολουθώντας τον Μαρξ, θεωρεί το κράτος ως όργανο ταξικής καταστολής, το οποίο αποτελεί τον κατ’ εξοχήν θεσμό που υπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Το κράτος δεν είναι ουδέτερο εργαλείο, αλλά αποτελεί το κύριο όργανο μέσω του οποίου αναπτύσσει τη δράση της η κυρίαρχη αστική τάξη. Η κυριαρχία της αστικής τάξης στο πολιτικό επίπεδο είναι απαραίτητη ώστε να εξασφαλίσει την επιβολή και διατήρηση των οικονομικών σχέσεων.

[…]Το θεωρητικό «βάρος» στην ανάλυση του Αλτουσέρ για το θεσμό της εκπαίδευσης πέφτει όχι στις τεχνικές γνώσεις που αυτό παρέχει και στο κατά πόσο χρησιμεύουν και αντιστοιχούν αυτές με τις εκάστοτε τρέχουσες ιδιαιτερότητες του παραγωγικού τομέα της κοινωνίας, αλλά στο ιδεολογικό φορτίο που μεταδίδει ο θεσμός αυτός. Το σχολείο όπως και οι άλλοι κρατικοί θεσμοί, δηλαδή η εκκλησία ή ο στρατός, φέρουν ένα ιδεολογικό φορτίο που εξασφαλίζει την αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων παραγωγής με τη μετάδοσή του στους μελλοντικούς αλλά και στους εν ενεργεία εργαζόμενους. Το κρίσιμο εδώ είναι ότι οι θεσμοί αυτοί φροντίζουν για την αναπαραγωγή συνολικά: το αξιακό-ιδεολογικό φορτίο που αναμεταδίδουν, εμπεριέχει τόσο το ήθος του καλού και υπάκουου εργάτη όσο και αυτό του καπιταλιστή.